Η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα είναι αρκετά διαφορετική από όσες συναντήσεις μεταξύ των ηγεσιών Ελλάδας και Τουρκίας έχουμε δει στο παρελθόν. Η σημαντικότερη διαφορά βρίσκεται στις αποστάσεις μεταξύ των δύο πλευρών, οι οποίες έχουν μεγαλώσει δραματικά τα τελευταία χρόνια.

● Η τουρκική απειλή στο Αιγαίο αναβαθμίζεται συνεχώς την τελευταία πενταετία και έχει φτάσει στο απόγειό της τα δύο τελευταία χρόνια.

● Το Κυπριακό, παρότι πηγαινοέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, είναι πιο καθαρό από κάθε άλλη φορά ότι δεν πρόκειται να επιλυθεί, αφού οι αποστάσεις και σε αυτό το θέμα διαρκώς μεγαλώνουν.

● Ενώ η Ελλάδα εμφανίζεται πιο γερά προσδεδεμένη στο αμερικανονατοϊκό άρμα από κάθε άλλη πρόσφατη περίοδο, η Τουρκία απομακρύνεται με άλματα και βρίσκεται στα πρόθυρα της σύγκρουσης με τις ΗΠΑ.

● Στο μεγάλο ενεργειακό παιχνίδι η Ελλάδα τοποθετείται πλάι στις ΗΠΑ, την Κύπρο, την (κοσμική) Αίγυπτο και το Ισραήλ, ενώ η Τουρκία επιχειρεί να συμπαραταχθεί με Ιράν και Ρωσία, αφού πρώτα εγκατέλειψε τους στενούς δεσμούς της με το συντετριμμένο στη Συρία και το Ιράκ ISIS (λεπτομέρειες στη σελίδα 4).

Πέρα από τις αντίθετες πορείες Ελλάδας και Τουρκίας, την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα σκιάζουν οι δικαστικές εξελίξεις και οι αποκαλύψεις στις ΗΠΑ για παραβίαση του εμπάργκο κατά του Ιράν και για μίζες του καθεστώτος Ερντογάν, η κόντρα της Τουρκίας με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ για το Κουρδικό στη Συρία, αλλά και η διάθεση του Τραμπ να αναγνωρίσει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ, η οποία φέρνει τον Ερντογάν στη θέση να διεκδικεί ηγετικό ρόλο στον μουσουλμανικό κόσμο.

Καμιά από τις παραπάνω αντιθέσεις – είτε στο διμερές είτε στο ευρύτερο πεδίο – δεν θεωρείται θεραπεύσιμη σε ορατό χρονικό ορίζοντα. Ωστόσο οι δίαυλοι επικοινωνίας πρέπει να παραμείνουν ανοιχτοί. Η απευθείας επαφή, τουλάχιστον μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, είναι μια δύσκολη υπόθεση, όπως αποδείχθηκε κατά το πρόσφατο ταξίδι του Ερντογάν στην Ουάσιγκτον. Γι’ αυτόν τον λόγο επελέγη η πρόσκληση στην Αθήνα, την οποία η κυβέρνηση απηύθυνε παρότι έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για τυχόν «απρόβλεπτες» και προβληματικές κινήσεις του στριμωγμένου «σουλτάνου».

Υπ’ αυτήν την έννοια πιθανότατα δεν θα προκύψει κάποιο εμφανές αποτέλεσμα από τη συνάντηση Τσίπρα – Ερντογάν στα μεγάλα θέματα που χωρίζουν τις δύο πλευρές (ελληνοτουρκικά – Κυπριακό). Κι αν κάτι προκύψει, υπό το βάρος της γενικότερης έντασης, μάλλον δεν θα είναι για καλό. Αν όλα κυλήσουν ομαλά, η κυβέρνηση θα έχει να λέει ότι κατάφερε τουλάχιστον να είναι ένας αξιόπιστος μεσολαβητής. Αυτό θα είναι το μόνο κέρδος.