Η καθημερινότητα σε όλο το φάσμα της βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αυτού του μυθιστορήματος, όπου ο τρέχων χρόνος στο σύνολό του μετατρέπεται σε λογοτεχνία. Η εξιστόρηση της ζωής του αφηγητή αποτελεί τον βασικό άξονα του νέου βιβλίου του συγγραφέα, που έρχεται σαν φυσική συνέχεια των μυθιστορημάτων του που έχουν προηγηθεί. Αυτό που επινοεί ο συγγραφέας είναι μια πραγματικότητα που απλά έχει συμβεί και υπάρξει, έτσι που κάθε πρόσωπο και ιδέα αυτού του βιβλίου να ξεπερνά την επινόηση με την αυθυπαρξία του. Στην περίπτωση του Κιουρτσάκη, ο ίδιος ως αφηγητής και πρωταγωνιστής των ιστοριών του διεκπεραιώνει δυο ρόλους καταφέρνοντας έτσι να επικοινωνεί με τους αναγνώστες του με δυο ιδιότη­τες.

Γιάννης Κιουρτσάκης
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελ.: 270

Η καθημερινότητα σε όλο το φάσμα της βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αυτού του μυθιστορήματος, όπου ο τρέχων χρόνος στο σύνολό του μετατρέπεται σε λογοτεχνία. Η εξιστόρηση της ζωής του αφηγητή αποτελεί τον βασικό άξονα του νέου βιβλίου του συγγραφέα, που έρχεται σαν φυσική συνέχεια των μυθιστορημάτων του που έχουν προηγηθεί. Αυτό που επινοεί ο συγγραφέας είναι μια πραγματικότητα που απλά έχει συμβεί και υπάρξει, έτσι που κάθε πρόσωπο και ιδέα αυτού του βιβλίου να ξεπερνά την επινόηση με την αυθυπαρξία του. Στην περίπτωση του Κιουρτσάκη, ο ίδιος ως αφηγητής και πρωταγωνιστής των ιστοριών του διεκπεραιώνει δυο ρόλους καταφέρνοντας έτσι να επικοινωνεί με τους αναγνώστες του με δυο ιδιότη­τες. Σε αυτό το μυθιστόρημα παρακολουθούμε την πρόσφατα παρελθούσα και πάλλουσα πραγματικό­τητα της χώρας μέσα από τα μάτια του αφηγητή, που φωτίζουν αντιφάσεις, ιδιαιτερότητες και εν γένει όλο το αλλοπρόσαλλο πανόραμα της μεταπολιτευτικής κοινωνίας μέσα στο οποίο τραφήκαμε, θεριέψαμε και παρακμάζουμε θαλεροί κι ανίδεοι για ό,τι μαςσυμβαίνει. Ο αφηγητής παρατηρεί, σκέφτεται, αναρωτιέται, αμφιβάλλει, αγανακτεί, ανάμεσα στο σωστό και το λάθος μιας ανισόρροπης κοινωνίας, που μας απομάκρυνε απελπιστικά από τους εαυτούς μας, κλείνοντάς μας ερμητικά… σ’ αυτούς! Η προκύ­ψασα κρίση, η οικονομία, αλλά και ο (νεο)Έλληνας, σε μιαν αφήγηση που ψυχοπιάνεται απ’ ό,τι μας έχει απομείνει ακέραιο, από το ήθος ενός πολιτισμού που παραδόθηκε αμαχητί στην παγκοσμιοποίηση, στην ανάπτυξη, στην πρόοδο, στα κεκτημένα, στην κομπί­να, στη λαμογιά και τον επαρχιώτικο νεοπλουτισμό. Ο συγγραφέας παρακολουθεί ό,τι μας ξεμάκρυνε από τον εαυτό μας και τις ζωές μας. Ο αφηγητής μοι­άζει να παρακολουθεί τον απανθρωπισμό μας…

Ξενοφών Μπρουντζάκης [email protected]

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.