“Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα καταγραφεί ως η κυβέρνηση η οποία ξεπέρασε κάθε ρεκόρ πολιτικής ξετσιπωσιάς και αθλιότητας. Η κατάθεση στη Βουλή της τροπολογίας για να ξεκινήσει το ξήλωμα της μεγαλύτερης κατάκτησης της εργατικής τάξης, που είναι το δικαίωμα στην απεργία, είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη” τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σε αποψινή του ομιλία σε εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής με θέμα “Η απάντηση της εργατικής τάξης στην στρατηγική του κεφαλαίου για την καπιταλιστική ανάπτυξη”.

Είπε ότι δεν συνιστά κανένα λόγο εφησυχασμού η απόσυρση και η επαναφορά της εν λόγω τροπολογίας, υπογραμμίζοντας ότι όποιος τολμήσει να αγγίξει το αδιαπραγμάτευτο και κατακτημένο με αίμα και θυσίες δικαίωμα στην απεργία θα βρεί απέναντι του τους εργαζόμενους και το ταξικό κίνημά τους.

Απευθυνόμενος σε όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ “αναμασούν την καραμέλα του Μαξίμου, ότι δεν αποτελεί πρόβλημα το 50 συν 1 για την απαρτία, ότι ενισχύει τη δημοκρατία” έθεσε το ρητορικό ερώτημα αν κυβερνούν με το 50 συν 1 του ελληνικού λαού και αν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα εκλέγονται με το 50 συν 1 του συνόλου, αναφέροντας, στη συνέχεια, ότι “με το σαθρό 22% που εκπροσωπούν και το οποίο είναι το πραγματικό τους ποσοστό -που σήμερα έχει γίνει πολύ μικρότερο- απαιτούν από τους εργάτες μέσα στα γκέτο που δουλεύουν και κάτω από τον εκβιασμό και τις απειλές της εργοδοσίας “να έχουν το 50 συν 1 του συνόλου των μελών τους σε παρουσία στη συνέλευση και στην κάλπη, για να αποφασίσουν μια απεργία, για να διεκδικήσουν το δίκιο τους” .

Χαρακτήρισε την κυβέρνηση αδίστακτη προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και η οποία, πέραν όλων των άλλων, αντεργατικών αντιλαϊκών αξιολογήσεων που κλείνει γρήγορα, συμφώνησε άρον άρον με το κουαρτέτο την επέκταση των πλειστηριασμών μαζί μάλιστα με την ποινικοποίηση της δράσης ενάντια τους, τις νέες ιδιωτικοποιήσεις, το τσεκούρι στα κοινωνικά επιδόματα.

Είπε ότι πέραν της απάντησης που πήρε χθες η κυβέρνηση από το ταξικό κίνημα, “απάντηση θα δίνεται κάθε μέρα στους δρόμους, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στις απεργιακές συγκεντρώσεις, στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών, με αποκορύφωμα την πανελλαδική – πανεργατική απεργία στις του 14 Δεκέμβρη”.

Επικαλούμενος την τραγωδία που έπληξε την Δ. Αττική και άλλες περιοχές της χώρας, μια επιπλέον απόδειξη της αναρχίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης που έχει κριτήριο μόνο το κέρδος και δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή”, είπε ότι “το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και ανοίγουμε μέτωπο πιο αποφασιστικά και καλούμε τους εργαζόμενους, μαζί να οργανώσουμε την αντεπίθεση για όλα τα ζωτικά αιτήματα του εργαζόμενου λαού”.

Ανέφερε ότι στην “ειδική έκθεση” του ΣΕΒ για “το μέλλον της εργασίας” αποτυπώνεται ανάγλυφα η στρατηγική του κεφαλαίου, ενόψει της φάσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης που έχει ως περιεχόμενο την μονιμοποίηση όλων των αντεργατικών ανατροπών και έχοντας στο κέντρο του “ευέλικτου εργασιακού περιβάλλοντος” το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με:

– Παγίωση της ουσιαστικής κατάργησης των κλαδικών Συμβάσεων,

– Μονιμοποίηση του ορισμού του κατώτατου μισθού απευθείας από το αστικό κράτος και σε επίπεδα που θα οδηγούν σε συμπίεση όλων των μισθών,

-Συνολική επίθεση σε όλα τα ζητήματα που αφορούν στις εργασιακές σχέσεις: ωράρια, ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας κ.ο.κ” .

Είπε ότι το κεφάλαιο παίρνει θέση μάχης για τη νέα φάση της αντεργατικής επίθεσης, έχοντας δίπλα του την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και από κοντά την ΝΔ. που όχι μόνο διατηρεί και βαθαίνει το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, αλλά και “με τα παραμύθια περί ‘δίκαιης ανάπτυξης’ επιχειρεί να αφοπλίσει και να παγιδεύσει την εργατική τάξη και από κοντά την ΝΔ “που βλέπει να της παίρνουν το ψωμί από τα χέρια”.

“Απέναντι σε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση, το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη να μη στοιχηθεί πίσω από τέτοια κάλπικα «αφηγήματα», αλλά να προτάξει την πάλη για την κάλυψη των τεράστιων απωλειών της και για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών-λαϊκών αναγκών ” είπε ο κ. Κουτσούμπας.

Χαρακτήρισε ως “σημαντική παρακαταθήκη” που αφορά όλη την εργατική τάξη, την πρόταση των 530 Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και Συνδικάτων για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση με επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ και για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων την οποία το ΚΚΕ κατέθεσε ως πρόταση νόμου και η οποία υπορράφθηκε από όλα τα άλλα κόμματα.

Παραθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία, για την κατάσταση των εργαζομένων μετά “την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων με τους νόμους που ψηφίστηκαν από το 2011 και μετά” και για την μείωση μισθών στον ιδιωτικό όσο τον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα επισήμανε ότι διαμορφώνεται πλέον “μια κρίσιμη μάζα που, παρότι εργάζεται, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα διαβίωσης”.

Είπε ότι η μεγαλοεργοδοσία, μέσω της ειδικής έκθεσης του ΣΕΒ καταγράφει όλη την βεντάλια των νέων “ευέλικτων” εργασιακών σχέσεων, “τις περίφημες “βέλτιστες ευρωπαϊκές τακτικές” και απαιτεί να εφαρμοστούν στην Ελλάδα:

Συμβάσεις μηδενικών ωρών (zero hours contracts),

Συμβάσεις σύντομης – προσωρινής εργασίας (short term contracts),

Εργασία κατά παραγγελία (work on demand),

Μικροσυμβάσεις (mini jobs),

Εργασία ανά χαρτοφυλάκιο (portfolio work),

Εργασία βάσει δελτίου – κουπoνιών (voucher – based work)”.

 

Πρόσθεσε ότι η μεγαλοεργοδοσία απαιτεί να αναγνωριστεί αυτή η εργασιακή ζούγκλα ως “μια νέα κομβική συνιστώσα των αγορών εργασίας», επεκτείνοντας ταυτόχρονα τις αντεργατικές της απαιτήσεις στον τρόπο λειτουργίας των σωματείων, επιδιώκοντας και απολύσεις συνδικαλιστών που δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της, ενώ καθόλου τυχαία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ “παράλληλα με τα παραμύθια περί «δίκαιης ανάπτυξης», προωθεί τις νέες αντεργατικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο”.

Υπενθύμισε ότι η ΝΔ “διά του αρμόδιου τομεάρχη, Γ. Βρούτση, έχει ήδη δεσμευτεί από το βήμα της Βουλής ότι θα υπερψηφίσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία”.

Υπογράμμισε ότι η μάχη για την υπόθεση των Συλλογικών Συμβάσεων, δεν αφορά μόνο το ζήτημα του μισθού, αλλά συνολικά τις εργασιακές σχέσεις, και επειδή αποτελεί σύγκρουση με τον πυρήνα της αντεργατικής στρατηγικής του κεφαλαίου, απαιτεί μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων και σύγκρουση, με όρους Γενικών Συνελεύσεων, απεργιακών κινητοποιήσεων και όχι με όρους απλά διαπραγμάτευσης” ενώ είναι αναγκαία η πολιτικοποίησή της και η ανάδειξη με κάθε τρόπο του αντεργατικού χαρακτήρα της στρατηγικής του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ψήφισαν μαζί στην Βουλή την 60ωρη εργάσιμη βδομάδα για τους γιατρούς, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας με τη διάκριση σε ενεργό και ανενεργό, “μια στρατηγική ανατροπή στις εργασιακές σχέσεις που επιδιώκει το κεφάλαιο από το 2003 και θα την φέρουν και σε άλλους κλάδους”.

Είπε ότι οι εργαζόμενοι απέναντι στο μαύρο “μέλλον της εργασίας” που ετοιμάζουν το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποι του, έχουν να αντιτάξουν την πάλη για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών τους, τη συγκέντρωση δυνάμεων για το πέρασμα στην αντεπίθεση, για την ικανοποίηση των δικών τους σύγχρονων αναγκών και έχοντας ως παρακαταθήκη την μάχη παλιών και νέων εργαζομένων σε διάφορους κλάδους για την υπογραφή ενιαίας ΣΣΕ και την πάλη για την εφαρμογή της.

” Καλώντας σε υπερνίκηση του φόβου, της αδράνειας και της έλλειψης ταξικής οργάνωσης, ανέφερε ότι “προκοπή θα δει η εργατική τάξη, ο λαός μας, μόνο με ανατροπή εκ βάθρων αυτού του σάπιου συστήματος, ανατρέποντας την αστική εξουσία και καταργώντας όλους τους αστικούς θεσμούς με καινούργιους που θα γεννήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς”.

Στην πρόταση του ΚΚΕ, ο εργαζόμενος λαός δεν ακολουθεί απλά σαν άβουλος οπαδός, είναι οργανωμένος και αποφασίζει. Και αυτό το παλεύουμε να γίνει σήμερα, με την οργάνωσή του, την συμμετοχή του, την απόκτηση πείρας από την ταξική πάλη” είπε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφερόμενος, τέλος, στην ιστορική πείρα τόσο της Οκτωβριανής Επανάστασης, όσο και σε εκείνη της 100χρονης πορείας του ΚΚΕ και στα διδάγματα που αντλούνται για τις δυνατότητες ανάπτυξης πρωτοβουλιών εκ μέρους των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων, με την ανατροπή της καπιταλιστικής σκλαβιάς και μέσω των δικών τους επαναστατικά γεννημένων νέων θεσμών.