«Θέλουμε να ψηφίσουν όλοι αυτοί που προσπαθούνε συνεχώς να βελτιώσουν τη ζωή τους. Να ψηφίσουν οι απογοητευμένοι από τα κόμματα. Να ψηφίσουν και αυτοί που φλερτάρουν με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί νόμιζαν ότι δεν έχουν άλλη λύση. Αλίμονο, αν αρκεστούμε στους κομματικούς. Θέλουμε στις κάλπες εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αυτοί θα ξανακάνουν την παράταξη μεγάλη και όχι τα κομματικά κουκιά» τόνισε ο Σταύρος Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα.

 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ξεκαθάρισε για μια ακόμα φορά ότι η ταυτότητα του νέου φορέα, όπως και το όνομα, «θα καθορισθεί εν πολλοίς από τον νικητή των εκλογών». «Αν κερδίσει η κυρία Γεννηματά μπορεί να το πει “Δυνατός ήλιος”. Αν κερδίσω εγώ μπορεί να το πω “Αχελώο”. Αν κερδίσει ο Γιώργος να το πει “Ωραία Αθήνα”. Αν κερδίσει ο Νίκος “Νέο ΠΑΣΟΚ”. Αν κερδίσει ο Γιάννης “Μεγάλος Μωριάς”. Αστειεύομαι βέβαια, αλλά θέλω να σας δείξω ότι όλα είναι ανοιχτά. Πάμε για έναν εντελώς νέο φορέα χωρίς καμία δέσμευση ούτε καν για το όνομα» ανέφερε χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια επανέλαβε ότι είναι απαραίτητο να υπάρξει ηλεκτρονική ψηφοφορία καθώς «η συμφωνία μας είναι ότι θα εξαντλήσουμε όλες τις τεχνικές δυνατότητες ώστε, να διεξαχθεί και ψηφοφορία εξ αποστάσεως». Όπως επεσήμανε «είναι δυνατόν να στερήσουμε την δυνατότητα στους Έλληνες που έφυγαν στα χρόνια της κρίσης να ψηφίσουν; Δίνουμε μάχη στη Βουλή για να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού. Συγκρούστηκα σκληρά με τον κ.Τσίπρα που δεν ήθελε την ηλεκτρονική ψηφοφορία στα πανεπιστήμια και τώρα που είναι στα δικά μου χέρια θα σφυρίζω αδιάφορα;»

 

Ως προς τις δικές του προτεραιότητες για το νέο προοδευτικό Κίνημα υπογράμμισε ότι τις έχει ήδη παρουσιάσει στη μεγάλη συγκέντρωση στο Γκάζι την περασμένη Κυριακή, ενώ σημείωσε ότι περιμένει και οι υπόλοιποι συνυποψήφιοι να κάνουν το ίδιο. Όπως είπε: «δεν κάνουμε καλλιστεία. Η πολιτική αντιπαράθεση θα οδηγήσει τους ψηφοφόρους στον έναν ή τον άλλον υποψήφιο». Ο Σταύρος Θεοδωράκης τοποθετήθηκε και στο θέμα των συνεργασιών λέγοντας ότι ο νέος φορέας «δεν θα είναι “κομπάρσος” κανενός, ενώ σημείωσε ότι: «εγώ κατεβαίνω για να αμφισβητήσω την εξουσία του κ.Τσίπρα και μετά από τρία χρόνια ταχύρρυθμα σκληρά μαθήματα πολιτικής, ξέρω πως να το κάνω».

 

Απαντώντας σε ερώτηση για την επόμενη μέρα, μετά την ανάδειξη του αρχηγού του νέου φορέα, ανέφερε ότι είναι επιτακτικό η συζήτηση μετά τις εκλογές να περάσει από τους αρχηγούς στην παράταξη. «Και υπάρχει τρόπος. Σεβασμός στις αξίες – του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, του ΚΙΔΗΣΟ, των Κινήσεων Πολιτών, των Μεταρρυθμιστών, των Οικολόγων, του Ποταμιού – αλλά όχι μια συνομοσπονδία ηγετών. Ζωηρό, σύγχρονο κόμμα με σεβασμό στη διαφορετική άποψη αλλά και δυνατό τιμόνι» επεσήμανε.

 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης παρουσίασε και τη δική του «τολμηρή» πρόταση για τον τρόπο που πρέπει να χρηματοδοτείται ο νέος φορέας. «Οι αρχηγοί να εγγυώνται με την προσωπική τους περιουσία τα οικονομικά των κομμάτων τους. Να βρούμε το σημείο μηδέν και να το νομοθετήσουμε. Δεν μπορούμε να έχουμε χρεοκοπημένα κόμματα και πλούσιους πολιτικούς. Το Ποτάμι έχει πλεόνασμα. Μικρό, αλλά έχει. Αυτός είναι ο δρόμος. Διαφάνεια, όχι πολλά γραφεία, όχι κομματικούς στρατούς, όχι σπατάλες. Νοικοκύρεμα, όπως κάνουν σε όλες τις υγιείς επιχειρήσεις».

 

Όσο για το κατά πόσον αυτή η ιστορία έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόσμου, επεσήμανε ότι υπάρχει μια περιέργεια καθώς όπου και αν πάει τον ρωτάνε για τις εξελίξεις στον χώρο, όμως ο ίδιος τους παρακινεί να γίνουν αυτοί το κέντρο της αλλαγής. «Τους μεταβιβάζω – και δεν κάνω πλάκα – την ευθύνη. Εγώ κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Σκέψου τώρα τι μπορείς να κάνεις και εσύ. Δεν είναι άπειρος ο χρόνος και δεν πρέπει να αφήνουμε τις ευκαιρίες να πηγαίνουν χαμένες. Αυτά τους λέω και μοιάζει να πείθονται» ανέφερε.

 

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:

 

Αν θέλετε να τα έχετε καλά με τον κ.Αλιβιζάτο, θα ήταν καλύτερο να λέτε υποψήφιος για επικεφαλής του νέου ενιαίου πολιτικού φορέα. Αυτός είναι ο τίτλος που έχει δώσει ο καθηγητής, με την σύμφωνη γνώμη βέβαια την δική μου και της κυρίας Γεννηματά. «Νέος ενιαίος πολιτικός φορέας».

 

Προφανώς μετράει, αλλά για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία έπρεπε να υπάρξει μια συμφωνία των αρχηγών των δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων. Και αυτή τη συμφωνία κάναμε. Τολμήσαμε και βάλαμε τις κολώνες του εγχειρήματος και από εκεί και πέρα προστέθηκαν και οι υπόλοιποι υποψήφιοι. Οι κολώνες όμως δεν αλλάζουν.

 

Όχι βέβαια. Αυτό θα καθορισθεί εν πολλοίς από τον νικητή των εκλογών. Αν κερδίσει η κυρία Γεννηματά, μπορεί να το πει «Δυνατός ήλιος». Αν κερδίσω εγώ, μπορεί να το πω «Αχελώο». Αν κερδίσει ο Γιώργος, να το πει «Ωραία Αθήνα». Αν κερδίσει ο Νίκος, «Νέο ΠΑΣΟΚ». Αν κερδίσει ο Γιάννης, «Μεγάλος Μωριάς». Αστειεύομαι βέβαια, αλλά θέλω να σας δείξω ότι όλα είναι ανοιχτά. Πάμε για έναν εντελώς νέο φορέα, χωρίς καμία δέσμευση ούτε καν για το όνομα.

 

Μα πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Εγώ στη Θεσσαλονίκη ζήτησα να διεξαχθεί διεθνής διαγωνισμός για τις συγκοινωνίες και να έχει αυξημένο ρόλο και ο Δήμος, κάποιοι άλλοι λένε «κρατικοποίηση». Τις εβδομάδες, πάντως, που απομένουν, οι υποψήφιοι θα υποχρεωθούμε να πούμε συγκεκριμένα πράγματα. Αυτό ζητάει ο κόσμος. Εγώ ήδη παρουσίασα τις προτεραιότητες του νέου προοδευτικού Κινήματος στη μεγάλη συγκέντρωση στο Γκάζι την περασμένη Κυριακή. Το ίδιο πιστεύω ότι θα κάνουν και οι άλλοι υποψήφιοι. Δεν κάνουμε καλλιστεία. Η πολιτική αντιπαράθεση θα οδηγήσει τους ψηφοφόρους στον έναν ή τον άλλον υποψήφιο.

 

Η συμφωνία μας είναι ότι θα εξαντλήσουμε όλες τις τεχνικές δυνατότητες ώστε να διεξαχθεί και ψηφοφορία εξ αποστάσεως. Να μπορούν δηλαδή να ψηφίσουν από τον υπολογιστή τους ο φοιτητής στο Εδιμβούργο, ο γιατρός στην Ολλανδία, ένας φίλος στην Ικαρία που έχει κινητικά προβλήματα. Από εκεί και πέρα, βέβαια, όλοι οι πολίτες θα μπορούν να πάνε στην κάλπη και με δύο ευρώ να ψηφίζουν με τον παραδοσιακό τρόπο. Κάλπες θα υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και σε πολλά σημεία στο εξωτερικό.

 

Για μας, ναι. Έχουμε πεισθεί δηλαδή από τους ειδικούς ότι διασφαλίζονται και το αδιάβλητο και η μυστικότητα της ηλεκτρονικής ψήφου. Υπάρχουν κάποιοι που αντιδρούν και δείχνουν μια φοβία, αλλά νομίζω ότι σύντομα θα το ξεπεράσουν. Η πίεση άλλωστε στην κοινωνία είναι πολύ μεγάλη. Οι νέοι ιδιαίτερα απαιτούν να έχουν τη δυνατότητα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Αυτή ξέρουν, αυτή εμπιστεύονται.

 

Σας ξαναλέω: Είναι δυνατόν να στερήσουμε τη δυνατότητα στους Έλληνες που έφυγαν στα χρόνια της κρίσης να ψηφίσουν; Δίνουμε μάχη στη Βουλή για να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού. Συγκρούστηκα σκληρά με τον κ.Τσίπρα που δεν ήθελε την ηλεκτρονική ψηφοφορία στα πανεπιστήμια, και τώρα που είναι στα δικά μου χέρια θα σφυρίζω αδιάφορα;

 

Ναι. Νομίζω ότι είναι αστείο να πούμε ότι την ημέρα όπου οι μισοί τρέχουμε και οι άλλοι μισοί παρακολουθούμε αυτούς που τρέχουνε, εμείς θα έχουμε εκλογές. Το έχω θέσει, χωρίς θόρυβο, εξαρχής στον κ.Αλιβιζάτο, περιμέναμε και τους άλλους υποψηφίους να μιλήσουν, αλλά αφού κανείς δεν θέλει να συγκρουσθεί με μια άστοχη απόφαση, αποφάσισα να το θέσω στην προχθεσινή συνάντηση της επιτροπής που διοργανώνει τις εκλογές. Περιμένω όλους τους υποψήφιους αρχηγούς να πάρουν θέση. Αν θέλουμε τους νέους και τους δρομείς, δεν μπορούμε εκείνη την ημέρα να κάνουμε και εκλογές.

 

Αντιλαμβάνομαι το λεπτό σας χιούμορ, αλλά, ναι, αυτός είναι ο δικός μου στόχος. Να ψηφίσουν οι δρομείς. Να ψηφίσουν οι ποδηλάτες. Να ψηφίσουν όλοι αυτοί που προσπαθούνε συνεχώς για να βελτιώσουν την ζωή τους. Να ψηφίσουν οι απογοητευμένοι από τα κόμματα. Να ψηφίσουν και αυτοί που φλερτάρουν με την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί νόμιζαν ότι δεν έχουν άλλη λύση. Αλίμονο αν αρκεστούμε στους κομματικούς. Θέλουμε στις κάλπες εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αυτοί θα ξανακάνουν την παράταξη μεγάλη και όχι τα κομματικά κουκιά.

 

Μα ναι. Αυτό έγινε δεκτό από όλους. Το 2004 στις εκλογές για τον Γιώργο Παπανδρέου ψήφισαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Στην Ιταλία, όταν δημιουργήθηκε το Δημοκρατικό Κόμμα, ψήφισαν 3 εκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ανοιχτό μεγάλο κόμμα. Και οι καταστάσεις των φίλων, όπως έχει δεσμευτεί ο κ.Αλιβιζάτος, θα καταστραφούν μετά την ολοκλήρωση της εκλογής.

 

«Αφήστε ό,τι φυτρώνει να δείξει αν είναι λουλούδι», όπως έλεγε ένας φίλος, παραφράζοντας το σύνθημα του Μάη του ’68. Σε ό,τι αφορά εμένα, πάντως, κατεβαίνω για να αμφισβητήσω την εξουσία του κ.Τσίπρα. Και μετά από τρία χρόνια ταχύρρυθμα σκληρά μαθήματα πολιτικής ξέρω πώς να το κάνω.

 

Οι καλές ομάδες αποδίδουν καλύτερα σε μεγάλα γήπεδα. Στο ξερό και η Μπαρτσελόνα δυσκολεύεται. (γέλια) Τι δεν καταφέραμε όμως με το Ποτάμι; Πότε έχει ξανασυμβεί να γεννιέται ένα κόμμα από το μηδέν και σε λίγους μήνες να παίρνει 6.6%, έχοντας όλο το σύστημα απέναντί του; Από καναλάρχες και συντεχνίες μέχρι προμηθευτές του Δημοσίου… Όλους αυτούς που είχαν τότε γοητευθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Το κοντέρ δεν μηδενίζει. Δέκα χρόνια είναι υπεραρκετά. Μετά οι αρχηγοί πρέπει να παραμερίζουν.

 

Μετά τις εκλογές πρέπει να περάσουμε από τους αρχηγούς στην παράταξη. Και υπάρχει τρόπος. Σεβασμός στις αξίες – του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, του ΚΙΔΗΣΟ, των Κινήσεων Πολιτών, των Μεταρρυθμιστών, των Οικολόγων, του Ποταμιού -, αλλά όχι μια συνομοσπονδία ηγετών. Ζωηρό, σύγχρονο κόμμα με σεβασμό στη διαφορετική άποψη, αλλά και δυνατό τιμόνι.

 

Δυνατό τιμόνι προς τα δεξιά ή δυνατό τιμόνι προς τα αριστερά.

Το δυνατό τιμόνι δεν γέρνει γιατί καραδοκούν και βράχια. Δεξιά συντηρητικοί ύφαλοι και αριστερά λαϊκίστικες ξέρες.

 

Τα κόμματα, ξέρετε, δεν ανήκουν σε αυτούς που τα ιδρύουν αλλά σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Δηλαδή στους πολίτες. Αυτούς πρέπει να υπηρετούν οι συνεργασίες μας. Ανάλογα με τη συγκυρία, λοιπόν, ανάλογα με τα προβλήματα και κυρίως ανάλογα με τις λύσεις που θα έχουμε μπροστά μας θα επιλέγουμε τους συμμάχους μας.

 

Θα αστειεύεστε βέβαια.

 

Ένα νέο προοδευτικό Κίνημα με σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους, κεντροαριστερούς, κεντρώους, οικολόγους, θα πρωταγωνιστήσει. Δεν θα είναι κομπάρσος, να ψάχνει ένα πλευρό να στηριχθεί.

 

Όλα τα παλιά κόμματα χρωστάνε. Άλλα πολλά και άλλα λίγα. Ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζω ότι έχει φτάσει ήδη στα δέκα. Μιλώ για εκατομμύρια. Η δική μου πρόταση είναι τολμηρή: Οι αρχηγοί να εγγυώνται με την προσωπική τους περιουσία τα οικονομικά των κομμάτων τους. Να βρούμε το σημείο μηδέν και να το νομοθετήσουμε. Δεν μπορούμε να έχουμε χρεοκοπημένα κόμματα και πλούσιους πολιτικούς. Το Ποτάμι έχει πλεόνασμα. Μικρό αλλά έχει. Αυτός είναι ο δρόμος. Διαφάνεια, όχι πολλά γραφεία, όχι κομματικούς στρατούς, όχι σπατάλες. Νοικοκύρεμα, όπως κάνουν σε όλες τις υγιείς επιχειρήσεις.

 

Θα μου επιτρέψετε να σας διορθώσω. Δεν πήγα «σε ένα πανηγύρι». Πήγα στο Αιγίνιο Πιερίας, σε ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια της χώρας. Ο κόσμος ρωτάει δύο πράγματα: Τι θα γίνει με την κυβέρνηση; Θα σοβαρευτεί; Θα φύγει; Θα αλλάξει; Και μετά ρωτάει αν θα τα καταφέρω να γίνω αρχηγός όλου του Κέντρου. Είναι ερώτημα-παγίδα. Κάποιοι εννοούν αν θα τα καταφέρω κόντρα στους παλιούς μηχανισμούς και κάποιοι άλλοι αν θα είμαι ενωτικός. Οι πρώτοι είναι Ποτάμι και ανεξάρτητοι και οι δεύτεροι είναι ΠΑΣΟΚ.

 

Χάσατε. Αυτό που τους λέω είναι «γίνε εσύ το κέντρο της αλλαγής». Τους μεταβιβάζω – και δεν κάνω πλάκα – την ευθύνη. Εγώ κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Σκέψου τώρα τι μπορείς να κάνεις και εσύ. Δεν είναι άπειρος ο χρόνος και δεν πρέπει να αφήνουμε τις ευκαιρίες να πηγαίνουν χαμένες. Αυτά τους λέω και μοιάζει να πείθονται. Ίσως βέβαια να το κάνουν και από ευγένεια.