«Εδώ, αν μετριέται τ’ ουρανού, της θάλασσας το βάθος,

αμέτρητο σαν τραγουδά, είν’ της καρδιάς το πάθος.

Σαν αηδόνι κελαηδεί, μοναδικό στη χάρη,

καρδιές ραγίζει το γλυκό, της λύρας το δοξάρι».

Θέλω σήμερα να μιλήσω για ένα βιβλίο. Ένα ποίημα εκατό σελίδων, του Κώου συναδέλφου Δημ. Βοναπάρτη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κασταλία και παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στην Κάσο, με πρωτοβουλία της «Κάσιος ΚΟΙΝΣΕΠ». Αφηγείται τον έρωτα της Μαρίας και του Φωτεινού και είναι ένας ύμνος στην αγάπη…

Ξεκινώ με το μικρό προλόγισμα του Εμμανουήλ Δ. Σπαθάκη, που αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Κάσος δεν είναι μόνο ένα νησί, ένας γεωγραφικά προσδιορισμένος τόπος. Είναι μια σχέση. Μια κατάσταση η οποία απαιτεί την απώλεια, τη δύναμη και την κληρονομιά της νοσταλγίας από γενιά σε γενιά. Πολλές φορές μάταια. Ο Δημήτρης Βοναπάρτης είναι η Κάσος. Η Μαρία της Βουνάρας είναι η Κάσος, ο Φωτεινός είναι η Κάσος. Σε μια αέναη, μοιραία, πορεία, την οποία άνθρωποι και τόπος είναι καταδικασμένοι να ακολουθούν, όπως στο συγκεκριμένο έργο, συμβολικά, αποτυπώνεται. Άνθρωποι οι οποίοι μένουν μέσα στην Άχνη και άνθρωποι οι οποίοι ξεμακραίνουν από εκείνη και χάνουν, ίσως, για πάντα τον δρόμο τους».

Κι όπως τόνισε η δήμαρχος Κάσου Μαίρη Τσανάκη – Σορώτου, «η ιστορία του ποιήματος του συμπατριώτη μας Δημήτρη Βοναπάρτη, του οποίου η τύχη όρισε να ξεμακρύνει από τούτο τον τόπο, αλλά επίμονα να τον αναζητά κάπου μέσα στην Άχνη, είναι η ιστορία όλων μας. Η ιστορία του νησιού και των ανθρώπων του, οι οποίοι μας αναζητούν μέσα απ’ αυτή, τη μικρή-μεγάλη πατρίδα, είναι η ιστορία όλων μας. Ο πόνος της απώλειας εκατέρωθεν και ό,τι αυτό συνεπιφέρει είναι η ιστορία κάθε Κασιώτη».

Ο συγγραφέας. Με καταγωγή των παππούδων του από Κάσο, ο Δημήτρης Βοναπάρτης γεννήθηκε (1947) στην Κω, όπου τελείωσε το Λύκειο (τότε Γυμνάσιο).

Σπούδασε Θέατρο στην Αθήνα κι αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Γρηγόρη Βαφιά το 1970, οπότε επέστρεψε στο νησί του και για βιοποριστικούς λόγους ετεροαπασχολήθηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας, ενώ παράλληλα υπό την ιδιότητα του σκηνοθέτη – ηθοποιού συγκρότησε θεατρική ομάδα, ανεβάζοντας στην Κω τα έργα: «Αντιγόνη»(1975, Σοφοκλή, διασκ. Ζαν Ανούιγ), «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη» (1976, Κ. Βάρναλη), «Ο Φωτεινός» (1978, Γ. Κατηφόρη), «Αίτηση σε γάμο» (1980, Αντ. Τσέχωφ), «Μήδεια» (1983, Ευριπίδη), «Ο εαυτούλης μου» (1987, Δημ. Ψαθά), «Η Εβραία» (1994, Μπ. Μπρεχτ).

Επίσης έγραψε κι ανέβασε δικά του έργα στην Κω όπως: «Ο τόπος μας» (1979-1988, θεατρικό – παραδοσιακό), «Ο Ιπποκράτης» (1978-1991-1993, θεατρικό αρχαίο δράμα), «Δίας, ο θεός των θεών» (1982, κωμωδία), «Ο κωτικός γάμος» (1991-1993-2000, θεατρικό – παραδοσιακό) κ.ά.

Άσκησε το επάγγελμα του εκδότη – δημοσιογράφου εκδίδοντας με τη σύζυγό του Κατερίνα την ιδιόκτητη εφημερίδα «Παγκωακή»