Άγνωστες πτυχές της ζωής του Γιώργου Κωνσταντίνου φέρνει στο φως η αυτοβιογραφία του ηθοποιού με τίτλο «Showtime».

Ο  πρωταγωνιστής του ελληνικού κινηματογράφου, στο νέο του βιβλίο περιγράφει, μεταξύ άλλων, τις εφιαλτικές νύχτες που πέρασε στην προσπάθειά του να ξεφύγει από το μεγάλο του πάθος που δεν ήταν άλλος από τον τζόγο.

«Μου άρεσαν τα τυχερά παιχνίδια. Και, τελικά, μου έγινε ένα καταστροφικό πάθος που δεν μπόρεσα να ελέγξω. Δεν ήμουνα από τους τυχερούς παίκτες. Και ποιος είναι άλλωστε; Δεν πιστεύω ότι μένει κανείς τυχερός για πολύ. Εξ ου και το ρητό “Πας παίζων, χάνει”. Ωστόσο, εγώ παραήμουν άτυχος. Στα παιχνίδια της πόκας, από τα επτά άτομα που παίζαμε συνήθως εκείνος που έφευγε σχεδόν πάντα πρώτος από το τραπέζι ήμουν εγώ», αναφέρει χαρακτηριστικά το απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του ηθοποιού, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Espresso.

 «Αργότερα, όταν το καζίνο μπήκε στην ζωή μου, άρχισαν να συμβαίνουν κάποια γεγονότα που με έκαναν να ψάξω, να μελετήσω την απαρχή της εξάρτησης και την παράλληλη πορεία της ζωής μου με τον τζόγο», εξομολογείται, ενώ δεν διστάζει να αναφερθεί και στην εποχή που χρωστούσε σε τοκογλύφους:

«Είχα κάνει μια θεατρική παράσταση που με κατέστρεψε. Αναγκάστηκα να χρεωθώ σε τοκογλύφους. Προσπάθησα να ρεφάρω με δύο επόμενες δουλειές, αλλά και αυτές ήταν καταστροφικές. Φαινόμουν τελειωμένος. Όμως, ήμουνα και πολύ νέος ακόμα για να πέσει ο τίτλος “Τέλος”. Έπειτα δεν θα είχε γούστο γι’ αυτόν που σκάρωνε το παιχνίδι να το τελειώσει στα γρήγορα. Είχα πολλά χρόνια μπροστά μου για να βασανιστώ, έτσι που να το κάνει απόλυτη ευχαρίστηση. Για ποιον μιλάω; Πιστεύω στην ύπαρξη του καλού και του κακού πνεύματος. Αλίμονο. Πιστεύω στον Θεό, με λίγα λόγια. Και πιστεύω ότι ο τζόγος, μαζί με το μίσος του πολέμου, είναι τα αγαπημένα, τα απόλυτα παιχνίδια του κακού», εξηγεί, μεταξύ άλλων, ο ηθοποιός.