Την καταδίκη της Ελλάδας για τη μη κατάλληλη επεξεργασία των αστικών λυμάτων των οικισμών Προσοτσάνης, Δοξάτου, Ελευθερούπολης, Βάγιας και Γαλάτιστας αποφάσισε σήμερα το Δικαστήριο της ΕΕ. Η υπόθεση ξεκίνησε το 2007, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από τις ελληνικές αρχές να της παράσχουν, εντός έξι μηνών, στοιχεία σχετικά με την εκπλήρωση, μεταξύ άλλων, των υποχρεώσεων που υπέχουν ως προς την επεξεργασία των αστικών λυμάτων 62 οικισμών.

Αφού εξέτασε τα στοιχεία που της παρασχέθηκαν και κατόπιν προειδοποιητικών επιστολών, η Επιτροπή απηύθυνε την πρώτη αιτιολογική γνώμη το 2012 με προθεσμία δύο μηνών για την υποβολή παρατηρήσεων. Η Ελλάδα απάντησε ότι τέσσερις οικισμοί επρόκειτο να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις της οδηγίας 91/271, με την ολοκλήρωση διαφόρων έργων που χρηματοδοτούνταν από το επιχειρησιακό πρόγραμμα «Περιβάλλον και αειφόρος ανάπτυξη», και ότι οκτώ άλλοι οικισμοί διέθεταν λειτουργικό σταθμό επεξεργασίας λυμάτων με δεδομένα εκροής σύμφωνα με τις απαιτήσεις της οδηγίας.

Το 2014, η Επιτροπή απηύθυνε στην Ελλάδα συμπληρωματική αιτιολογημένη γνώμη, με την αιτιολογία ότι οκτώ οικισμοί και συγκεκριμένα οι οικισμοί Προσοτσάνης, Δοξάτου, Ελευθερούπολης, Βάγιας, Δεσφίνας, Γαλάτιστας, Πολύχρονου και Χανιώτη, εξακολουθούσαν να μη συμμορφώνονται προς τις απαιτήσεις της οδηγίας 91/271.

Με τη σημερινή του απόφαση το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι, από την εξέταση των στοιχείων που παρέσχε η Ελλάδα προκύπτει ότι παρέσχε στην Επιτροπή πολλά δείγματα που αποδεικνύουν την αποτελεσματική δευτεροβάθμια επεξεργασία των αστικών λυμάτων, αφότου τέθηκαν σε λειτουργία τα αποχετευτικά δίκτυα των οικισμών Πολύχρονου, Χανιώτη και Δεσφίνας, με αποτέλεσμα να μην αποδεικνύεται η προσαφθείσα στο κράτος-μέλος παράβαση ως προς τους οικισμούς αυτούς.

Αντιθέτως, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η Ελλάδα παρέβη τις υποχρεώσεις αναφορικά με τους υπόλοιπους πέντε οικισμούς καθώς παρέλειψε να εξασφαλίσει δευτεροβάθμια ή ισοδύναμη επεξεργασία των αστικών λυμάτων των οικισμών Προσοτσάνης, Δοξάτου, Ελευθερούπολης, Βάγιας και Γαλάτιστας.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ