Μετά την ψήφιση του νομοσχέδιου για το Σύμφωνο Συμβίωσης και μετά τη χθεσινή ψήφιση του νομοσχέδιου για την Αλλαγή Φύλου μεγάλα ερωτηματικά γεννώνται για την σχέση πλέον μεταξύ Θεσμών – εντός ή εκτός εισαγωγικών – που αφορούν μικρές σεξουαλικές ομάδες και Κοινωνίας και της Κοινωνικής τους Αποδοχής.

Ερώτηση Πρώτη: γιατί σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης, ραγδαίας φτωχοποίησης μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού και περικοπής εισοδημάτων – μισθών, συντάξεων, εισοδημάτων ελευθέρων επαγγελματιών κ.λπ. – η Κυβέρνηση θεωρεί σαν προτεραιότητά της την προώθηση Θεσμικών Νομοσχέδιων που αφορούν πολύ μικρές ομάδες του πληθυσμού και δεν ασχολείται κατά πρώτο λόγο με τα ζωτικά και ζέοντα προβλήματα των τεράστιων στρωμάτων του ελληνικού πληθυσμού;

Ερώτηση Δεύτερη: η επιλογή του χρόνου (timing) που κατατίθενται τα συγκεκριμένα Νομοσχέδια παίζει ρόλο, υπάρχει σχέδιο συνολικού αποπροσανατολισμού;

Ερώτηση Τρίτη: η επίκληση της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας γιατί γίνεται μόνο για τους LGTB και όχι για τα μεσαία και φτωχότερα στρώματα, όπως π.χ. στο θέμα του Κοινωνικού Κράτους, που στη χώρα μας είναι από ανύπαρκτο έως εξαιρετικά αδύναμο;

Ερώτηση Τέταρτη: γιατί δεν υπάρχει εξίσου γενναία μεταχείριση για πολύ μεγαλύτερες μειονότητες στη χώρα μας όπως οι άστεγοι, οι άνεργοι – μόνο το 10% εισπράττει επίδομα – οι πολύτεκνοι, οι χωρισμένοι πατέρες με τεράστιες δυσκολίες επικοινωνίας με τα παιδιά τους ή οι ηλικιωμένοι άνεργοι άνω των 60;

Σχετικά με την πρώτη ερώτηση υπάρχει απάντηση. Η Κυβέρνηση, ακολουθώντας μια Πολιτική σκληρή, σκληρότατη και νεοφιλελεύθερη, συνέχισε να ψαλιδίζει τα εισοδήματα των μεσαίων και φτωχότερων τάξεων και θα συνεχίσει να το κάνει γιατί υπέγραψε τα πάντα όσο και να ισχυρίζεται το αντίθετο, τάζοντας καθρεφτάκια στους ιθαγενείς (περικοπή χρέους, ανάπτυξη, μείωση ανεργίας κλπ.). Έως το 2060 – με υπογραφή της Κυβέρνησης – η Ελλάδα πρέπει να παρουσιάζει πλεονάσματα 2–2,2% και τα οποία θα πρέπει να φτάνουν τουλάχιστον 3,5% έως το 2023. Πλεονάσματα που βγάζει καθυστερώντας πληρωμές του Δημοσίου, κόβοντας εισοδήματα και κάνοντας 1.000 – τουλάχιστον – κατασχέσεις την ημέρα μέσω ΑΑΔΕ. Κατασχέσεις αδιάκριτες και κυρίως των φτωχών και μικρομεσαίων εισοδημάτων κοπτόμενη κατά τα άλλα για την «Αριστεροσύνη» της.

Εάν λοιπόν δεν επινοηθεί κάποιος λόγος «σοβαρός» – έτσι να φαίνεται τουλάχιστον… – τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν πάρα πολύ, κυρίως από «επικοινωνιακή» άποψη. Τελικά, όλες οι συντηρητικές, κεντροαριστερές και ψευδό–αριστερές Κυβερνήσεις ελλείψει περιεχομένου προσέχουν το περιτύλιγμα, δηλαδή την «Επικοινωνιακή Στρατηγική», που σε αυτή την περίπτωση είναι οι Θεσμοί, εντός ή εκτός εισαγωγικών.

Και κυρίως οι «Θεσμοί των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» μέσω των οποίων η Δύση της Παρακμής, δηλαδή ο σύγχρονος Χρηματοπιστωτικός/ Βιομηχανικός Καπιταλισμός, αποπροσανατολίζει, αποβλακώνει και ελέγχει πανέξυπνα τις τεράστιες μάζες μέσω όλων των ελεγχόμενων Μηχανισμών του και κυρίως των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά είναι ο κύριος εκπρόσωπος της Δύσης της Παρακμής στη χώρα μας. Χρησιμοποιώντας τους «Θεσμούς» ως μέσο ιδεολογικής επιβολής, φρονηματισμού των μαζών και ταυτόχρονης διάσπασής τους – «Οπισθοδρομικοί» εναντίον «Προοδευτικών» – ουσιαστικά αντικαθιστά την Κοινωνία από τους Θεσμούς.

Δεν υπάρχει Κοινωνία ως πεδίο οικονομικής επιβίωσης και κοινωνικών, πολιτικών ή ταξικών αγώνων. Όχι, αντίθετα υπάρχει η Κοινωνία ως χώρος «Οπισθοδρομικών» αντιλήψεων όπου οι Σύγχρονοι Φωστήρες – «Θεσμοί»… – ρίχνουν άπλετα το φως τους, το φως της Προοδευτικότητας a la ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα με ύφος Παντογνώστη, Θεραπευτή Δεινών και Ψυχών, κάτι σαν τον Μωσαϊκό Νόμο όπου ο σύγχρονος Μωυσής – εννοείται ο ΣΥΡΙΖΑ…– μεταβαίνει στο όρος Σινά και παραλαμβάνει τις Δέκα Εντολές της Δυτικής Ελίτ με επικέντρωση στα «Ανθρώπινα Δικαιώματα». Όχι βέβαια των μαζών, των εργαζομένων ή της εργατικής τάξης με την οποία η Αυτού Μεγαλειότης του ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδέχεται να μιλήσει. Εννοείται όχι. Αντίθετα, αυτών των μειονοτήτων και ειδικότερα των σεξουαλικών με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ συνδέεται με αξεδιάλυτους ιδεολογικούς δεσμούς και για τους οποίους διαρρηγνύει τα ιμάτιά του αλλά και τους χρησιμοποιεί οπότε τους χρειάζεται. Μετατρεπόμενος έτσι σε ένα κόμμα που στηρίζεται στους μεσαίους και άνω του Δημοσίου Τομέα με δύναμη κρούσης – κάτι σαν Ειδικές Μονάδες του στρατού– τους LGTB και τα δικαιώματά τους. Έτσι, δεν έχουμε Θεσμούς που αντανακλούν την Κοινωνία και κυρίως την Πλειοψηφία της γιατί αυτή πλέον δεν μετράει. Αντίθετα έχουμε Θεσμούς υπέρ πολύ μικρών, ελαχιστότατων μειοψηφιών που προηγούνται και δεν έπονται της πλειοψηφίας και στα κελεύσματα των οποίων όλη η Κοινωνία πρέπει να στέκεται προσοχή.

Εν αντιθέσει με την Δύση της Ακμής όπου οι πλειοψηφίες του λαού προηγούνταν, στη Δύση της Παρακμής η πλειοψηφία ακολουθεί τελευταία, αφού πρώτα πελεκίσθηκαν κυριολεκτικά τα περισσότερα από τα δικαιώματά της. Αντίθετα, προηγούνται οι Θεσμοί των Μειοψηφιών σε βάρος των Θεσμών των Πλειοψηφιών, αντιστροφή την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναγάγει σε Νόμο του Κράτους. Θεσμοί Προστασίας για τους ΛΟΑΤ και ανύπαρκτοι Θεσμοί Προστασίας για τους Δανειολήπτες ή τα πενόμενα λαϊκά στρώματα. Μετά τα πέντε Βραβεία Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί επάξια το νέο Βραβείο Νόμπελ, αυτό της Αριστεροσύνης, χωρίς αντίπαλο και με σίγουρη επιτυχία.

Σχετικά με την Δεύτερη Ερώτηση, ο χρόνος κατάθεσης του νομοσχέδιου εννοείται πως δεν είναι τυχαίος. Αφού κατάφερε να αποπροσανατολίσει τον ελληνικό λαό αλλά και να τον διαιρέσει, στρέφοντας την προσοχή του μακριά από τα κύρια και θεμελιακά προβλήματα, κατάφερε το ακατόρθωτο, να στρέψει αλλού τον δημόσιο διάλογο και προσοχή. Ποιος άλλωστε μίλησε έντονα την τελευταία εβδομάδα για την πώληση στο 3% της αξίας τους (!) των κόκκινων δάνειων της EUROBANK σε ξένο – Φιλανδικό– FUND; Και γιατί η Κυβέρνηση της (δήθεν) Αριστεράς δεν πούλησε στην ίδια αξία τα κόκκινα δάνεια στους δανειολήπτες; Πού πήγε η πολυθρύλητη και με ματαιοδοξία φασιανού «Ευαισθησία» του ΣΥΡΙΖΑ ή περιορίζεται μόνο στους ΛΟΑΤ και τις μειονότητες; Τον επόμενο μήνα ή δίμηνο, όταν θα φουντώσουν οι μαζικοί και λαϊκοί πλειστηριασμοί – και όχι των «πλουσίων» όπως προπαγανδίζει η ανεκδιήγητη ΕΡΤ – τότε πολύ πιθανό να εισαχθεί σαν Νομοσχέδιο το Τρίτο Κύμα του «Δικαιωματικού» ΣΥΡΙΖΑ, αυτό της υιοθεσίας παιδιών από τους Ομοφυλόφιλους. Τυχαίο; Όχι βέβαια. Γιατί απλούστατα η αντίληψη που υιοθετείται Κυβερνητικά είναι η παρακάτω. Σου κόβω συντάξεις, σου βρίσκω εργασία μειωμένης απασχόλησης με 300–350 ευρώ, προχωρώ σε πλειστηριασμούς αλλά «Όλα κι όλα! Σου δίνω Θεσμούς, Θεσμικά Δικαιώματα για Μειονότητες και Θεσμολαγνείες για να έχεις και περίσσευμα». Αν δεν δεχθείς, είσαι οπισθοδρομικός, ομοφοβικός, τρανσφοβικός μαζί με όλο το Ανάθεμα της Εκκλησίας του ΣΥΡΙΖΑ. Αληθινός Καλβινισμός, «Δικαιωματικός» μάλιστα…

Στην Τρίτη Ερώτηση η απάντηση είναι απλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο «Δικαιωματικός» αλλά και «Επιλεκτικός», εννοείται εκ του πονηρού. Απ’ όλη την εργατική νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικότερα των Βορείων χωρών δεν έχει υιοθετήσει τίποτε αλλά ούτε από το Κοινωνικό Κράτος, ειδικότερα των Σκανδιναβικών χωρών, έχει υιοθετήσει. Άλλωστε, πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Το Κοινωνικό Κράτος – και παρ’ όλη την κρίση του – στις Βόρειες Χώρες έγινε με συνεχείς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες του εργατικού κινήματος και σκληρότατη φορολογία στα μεγαλοαστικά και αστικά στρώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ – που βλέπει την εργατική τάξη με το τηλεσκόπιο του Γαλιλαίου – δεν ανήκε ποτέ στο εργατικό κίνημα. Τα δε μεγαλοαστικά στρώματα όχι μόνο δεν τα έθιξε αλλά τα βοήθησε χαρίζοντάς τους πολλές φορές δυσθεώρητα χρέη, συναλλασσόμενος μαζί τους με περισσή άνεση και ύφος δεκαπέντε καρδινάλιων (σ.σ.: Η Ελίτ είναι μια άλλη μειοψηφία, μετά τους ΛΟΑΤ, για την οποία μεγαλούργησε η ευαισθησία της Κυβέρνησης…).

Στην Τέταρτη Ερώτηση η απάντηση είναι πως λειτουργεί πάλι επιλεκτικά, δηλαδή διασπαστικά. Δεν βοηθά τους αστέγους εάν είναι Έλληνες αλλά μόνο τους αλλοδαπούς, δεν βοηθά τους ανέργους ώστε να έχουν ένα ανθρώπινο επίδομα μια και προέρχονται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα και για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει οξεία συμπτώματα αλλεργίας, ούτε βέβαια τους ανέργους άνω των 55–60 γιατί η ολότητα προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα – πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες κλπ.– αλλά είναι και άνδρες. Όπως είναι άνδρες και οι εκατοντάδες χιλιάδες πατέρες που έχασαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία την γονική μεριμνά με αναίτιο τρόπο (ΣΥΡΙΖΑικος μισανδρισμός γαρ που δεν κρύβεται).

Διασπώντας και διαιρώντας τον πληθυσμό, δηλαδή LGTB εναντίον της πλειοψηφίας, αλλοδαποί εναντίον Ελλήνων, γυναίκες εναντίον ανδρών, άνεργοι του Ιδιωτικού Τομέα εναντίον Δημοσίου κ.λπ., ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λειτουργεί απλώς επιλεκτικά αλλά συντεχνιακά. Ευνοεί Συντεχνίες των μεν εναντίον των υπολοίπων. Λειτουργώντας όμως Συντεχνιακά και όχι Ταξικά ανοίγει τον ασκό του Αιόλου. Αργά ή γρήγορα, ας θυμηθεί – εάν του έχει μείνει ελάχιστη γνώση και μνήμη …– ποιος στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου λειτουργούσε Συντεχνιακά. Ποιος άραγε, ποιος;