Η σάτιρα έχει όρια; Και εάν ναι, που αρχίζουν αυτά και που τελειώνουν. Το περιοδικό Charlie Hebdo που κατά καιρούς έχει συγκλονίσει με τις γελοιογραφίες του, φαίνεται ότι έχει χάσει το στίγμα του; Ή μήπως όχι;

Το άψυχο κορμάκι του, μπρούμυτα επάνω στην άμμο, η κόκκινη μπλουζίτσα και το μπλε παντελονάκι, στοιχειώνουν ακόμη τις συνειδήσεις τις «πολιτισμένης» Ευρώπης. Οι υπεύθυνοι του Γαλλικού περιοδικού όμως έχουν διαφορετική άποψη. Η γελοιογραφία απεικονίζει στο επάνω αριστερά μέρος της, το άψυχο κορμί του Αιλάν.

Και στο κυρίως θέμα, εικάζει: «Τί θα έκανε ο Aylan, αν δεν πνιγόταν;» και δείχνει έναν έφηβο με μορφή γουρουνιού (σημαντικό γιατί ο Αιλάν ως Σύρος ήταν μουσουλμάνος) να κυνηγάει για να θωπεύσει μια αβοήθητη γυναίκα και ακριβώς δίπλα του έναν άνδρα με την ίδια μορφή πάλι να κυνηγάει μια κοπέλα για να τη θωπεύσει, ή να τη βιάσει.

Την απάντηση πάντως δίνει η ίδια η γελοιογραφία που λέει: «Μάλλον θα κυνηγούσε κώλους στη Γερμανία.»

Πάντως με μια διαφορετική ματιά και προσέγγιση, το ύφος αυτό της γελοιογραφίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ειρωνικό, τουλάχιστον ως προς τους «καλούς Γάλλους και Ευρωπαίους», αφού η συγκεκριμένη γελοιογραφία «ανέβηκε» στη στήλη «Με τα μάτια του νοικοκυραίου». Μια στήλη που ειρωνεύεται τον ψεύτικο καθωσπρεπισμό όλων εκείνων που λένε «το κακόμοιρο το παιδάκι» και από μέσα τους μονολογούν «καλά να πάθει το μουσουλμανάκι που μας μολύνει». Ειρωνεύεται τους νοικοκυράιους που μέσα τους σκέφτονται τέτοια πράγματα για μικρά νεκρά προσφυγόπουλα.