Του Παναγιώτη Τσόγκα

Στους περισσότερους Έλληνες προκάλεσαν εντύπωση τα επεισόδια που έκαναν Κροάτες οπαδοί πριν και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης Ελλάδα-Κροατία στο «Γ. Καραϊσκάκης», όπως επίσης και η εισβολή και επίθεση εναντίον τους μιας ισχυρής ομάδας κουκουλοφόρων.

Του Παναγιώτη Τσόγκα

Στους περισσότερους Έλληνες προκάλεσαν εντύπωση τα επεισόδια που έκαναν Κροάτες οπαδοί πριν και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης Ελλάδα-Κροατία στο «Γ. Καραϊσκάκης», όπως επίσης και η εισβολή και επίθεση εναντίον τους μιας ισχυρής ομάδας κουκουλοφόρων. Για όσους παρακολουθούν στενά όμως το… DNA των κοινωνιών στις δημοκρατίες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τα επεισόδια ήταν απλώς, ακόμη ένα κρούσμα έξαρσης της εθνικιστικής βίας.

Οι Κροάτες τα… έσπασαν σε διάφορα σημεία του Πειραιά, επιδίωξαν να συγκρουστούν με τις δυνάμεις της ελληνικής αστυνομίας, τρομοκράτησαν περαστικούς επιδεικνύοντας μαχαίρια, ξήλωσαν και πέταξαν καθίσματα εντός του γηπέδου. Φυσικά μην ξεχνάμε πως και του λόγου μας, σε τούτο τον τόπο, διαθέτουμε διάφορου είδους «καμάρια» με κουκούλες, όπως αυτά που εισέβαλαν στο «Καραϊσκάκης», πέταξαν βόμβες μολότοφ στους Κροάτες και επιδείκνυαν όλο ζήλο μια σερβική σημαία.

Στις τάξεις των οπαδών της Εθνικής ομάδας της Κροατίας υπάρχουν δύο δυναμικοί «πυρήνες», με κοινές ιδεολογικές καταβολές. Πρόκειται για μέλη του συνδέσμου οπαδών της Ντιναμό Ζάγκρεμπ «ΒΒΒ» και μέλη του συνδέσμου «Torcida», που υποστηρίζουν τη Χάιντουκ Σπλιτ.

Τα άτομα-«επικεφαλείς» αυτών των δύο πυρήνων, πήραν μέρος στον Πόλεμο για την Ανεξαρτησία της Κροατίας από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές του ‘90. Τέθηκαν κάτω από τις οδηγίες του Φράνιο Τούτζμαν, πολέμησαν και μάτωσαν με το Καλάζνικοφ και το μαχαίρι στα χέρια τους. Μαρτύρησαν στο Ντουμπρόβνικ και στο Βούκοβαρ, έγιναν ήρωες για τους συμπατριώτες τους. Έπραξαν όμως και φοβερά εγκλήματα πολέμου στα σερβικά χωριά της Κράινα και τον άλλων περιοχών, που οι πληθυσμοί τους ήταν αμιγώς σερβικοί.

Οι άνθρωποι αυτοί τραγουδούν ύμνους των «Ουστάζι» (συνεργάτες των Ναζί κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Γιουγκοσλαβίας), οι οποίοι ξεκοίλιασαν εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβων κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τον Οκτώβριο του 2010, σε αγώνα Ιταλία-Σερβία στη Γένοβα, για τα προκριματικά του Euro 2012, οι Σέρβοι οπαδοί μετέτρεψαν τη Γένοβα σε πεδίο μάχης, μέσα και έξω από το «Λουίτζι Φεράρι». Φορούσαν μπλούζες με εθνικιστικά σύμβολα των Σέρβων, είχαν δίκοχα των Τσέτνικ (παραστρατιωτικές ομάδες εθνικιστών Σέρβων, κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π., αλλά και κατά τη διάρκεια του Γιουγκοσλαβικού Εμφυλίου).

Ένας από τους πλέον δυνατούς πυρήνες των οπαδών της Εθνικής Σερβίας, είναι οι οργανωμένοι οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα, οι «Delije». Αρκετά μέλη του συγκεκριμένου συνδέσμου πολέμησαν σε πολλά μέτωπα του Γιουγκοσλαβικού Εμφυλίου. Βρέθηκαν στην Κροατία, βρέθηκαν στη Βοσνία, έγιναν ήρωες για τους συμπατριώτες τους. Χαρακτηριστικό είναι πως κατά τη διάρκεια των μαχών, στο πέταλο των φανατικών φιλάθλων στο γήπεδο του Ερυθρού Αστέρα υψώνονταν πανό με τα ονόματα των κροατικών πόλεων που καταλαμβάνονταν.

Μυστικό επίσης δεν είναι ότι οι παραστρατιωτικοί «τίγρεις» του διαβόητου Αρκάν, στρατολογούσαν μέλη από την μεγάλη βάση των «Delije». Έπραξαν εγκλήματα γενοκτονίας στη Βοσνία, έφτιαχναν περιδέραια με αυτιά Αλβανών που δολοφονούσαν στο Κοσσυφοπέδιο, έκαναν διάφορες αγριότητες.

Ο πόλεμος τελείωσε και ήρθε η ώρα αυτοί οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» τύποι να ζήσουν ειρηνικά. Κάτι τέτοιο βέβαια μόνο εύκολο δεν ήταν για άτομα που έχουν μάθει να ζουν στη «φωτιά» του πολέμου. Σύμφωνα με κοινωνιολογικές αναλύσεις, οι πρώην πολεμιστές έπρεπε να βρουν νέα «πολεμικά μέτωπα», ώστε να βρουν τον ρόλο τους στη νέα τάξη πραγμάτων που είχε διαμορφωθεί. Είχαν μπει στο περιθώριο και ο εγωισμός τους δεν το άντεχε.

Το ποδόσφαιρο και τα γήπεδά του ήταν η ιδανική λύση για τα «παιδιά του πολέμου». Και φροντίζουν με ιστορίες από το σκληρό πολεμικό παρελθόν τους, να γαλουχούν τις νέες γενιές οπαδών με το μίσος, την σύγκρουση, τον ακραίο εθνικισμό, τη βία, τη φυλετική καθαρότητα.

Μην ξεχνάμε πως στις 13/5/1990 στην αναμέτρηση Ντιναμό-Ερυθρός Αστέρας στο Ζάγκρεμπ, Κροάτες και Σέρβοι οπαδοί συγκρούστηκαν σφοδρά, σε επεισόδια που θεωρήθηκαν το πρελούδιο του Εμφυλίου στη Γιουγκοσλαβία. Τα… περαιτέρω τα είπαν με τα όπλα στα πεδία των μαχών. Ήταν τότε που η ιστορική σημαία με το αστέρι της επανάστασης στη μέση ξεσκίστηκε, ήταν τότε που ο Ζβόνιμιρ Μπόμπαν κλώτσησε έναν αστυνομικό του ομοσπονδιακού κράτους και έγινε ήρωας για ένα ολόκληρο έθνος. Ήταν τότε που η περήφανη χώρα θα γινόταν… στάχτη.

Στο «Καραϊσκάκης» τα «παιδιά του πολέμου» έκαναν αισθητή την παρουσία τους… και πάλι. Όπως υποστηρίζουν στα διάφορα forum, μέχρι την επόμενη φορά! Έχουν αποφασίσει να αναγάγουν το ποδόσφαιρο στο νέο τους «πόλεμο». Άραγε ποιος είναι ο αντίπαλός τους; Μάλλον το ίδιο το ποδόσφαιρο και όσοι το αγαπούν.