Αυτό το καλοκαίρι στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη έκθεση σύγχρονης τέχνης, η 2η Biennale με τίτλο “PRAXIS: Τέχνη σε Αβέβαιους Καιρούς”. Διήρκεσε 4 μήνες, από τον Μάιο μέχρι και την Κυριακή που μας πέρασε, 27 Σεπτεμβρίου. Την έκθεση αυτή διοργάνωσε το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης από κοινού με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Οι εκθεσιακοί χώροι στελεχώθηκαν με νέους άνεργους, φοιτητές αλλά

Αυτό το καλοκαίρι στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη έκθεση σύγχρονης τέχνης, η 2η Biennale με τίτλο “PRAXIS: Τέχνη σε Αβέβαιους Καιρούς”. Διήρκεσε 4 μήνες, από τον Μάιο μέχρι και την Κυριακή που μας πέρασε, 27 Σεπτεμβρίου. Την έκθεση αυτή διοργάνωσε το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης από κοινού με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Οι εκθεσιακοί χώροι στελεχώθηκαν με νέους άνεργους, φοιτητές αλλά και πολλούς πτυχιούχους (εγώ όπως και πολλοί άλλοι κάτοχοι μάλιστα μεταπτυχιακών τίτλων) οι οποίοι κρατούσαν τους χώρους ανοιχτούς και φρόντιζαν για την φύλαξη των έργων και την εποπτεία. Αρχικά οι διοργανωτές ζήτησαν εθελοντές να κάνουν αυτή τη δουλειά και όταν είδαν πως αυτό ήταν αδύνατο (καθώς άρχισε να φυλλοροεί το ‘προσωπικό’ τους) μας μετέτρεψαν σε ανεξάρτητους επαγγελματίες εργολάβους και μας πλήρωναν 3 ευρώ την ώρα (φυσικά ανασφάλιστοι, χωρίς ένσημα, κτλ). Δουλεύαμε 7 ημέρες την εβδομάδα όλο το καλοκαίρι μόνο και μόνο για να είμαστε κοντά σε αυτό που αγαπάμε και σπουδάσαμε (οι περισσότεροι) και να μπούμε σιγά σιγά σ’ αυτόν τον χώρο, προσδοκώντας κάποια καλύτερη θέση στο μέλλον. Πριν 2 μέρες ήμουν παρούσα στην τελική συζήτηση με διευθύντριες και επιμελητές, όπου όλοι συνεχάρηκαν ο ένας τον άλλον και άκουσα επανειλημμένα να λέγεται με περηφάνια ότι σε καιρούς κρίσης κατόρθωσαν να διοργανώσουν μία τόσο ‘φτηνή’ biennale..μόνο που κανένας δεν εξήγησε ποιος πλήρωσε τελικά τη ‘φτήνια’ τους. Η ‘σύμβαση έργου παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών’ που υπογράψαμε μας δεσμεύει να μην προβούμε σε καμία ενέργεια που θα έβλαπτε το Μουσείο κατά την διάρκεια της συνεργασίας μας καθώς και τρία χρόνια μετά τη λήξη της..! (Γι’ αυτό τον λόγο και η καταγγελία πρέπει να παραμείνει ανώνυμη). Το ίδιο καθεστώς υπάρχει και σε πολλούς άλλους χώρους και μας έχει κάνει να νιώθουμε παράσιτα στην ίδια μας την χώρα. Όλα τα στοιχεία είναι στην διάθεσή σας,μια δημοσιογραφική έρευνα μπορεί να αποκαλύψει και να δημοσιοποιήσει το θέμα πολύ εύκολα. Ακολουθεί κείμενο

 

ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΘΕ (ΜΗ)ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥ

Το περιώνυμο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης οφείλουν την υλοποίηση της 2ης Biennale Σύγχρονης Τέχνης με τίτλο “PRAXIS: Τέχνη σε Αβέβαιους Καιρούς” στην ανασφάλιστη ωρομίσθια εργασία δεκάδων νέων φοιτητών, πτυχιούχων και μεταπτυχιακών φοιτητών με την αμοιβή των 3E/ ώρα. Οι υπηρεσίες των “ανεξάρτητων επαγγελματιών εργολάβων”, όπως ορίζονται όλοι οι ανωτέρω σύμφωνα με τη σύμβαση έργου παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών που υπεγράφη με τα αντίστοιχα ιδρύματα, παρέχονταν 7 ημέρες την εβδομάδα χωρίς αυτό να μεταβάλλει τις απολαβές τους (για εργασία πέραν του 6ημέρου) και σε συνθήκες που ευκαιριακά μόνο γνώριζαν βελτίωση εν’ όψει επίσημων επισκέψεων (υπουργού Πολιτισμού, Μ.Μ.Ε, κ.ο.κ.). Οι συγκεκριμένες πρακτικές απασχόλησης δεν αποτελούν εξαίρεση ούτε αποκλειστικό ‘προνόμιο’ των αναφερόμενων ιδρυμάτων (τα οποία σημειωτέον αν και φέρουν την προσωνυμία ‘κρατικό’ αποτελούν Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, Ν.Π.Ι.Δ.) και αντισταθμίζονται πλήρως με την μοναδική ευκαιρία που παρείχαν στους συμμετέχοντες να γνωρίσουν από κοντά μία τόσο δημιουργική διαδικασία στα πλαίσια μίας συλλογικής προσπάθειας με αξιώσεις. Θα επιθυμούσαμε λοιπόν να ευχαριστήσουμε τους ιθύνοντες για την εξαιρετική εμπειρία που μας προσέφεραν και να δηλώσουμε την προθυμία μας να συμβάλλουμε σε ανάλογο εγχείρημα στο μέλλον, παραλλάσσοντας ίσως την θεματική σε : “CRAXIS: Εργασία σε Αβέβαιους Καιρούς”