Έχει πλάκα η προσπάθεια διαφόρων να αφαιρέσουν χειρουργικά το συνθετικό «-αριστερά» από τον όρο «Κεντροαριστερά». Και δεν μιλάμε μόνο για αρθρογράφους – διαμορφωτές της κοινής γνώμης, αλλά και για πολιτικά στελέχη, ακόμη και υποψηφίους για την ηγεσία της ΔΗΣΥ. Στην τελευταία κατηγορία περιλαμβάνεται και ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο οποίος αποκαλεί τον χώρο αυτόν «προοδευτική δημοκρατική παράταξη». Άλλοι επιλέγουν τον όρο «δημοκρατικό Κέντρο» (σαν να υπάρχει και… φιλοχουντικό ή… κομμουνιστικό Κέντρο, αλλά ας είναι).

Η αφαίρεση του συνθετικού «-αριστερά» αφήνει τη ΔΗΣΥ με μοναδικό συνθετικό το «Κέντρο», το οποίο, όσους επιθετικούς προσδιορισμούς και αν του κολλήσεις, παραμένει ένα ξερό Κέντρο. Χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, χωρίς πολιτική παρακαταθήκη, χωρίς ελπίδα να επιβιώσει. Οι ίδιοι μάλιστα φροντίζουν να ταυτίζουν το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΣΥ κ.λπ. με το ιστορικό Κέντρο, που πολλάκις διασπάστηκε και επανασυγκολλήθηκε. Εκφράζουν μάλιστα την ευχή να εμφανιστεί κάποτε ένας Γεώργιος Παπανδρέου («Γέρος»), ο οποίος θα το επανενώσει (το… Κέντρο) και θα το οδηγήσει εκ νέου στη δόξα.

Πέρα από το αστείο του πράγματος – αφού το ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης ελάχιστη σχέση είχε με την Ένωση Κέντρου πλην της σχέσης πατρός – υιού μεταξύ του Γεωργίου και του Ανδρέα Παπανδρέου –, είναι προφανής ο στόχος αυτής της χειρουργικής επέμβασης: η απαλοιφή του συνθετικού «-αριστερά» αυτομάτως ακυρώνει κάθε σκέψη ή υπόνοια ιδεολογικής συγγένειας, συμπόρευσης, συμμαχίας με την καθαυτό Αριστερά.

Άλλωστε στην Ελλάδα η Αριστερά, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ – πάντα κατά τους ίδιους –, είναι κομμουνιστική, σταλινική, μαδουρική, εθνικιστική, εθνολαϊκιστική, καθοδηγεί τους αναρχικούς και ενδέχεται να φλερτάρει εντόνως με τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Όλα αυτά μαζί – και όλα αυτά για ένα κόμμα που μετά βίας έως τώρα δικαιολογεί, ελέω μνημονίου, τον όρο «Ριζοσπαστική Αριστερά» που συνθέτει το όνομά του!

Τι δουλειά έχουν, συνεπώς, οι άμοιροι… κεντρώοι με αυτούς τους τύπους; Μόνο η θερμή αγκαλιά του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Άδωνι Γεωργιάδη μπορεί να τους προσφέρει θαλπωρή και τρυφερότητα.

Αυτό που δεν έχουν υπολογίσει όλοι τούτοι οι φωστήρες – όλως τυχαίως συνδεδεμένοι με το «κλίμα» Σημίτη – είναι ότι, προσβάλλοντας τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως «κεντροαριστερούς» και αφαιρώντας την πολιτική τους ταυτότητα, τους αποξενώνουν από τους δεξιούς… μνηστήρες, στους οποίους επιχειρούν να τους παραδώσουν εν είδει λαφύρου.

Προφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κοπιάζει αυτόν τον καιρό για να στήσει ιδεολογικές και πολιτικές διαχωριστικές γραμμές και να θέσει διλήμματα προς τα δεξιά του, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοί του το εκλογικό κοινό και το στελεχικό δυναμικό που και ο ίδιος διεκδικεί…