Όπως έλεγαν, το αίτημα μετεγκατάστασης που υπέβαλαν πριν από λίγους μήνες στην Υπηρεσία Ασύλου έχει εγκριθεί, όμως οι διαδικασίες για τη μετεγκατάστασή τους στη Γερμανία καθυστερούσαν – αδικαιολόγητα κατά τους ίδιους – εξαιτίας της γραφειοκρατίας.

Έτσι από την 1η Νοεμβρίου επέλεξαν να στήσουν σκηνές και να ξεκινήσουν απεργία πείνας στο Σύνταγμα, απέναντι από τη Βουλή, προκειμένου να «ξεκολλήσουν» οι διαδικασίες επανένωσης με τους συγγενείς τους. Στις 14 Νοεμβρίου αποφάσισαν να διακόψουν τη διαμαρτυρία τους καθώς «ήταν ένας αγώνας που δόθηκε με περίσσια αξιοπρέπεια και μαχητικότητα» μα «στην απόφαση που πήραμε βάρυνε ιδιαίτερα η ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας που βρίσκονταν μαζί μας εδώ τόσες ημέρες», τονίζοντας – κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου – ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα τους με άλλες μορφές, μέχρι να ενωθούν ξανά με τις οικογένειές τους. 

 

Συνολικά 4.500 οικογένειες προσφύγων – ανάμεσά τους αρκετές μονογονεϊκές οικογένειες και ασυνόδευτα προσφυγόπουλα – αιτήθηκαν και έλαβαν έγκριση για τη μετεγκατάστασή τους σε κάποια χώρα της Ευρώπης, όπου ζουν μόνιμα και νόμιμα συγγενείς τους. Ωστόσο, όπως καταγγέλλουν οι πρόσφυγες και εκπρόσωποι ΜΚΟ, τόσο οι ελληνικές όσο και γερμανικές αρχές κωλυσιεργούν καθυστερώντας τις διαδικασίες επανένωσης. 

«Προηγήθηκαν της απεργίας πείνας πολλοί αγώνες από τις οικογένειες, έχουν κάνει ότι μπορούσαν και εδώ και στη Γερμανία. Οι πρόσφυγες έχουν αυτοοργανωθεί πολύ καλά στους καταυλισμούς, είναι δικός τους αυτός ο αγώνας. Στη Γερμανία έχουν επίσης κινητοποιηθεί οι οικογένειες των προσφύγων» τόνισε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Σύνταγμα ο Γιώργος Μανιάτης από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης για τους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες. 

 

«Σε κάθε προσέγγισή τους με τις ελληνικές και γερμανικές αρχές, Έλληνες και Γερμανοί έριχναν τις ευθύνες οι μεν στους δε» πρόσθεσε. «Αυτή ήταν μόνο μια επικοινωνιακή κάλυψη της συμφωνίας που έγινε κάτω από το τραπέζι για να περιοριστούν οι οικογενειακές επανενώσεις στη Γερμανία. Μεταμφιέζουνε πολιτικές αποφάσεις σε τεχνικές δυσκολίες – η αλήθεια είναι ότι μπορούν να τους μετακινήσουν πολύ εύκολα. 

 

Αυτή είναι η μία όψη της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα. Η άλλη, ακόμα πιο ζοφερή, αποτυπώνεται τα τρία τελευταία χρόνια στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Εκεί όπου περίπου 20.000 άνθρωποι παραμένουν εγκλωβισμένοι στα Κέντρα Υποδοχής (hotspots), που εδώ και μήνες έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πραγματικά «κολαστήρια» εξαιτίας των άθλιων συνθηκών διαβίωσης.

 

Μάλιστα, από τον περασμένο Ιούλιο, οπότε άρχισε να καταγράφεται μικρή αλλά σταθερή αύξηση των αφίξεων δουλεμπορικών από τα παράλια της Μικράς Ασίας – παρά την παραμένουσα σε ισχύ συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, για τον έλεγχο των ροών – η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα hotspots αγγίζει πλέον τα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης. 

 

Σε αυτή την παραδοχή αναγκάστηκε να προχωρήσει και ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας κατά τη διάρκεια της απάντησής του στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του Ποταμιού Σπύρου Λυκούδη.

Συγκεκριμένα ο Μουζάλας παραδέχθηκε ότι «από τις 20 Αυγούστου οι ροές από την Τουρκία έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, προκαλώντας πολύ σοβαρή κατάσταση εξαιτίας του υπερπληθυσμού (σ.σ.: στους καταυλισμούς)». 

Ο Μουζάλας χαρακτήρισε «οριακή» την κατάσταση στα νησιά, υπογραμμίζοντας ότι, εφόσον παραμείνει η εικόνα των τελευταίων μηνών με νέα αύξηση των ροών, θα «χρειαστεί αναθεώρηση των υφιστάμενων σχεδιασμών». 

 

Δραματική είναι η κατάσταση στη Λέσβο, όπου πλέον ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών στο hotspot της Μόριας έχει υπερβεί τους 8.500, σε μια δομή που δεν μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερους από 2.500 – 3.000 ανθρώπους. Τουλάχιστον 1.500 άνθρωποι ζουν σε σκηνές, ενώ από τη πολιτεία δεν έχει ληφθεί καμιά μέριμνα, όσον αφορά στην προστασία των προσφύγων από τις καιρικές συνθήκες, παρ’ όλο που ο χειμώνας βρίσκεται «προ των πυλών».

 

Την ίδια ώρα στους «ελεύθερους φυλακισμένους» της Μόριας, προστίθενται καθημερινά νέοι απελπισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες, στην πλειονότητα τους Σύροι, οι οποίοι φθάνουν κατά δεκάδες με τα φουσκωτά των Τούρκων δουλεμπόρων από τα παράλια της Μ. Ασίας.

«Ζούμε το μαρτύριο της σταγόνας. Έχουμε 8.500 πρόσφυγες αυτή τη στιγμή στη Μόρια, στους οποίους προστίθενται καθημερινά νέοι από τα τουρκικά παράλια. Άφησαν – από επιλογή – την κατάσταση να φθάσει σε αυτό το οριακό σημείο, αφού φαίνεται ότι κάποιοι έχουν αποφασίσει να μετατρέψουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, και συγκεκριμένα τη Λέσβο, σε “αποθήκη ανθρώπινων ψυχών”» λέει στο «Π» ο δήμαρχος του νησιού Σπύρος Γαληνός.

 

Προσθέτει επίσης ότι το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής εσκεμμένα δεν προχωρά στη μεταφορά, τουλάχιστον των ευάλωτων ομάδων και όσων δικαιούνται άσυλο, στην ενδοχώρα με σκοπό να μην επιβαρυνθεί η ηπειρωτική Ελλάδα. Ενέργεια που θα μπορούσε να «δώσει ανάσα» στο hotspot, σύμφωνα με τον κ. Γαληνό και να καταστήσει την κατάσταση μερικώς διαχειρίσιμη.

 

Την αλληλεγγύη, τη φιλοξενία και τη συμπόνια που προκάλεσαν τον θαυμασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τη Λέσβο, έχει διαδεχθεί η αγανάκτηση για τους 32.000 κατοίκους του νησιού, οι οποίοι την προσεχή Δευτέρα – με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής – κατεβαίνουν σε νέα γενική απεργία.

«Κατάφεραν το νησί της αγάπης, της ειρήνης, της φιλοξενίας να το μετατρέψουν σε κλειστή φυλακή ανθρώπινων ψυχών και να στρέψουν τους κατοίκους εναντίον τους. Αν κάποιοι, από τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας έχουν επιλέξει τον πόλεμο με τους κατοίκους της Λέσβου να ξέρουν πως θα τον βρουν μπροστά τους» καταλήγει ο κ. Γαληνός.