Όταν λέμε Πολιτεία εννοούμε άτομα με ονοματεπώνυμο που θα πρέπει   να λογοδοτούν, αντί να επισκέπτονται τις καταστροφές και να μεταθέτουν τις δικές   ευθύνες τους στους «άλλους», ευθύνες που φέρουν όμως όλοι μαζί. Μάλιστα, είναι εξοργιστικό όταν οι δήθεν ειδικοί όταν αναφέρονται σε ανοησίες περί κλιματικής αλλαγής, ακραίων καιρικών φαινομένων και τα τοιαύτα ή όταν οι πολιτικοί θεωρούν πως εξιλεώνονται  με «βοήθεια προς στους πληγέντες».

Η αιτία των πλημμυρών δεν είναι παρά μία εκ των κατωτέρω ή όλες αυτές μαζί: Έχουν κτιστεί ή μπαζωθεί τα ρέματα, έχουν καεί οι δενδροφυτεμένες περιοχές και τα εδάφη έχουν αλλοιωθεί σε συμπεριφορά, εξ αρχής δεν αντιμετωπίστηκαν με υποδομές οι ιδιαίτερες εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες της εκάστοτε περιοχής, προτού αυτή οικοδομηθεί.  

Για όλα τα ανωτέρω ευθύνεται η Πολιτεία, τόσο η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, αλλά όσο και η στελέχωση της Εκτελεστικής Εξουσίας, δηλαδή των υπουργείων που είχαν σχέση με το ζήτημα αυτό. Δηλαδή τα εκάστοτε υπουργεία Χωροταξίας – ή όπως αλλιώς λέγονταν-, αλλά και τα σχετιζόμενα με τα σχετικά ζητήματα συναρμόδια και συνυπεύθυνα υπουργεία,  τόσο σε επίπεδο υπουργών όσο και σε επίπεδο στελεχών των Υπηρεσιών τους. Βεβαίως όμως θα πρέπει να λογοδοτήσουν μαζί τους και οι τοπικοί άρχοντες  -Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι – και να τιμωρηθούν αυστηρά για τυχόν παραλείψεις τους και ανεπάρκειά τους (και να μη  πούμε, ως συνήθως, ότι απλώς δεν τους ξαναψηφίζουμε).

Φταίει η Πολιτεία – επαναλαμβάνουμε: τα άτομα που έχουν ονοματεπώνυμο – γιατί αδιαφορούσε για τις εκάστοτε «οικιστικές πιέσεις». Όχι μόνο αδιαφορούσε, αλλά, δήθεν επιστημονικώς πράττοντας, αρνιόταν να εντάξει σε κάποιο οικιστικό σχεδιασμό («σχέδιο πόλεως» ή ό,τι άλλο)  περιοχές που ούτως ή άλλως θα ανοικοδομούνταν. Θα ανοικοδομούνταν είτε γιατί ο κόσμος ήθελε εξοχικές κατοικίες είτε γιατί ήθελε σπίτια για να μείνει και τα οικόπεδα «εντός σχεδίου» ήταν ακριβά ή δεν πωλούντο. Στην περίπτωση της Δυτικής Αττικής προφανώς ισχύει το δεύτερο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δικαιούμαστε να αδιαφορούμε για το πρώτο. Αυτή η αδιαφορία της Πολιτείας οφείλονταν – και εξακολουθεί να οφείλεται- είτε σε υστεροβουλία των λειτουργών της, είτε  σε ανικανότητά τους. Αποτέλεσμα αυτού υπήρξε η άναρχη δόμηση, με συνέπεια τόσο την απώλεια  εσόδων από το Δημόσιο –  νόμιμη φορολόγηση των εμπλεκομένων στην ανοικοδόμηση και όχι «μαύρα χρήματα» στους επιτήδειους- όσο και τον παράνομο πλουτισμό των συντελεστών της αυθαίρετης οικοδόμησης, δηλαδή την αστυνομία της περιοχής, τα στελέχη των πολεοδομικών γραφείων, κ.λ.π.. Εδώ συμπεριλαμβάνονται και οι  πολιτικοί «προστάτες» των αυθαιρετούντων ιδιοκτητών, που τελικώς αβαντάριζαν ηθελημένως ή αθελήτως, το όργιο της παραοικονομίας που συντελούνταν.  Αυτή η άναρχη δόμηση έκλεινε ρέματα, αδιαφορούσε για τις υποδομές και έκτιζε όπως-όπως, χωρίς   αρχιτέκτονες και χωρίς τους άλλους απαραίτητους για μια σωστή οικοδομή μηχανικούς. Ο μπετατζής της περιοχής μεριμνούσε για όλα, η ταρίφα ήταν το διπλό κόστος από μια νόμιμη κατασκευή, γιατί έπρεπε να ικανοποιηθεί το όλο κύκλωμα της παρανομίας. 

Φταίει η Πολιτεία –επαναλαμβάνουμε: τα άτομα που έχουν ονοματεπώνυμο – γιατί όταν καίγονταν τα δάση δεν μεριμνούσε για τον αναδασμό τους, ο βουλευτής της περιοχής μεριμνούσε γι’ αυτό για να επανεκλεγεί. 

Φταίει η Πολιτεία –επαναλαμβάνουμε: τα άτομα που έχουν ονοματεπώνυμο και εδώ είναι ευκολότερο να βρεθούν – γιατί σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης απεδείχθη εγκληματικά ανεπαρκής. Βεβαίως κάποιες σχετικές εξαγγελίες ακούγονταν προεκλογικώς από αυτούς, αλλά μετά σιγή ιχθύος και αδιαφορία.

Δεν υποστηρίζουμε πως δεν υπάρχει και ευθύνη των πολιτών, βεβαίως και υπάρχει, με το ελαφρυντικό όμως πως οι πολίτες στην Ελλάδα δεν είναι παρά ανενημέρωτοι πελάτες ενός φαύλου πολιτικού συστήματος. Ανενημέρωτοι, γιατί η όποια   ενημέρωση προϋποθέτει αυτός που θα τους ενημερώσει   να γνωρίζει το θέμα και  ταυτόχρονα να μη λειτουργεί με υστεροβουλίες. Άντε όμως να βρείς κάποιον που να έχει και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά, ιδίως στους πολιτικούς, στους οποίους διαχειριστικώς  ανήκει η σημερινή Ελλάδα.   Αλλά ταυτόχρονα και οι πολίτες αυτής της χώρας,  απορροφημένοι από τα τηλεοπτικά survivors,  δείχνουν αδιαφορία να ενημερωθούν και να δράσουν ως ενεργά κοινωνικά μέλη, παρότι οι καταστάσεις κραυγάζουν. Τελικώς το πρόβλημα των πλημμυρών ξεκινά από πλέγμα εγκληματικής φαυλότητας, που δείχνουμε να ανεχόμαστε και ίσως να είχε δίκιο ο Καστοριάδης που έλεγε πως «είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας».

Σε οποιαδήποτε προηγμένη χώρα του εξωτερικού, τα ανωτέρω δεν θα είχε νόημα να ειπωθούν.  Εδώ όμως είναι αλλιώς……