Αυτό τον καιρό η Βαρκελώνη είναι χωρισμένη στα δύο, αναφέρουν οι New York Times.

Από τη μία είναι η κοσμοπολίτικη Βαρκελώνη, η πόλη που διοργάνωσε Ολυμπιακούς αγώνες, και που είναι η έδρα μιας από τις δημοφιλέστερες ποδοσφαιρικές ομάδες του πλανήτη, της Μπαρτσελόνα. Παράλληλα αποτελεί το ταξιδιωτικό προορισμό για περισσότερα από 10 εκατ. τουρίστες σε ετήσια βάση. Η Βαρκελώνη είναι ένα παράδειγμα για το πώς μια μεγάλη πόλη μπορεί να έχει αυξανόμενη επιρροή στην παγκόσμια πολιτική, την οικονομία και την κουλτούρα.  

Από την άλλη η Βαρκελώνη είναι και η πρωτεύουσα της Καταλονίας, της ανυπάκουης ισπανικής επαρχίας, που αποτελεί το κέντρο της κίνησης για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, μιας κίνησης που οι αντίπαλοι της έχουν χαρακτηρίσει «στενόμυαλη και εθνικιστική». 

Για την κίνηση υπέρ της ανεξαρτησίας- για την οποία η ισπανική κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα για να τη λήξει- το μέρος που υπάρχει το υψηλότερο διακύβευμα είναι η Βαρκελώνη.

Στη Βαρκελώνη, το ζήτημα της ανεξαρτησίας έχει πυροδοτήσει σωρεία θεμάτων και αντεγκλήσεων, με μια ένταση που είχαμε να την δούμε από την εποχή που Βρετανία ψήφισε για να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.    

Ο κόσμος της πόλης είναι ανήσυχος. Όπως και η αριστερή δήμαρχος της πόλης, Ada Colau, που παρά την υποστήριξη που είχε εκδηλώσει στο παρελθόν υπέρ της ανεξαρτησίας, πλέον δηλώνει ότι είναι κατά. “Η πόλη διακρίνεται από πλουραλισμό και υπάρχει μεγάλη ποικιλία απόψεων στη Βαρκελώνη”, αναφέρει σε συνέντευξη της.  

Η κατάσταση δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με το Λονδίνο- το οποίο τάχθηκε υπέρ της παραμονής στην ΕΕ- καθώς η Βαρκελώνη αποτελεί την έδρα του πυρήνα των υπέρμαχων της ανεξαρτησίας, την ώρα όμως που σύμφωνα με την Colau, η υπόλοιπη Καταλονία δεν είναι και τόσο υπέρ της απόσχισης. 

Η δήμαρχος δήλωσε τρομαγμένη από τη βία που άσκησε η ισπανική αστυνομία την ημέρα του καταλανικού δημοψηφίσματος, ενώ πιστεύει στο δικαίωμα της επαρχίας στην αυτοδιάθεση.  

Όμως η δική της στάση διαφέρει από αυτή του προέδρου της Καταλονίας, του Carles Puigdemont, ο οποίος σε όλη του τη ζωή ήταν υπέρ της απόσχισης από την Ισπανία. 

Άλλο σημείο διαφοράς ανάμεσα στην δήμαρχο και τον πρόεδρο, είναι η άποψη της Colau που την θέλει να είναι υπέρ των πόλεων και όχι των κρατών. “Είμαι πολίτης της Βαρκελώνης και αυτός είναι ο βασικός λόγος που είμαι στο δημαρχείο και όχι στο κοινοβούλιο της Καταλονίας”, αναφέρει. 

Το δημοψήφισμα της 1η Οκτωβρίου αποτέλεσε ένα μάλλον αναξιόπιστο βαρόμετρο της κοινή γνώμης. Τα επίσημα στοιχεία έδειξαν ότι το 90% επέλεξε την ανεξαρτησία, όμως μόλις το 43% του εκλογικού σώματος πήγε στις κάλπες, στις εκλογές που απαγορεύτηκαν από τα ισπανικά δικαστήρια.