«Δεν είμαστε αφελείς υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού, πρέπει να προστατεύουμε τα συμφέροντά μας, γι’ αυτό προτείνουμε το Investment Screening (έλεγχο επενδύσεων)». Τάδε έφη χθες ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο για την «Κατάσταση της Ένωσης».

Σε τι συνίσταται αυτός ο «έλεγχος επενδύσεων»; Σε αξιολόγηση κάθε εξαγοράς ευρωπαϊκής επιχείρησης από εταιρείες εκτός της Ε.Ε., ιδιαίτερα όταν αφορά στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, όπως οι υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια), οι αμυντικές βιομηχανίες, οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας ή εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον κρίσιμο χώρο της ενέργειας.

Τι μας λέει ο Γιούνκερ επί της ουσίας; Ότι οι νεοφιλελεύθερες ηλιθιότητες του τύπου «κλείσε τα μάτια και δώστα όλα» στο όνομα της «ανάπτυξης», δεν θα αποτελούν στο μέλλον πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Η Ε.Ε. είναι ανοιχτή στο εμπόριο, αλλά θα πρέπει να παίρνουμε όσα δίνουμε» ήταν μια ακόμη φράση του προέδρου της Κομισιόν, ο οποίος, με τις τοποθετήσεις του αυτές, επιχείρησε να περιγράψει τα μέτρα προστατευτισμού τα οποία προτίθεται να λάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να αντισταθεί στην ανεξέλεγκτη διείσδυση άλλων μεγάλων οικονομιών του πλανήτη σε χώρους όπου πρυτανεύουν τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Θα πρέπει ακόμη να θυμίσουμε ότι, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, εξελέγη με το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική», το οποίο συμπυκνώνεται στην εξής φράση: «Κάθε απόφαση για το εμπόριο, τη φορολογία, τη μετανάστευση, την εξωτερική πολιτική θα λαμβάνεται για να ωφεληθούν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι και οι αμερικανικές οικογένειες».

Στην Ελλάδα, τα ιδεοληπτικά νεοφιλελεύθερα απολιθώματα, σε πλήρη αντίστιξη με τις εξελίξεις στην κοιτίδα της παγκοσμιοποίησης (ΗΠΑ) και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπέρ της οποίας υπερθεματίζουν, επιμένουν σε πολιτικές Μπανανίας γλείφοντας πατόκορφα όποιον φοράει το ταμπελάκι «επενδυτής», αδιαφορώντας προκλητικά και δημοσίως για νόμους και κανόνες.

Είπε ακόμη ο Γιούνκερ ότι στην Ευρώπη δημιουργήθηκαν οκτώ εκατομμύρια θέσεις εργασίας χάρη στην ανάπτυξη, αλλά παραδέχτηκε ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί άνεργοι – πάνω από ένα εκατομμύριο υπολογίζονται οι επίσημοι και ανεπίσημοι άνεργοι μόνο στην Ελλάδα.

Πλήθος αναλύσεις στα διεθνή ΜΜΕ (προσφάτως και στο «Ποντίκι») περιγράφουν με ζοφερά χρώματα πώς η ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία εξαφανίζει εκατομμύρια παραδοσιακές θέσεις εργασίας, ενώ στην Ελλάδα η κρίση κατάπιε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις, οι οποίες δεν θα ξαναγεννηθούν, και πλέον θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες για να απορροφήσουν τους ανέργους.

Και διεθνώς και στην Ελλάδα θα χρειαστούν, εκτός από ιδιωτικές επενδύσεις, και σημαντικοί δημόσιοι πόροι προκειμένου να ισορροπήσει η αγορά εργασίας. Έχουν καμιά σχέση οι ανάγκες της οικονομίας και της εργασίας, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, με τις νεοφιλελεύθερες ανοησίες που απειλούν να μας πνίξουν;