search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 15:13
MENU CLOSE

Πέτρος Φιλιππίδης: Είμαι αισιόδοξος γιατί δεν ποντάρω στα λεφτά

21.11.2011 02:44
Πέτρος Φιλιππίδης: Είμαι αισιόδοξος γιατί δεν ποντάρω στα λεφτά - Media

Συνέντευξη στη Δώρα Αμαραντίδου

Ο Πέτρος Φιλιππίδης είναι ένας εξαιρετικά δημοφιλής ηθοποιός και σκηνοθέτης. Δεν τον απασχολεί η λεγόμενη «ελίτ» στον πολιτισμό, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από τις επιλογές του, γεγονός που τον έχει κάνει συχνά εύκολο στόχο σε κριτικές εναντίον του.

Συνέντευξη στη Δώρα Αμαραντίδου

Ο Πέτρος Φιλιππίδης είναι ένας εξαιρετικά δημοφιλής ηθοποιός και σκηνοθέτης. Δεν τον απασχολεί η λεγόμενη «ελίτ» στον πολιτισμό, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από τις επιλογές του, γεγονός που τον έχει κάνει συχνά εύκολο στόχο σε κριτικές εναντίον του. Εμείς δεν επιλέξαμε να αναμοχλεύσουμε, μέσα από αυτήν τη συνέντευξη, τη γνωστή κόντρα μεταξύ λαοφιλών καλλιτεχνών και κριτικών θεάτρου. Προτιμήσαμε να τον προσκαλέσουμε σε μια συζήτηση με θέμα τη διαμόρφωση ενός ασφαλούς «οδικού χάρτη» (μια ορολογία που… φοριέται πολύ τελευταία στην πολιτική ζωή του τόπου μας), με σκοπό τη ψυχολογική μας επιβίωση στην εποχή της κρίσης. Καταφέραμε να μιλήσουμε μαζί του την ώρα της ορκωμοσίας της νέας μεταβατικής κυβέρνησης, σε ένα διάλειμμα των προβών πάνω στο έργο «Πέτρες στις τσέπες του», που ετοιμάζει στο θέατρο Μουσούρη σε δική του μετάφραση και σκηνοθεσία. Εκεί όπου για δεύτερη χρονιά συμπρωταγωνιστεί με την Άννα Παναγιωτοπούλου στο έργο «Χάρολντ και Μωντ» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. «Μια εξαιρετική παράσταση, που σκίζει και φέτος, μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε πέρσι», όπως αναφέρει ο ίδιος.

Ενέχει επαναστατικότητα η αντισυμβατική σχέση αγάπης του 19χρονου Χάρολντ με την 80χρονη Μωντ. Πόσο είναι εφικτό να καταφέρει κάποιος να ζήσει τη ζωή που πραγματικά θέλει σπάζοντας τις υπερισχύουσες κοινωνικές συμβάσεις;

Το έργο «Χάρολντ και Μωντ», χρησιμοποιώντας τη διαφορά ηλικίας ενός «αταίριαστου» ζευγαριού, εστιάζεται στο αληθινό νόημα της ζωής και στο κατά πόσο η αγάπη μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο. Η απόφαση αλλαγής τρόπου ζωής μπορεί να παρθεί σαν μια ανάσα. Όπως παίρνεις μια ανάσα, μπορείς κάλλιστα να πάρεις και την απόφαση να ζήσεις αληθινά μια απλή, όμορφη, κανονική ζωή. Τα απλά πράγματα και οι μεγάλες αξίες έχουν έρθει πάλι στο προσκήνιο της σκέψης μας ως μια πιθανή λύση απ’ τα αδιέξοδα της καθημερινότητας. Είναι αλήθεια ότι πάρα πολλούς από εμάς μας απασχολεί η σκέψη να ζήσουμε σε ένα σπίτι στο χωριό, σε ένα πολύ ωραίο, φυσικό περιβάλλον. Εμπόδιο στην υλοποίηση αυτής της απόφασης αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μάθει να ζούμε και το γεγονός ότι οι περισσότεροι από μας «κουβαλάμε» και κάποιους άλλους ανθρώπους στη ζωή μας και έχουμε την ευθύνη τους. Ειδικά όταν έχεις παιδιά, δεν είναι τόσο εύκολο να πάρεις αποφάσεις του τύπου «σηκώνομαι και φεύγω». Αλλιώς θα ήταν όλα πολύ όμορφα και πολύ ρομαντικά… Ωστόσο, αυτό που ο καθένας μπορεί να κάνει, είναι να προσπαθεί να ζει με όσο το δυνατόν μικρότερες εκπτώσεις στις αληθινές αξίες.

Εσείς έχετε καταφέρει να ζείτε όπως ακριβώς θέλετε;

Και εγώ στην προσπάθεια είμαι. Δεν κάνω καμιά έξαλλη ζωή, σπανίως βγαίνω για να διασκεδάσω. Ασχολούμαι πολύ με τη δουλειά μου, η οποία με γεμίζει ως άνθρωπο, αλλά το πιο σημαντικό για μένα στη ζωή μου είναι η οικογένειά μου. Είμαι ευτυχής που έχω τη συγκεκριμένη γυναίκα και το συγκεκριμένο παιδί. Δεν χρειάζομαι κάτι άλλο. Ζω μια ήσυχη, όμορφη ζωή. Την ομορφιά της ζωής τη βρίσκω στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι. Την ώρα που συμβαίνουν πολύ άσχημες καταστάσεις καθημερινά στη χώρα μας, εγώ είμαι πολύ αισιόδοξος. Δεν το βάζω κάτω και κάθε μέρα ξυπνάω με πολύ κέφι και όρεξη, γιατί δεν ποντάρω στα λεφτά. Μπορεί να έχω κερδίσει κάποια χρήματα και να τα έχω χρησιμοποιήσει για να κάνω κάποια πράγματα, αλλά δεν είμαι δέσμιος των χρημάτων. Το μέλλον της χώρας μας και των παιδιών μας με απασχολεί πολύ περισσότερο από το προσωπικό μου μέλλον.

Δηλαδή πιστεύετε ότι, εάν οι περισσότεροι συμπολίτες σας είχαν καταφέρει να ζουν αυτήν την απλή ζωή που ζείτε, όπως μας την περιγράφετε, δεν θα τους άγγιζε σε τόσο μεγάλο βαθμό η κρίση;

Αυτό που περνάμε ως χώρα τώρα είναι η κρίση της υπεραξίας. Ζούμε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο μας έχει εκπαιδεύσει να κινούμαστε στα πλαίσια των αγορών και να επιβεβαιωνόμαστε μέσα από τις αγορές που κάνουμε σε καταναλωτικά προϊόντα. Ο καταναλωτισμός είναι πολύ ισχυρό ναρκωτικό. Γι’ αυτό και τώρα οι περισσότεροι Έλληνες έχουν έντονα στερητικά σύνδρομα. Ακόμη και σε αυτό το σημείο που φτάσαμε, πιστεύω ότι οι περισσότεροι είμαστε αισιόδοξοι, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να ελπίζει, να ονειρεύεται και να πιστεύει ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Διαφορετικά, θα κλεινόμασταν μέσα στα σπίτια μας ή θα σκοτωνόμασταν μεταξύ μας ή θα πέφταμε απ’ τα μπαλκόνια.

Το έργο «Χάρολντ και Μωντ» περνά ξεκάθαρα το μήνυμα για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία είναι συντηρητική ή όχι;

Νομίζω ότι όλες οι δυτικές κοινωνίες και αυτές που προσπαθούν να ανήκουν στη Δύση, είναι συντηρητικές. Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν αλλιώς. Το οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό σύστημα αυτών των κοινωνιών στηρίζεται πάνω στον συντηρητισμό. Βλέπουμε ότι ακόμα και σοσιαλιστικά κόμματα ή κινήματα που το χαρακτηριστικό τους πρέπει να είναι η προοδευτικότητα, έχουν φτάσει στο σημείο να είναι συντηρητικά, επιβάλλοντας στους πολίτες να ακολουθούν συγκεκριμένους κοινωνικούς, πολιτικούς, πολιτιστικούς δρόμους, διότι δεν μπορούν να υπάρξουν διαφορετικά.

Με αυτήν τη λογική φτάσαμε στον σχηματισμό μιας πολυκομματικής κυβέρνησης με τεχνοκρατικό χαρακτήρα, που έχει ως αποστολή την οικονομική «σωτηρία» της Ελλάδας;

Ναι και δυστυχώς δεν είμαστε λαός που μπορεί να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του. Εύχομαι να διαψευστώ, αλλά οι εκλογές είναι κοντά και θα δείτε ότι και πάλι θα ισχύσει αυτή η διαπίστωση. Πάντα μας δίνεται η δυνατότητα να ανατρέψουμε τον συντηρητισμό και να πάρουμε τη μοίρα στα χέρια μας, αλλά ποτέ δεν το έχουμε κατορθώσει, παρά μόνο όταν διακυβεύονται πολύ ισχυρά αγαθά, όπως η ελευθερία. Και σήμερα ακόμα αισθανόμαστε ή είμαστε τόσο βολεμένοι, ώστε δεν ξεκουνιόμαστε για να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, επί της ουσίας. Όλοι το ξέρουμε, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα τελικά.

Τι λέτε; Θα αντέξουμε μια διακυβέρνηση, έστω μεταβατική, με καθαρά τεχνοκρατικό χαρακτήρα;

Να σας πω την αλήθεια, το εύχομαι. Εύχομαι να μην έχουμε οποιοδήποτε απρόοπτο μέχρι να γίνουν εκλογές. Αυτή η κυβέρνηση είναι τεχνοκρατική, αλλά έχει πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που δεν έχει πολιτικές βλέψεις και φιλοδοξίες, σαν κι αυτές που έφτασε να έχει ο σημερινός πολιτικός, ο οποίος φαίνεται ότι δεν σκέφτεται πώς θα κάνει καλό στους ανθρώπους της χώρας που κυβερνά. Δεν ξέρω πια τι φιλοδοξία έχουν οι πολιτικοί… Αναρωτιέμαι… Πιστεύω, λοιπόν, ότι ξαφνικά ένας τεχνοκράτης μπορεί να μας εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα ως χώρα και ως λαό. Ίσως γιατί δεν έχει μαγευτεί από την εξουσία. Όπως φαίνεται από το βιογραφικό του, ο Λουκάς Παπαδήμος είναι ένας χορτασμένος άνθρωπος. Μπορεί, λοιπόν, να είναι ένας πρωθυπουργός, ο οποίος μέσα στην κρίση να λειτουργήσει σωστά.

Παρακολουθείτε τηλεόραση; Πώς κρίνετε τον ειδησεογραφικό τομέα της και πώς το γεγονός ότι εκλείπουν φέτος τα ελληνικά σίριαλ;

Βεβαίως παρακολουθώ τηλεόραση. Η τηλεόραση πάντα είχε τη διάθεση να μεγεθύνει τις καταστάσεις και τα γεγονότα. Σήμερα ασκεί ένα είδος τρομοκρατίας στον τομέα της ειδησεογραφίας και ο λόγος είναι εμφανέστατος. Επειδή είναι πολύ δύσκολο να μαζεύει τον κόσμο από τον δρόμο για να τον έχει κλεισμένο στο σπίτι του και καρφωμένο απέναντι στην οθόνη, τον τρομοκρατεί. Νομίζω ότι το πιο υγειές κομμάτι της τηλεόρασης είναι τα σίριαλ μυθοπλασίας, τα οποία αρχίζουν να λείπουν. Αν ρωτούσατε τον κόσμο τι θα ήθελε να βλέπει, θα σας έλεγε τα σίριαλ. Από ’κεί και πέρα, βέβαια, αυτοί που κανονίζουν τα τηλεοπτικά πράγματα, αποφασίζουν κάτι άλλο, διότι τα ελληνικά σίριαλ κοστίζουν κάτι περισσότερο από τα προγράμματα που ήδη παίζονται και είναι σχεδόν τζάμπα.

Πιστεύετε ότι εάν οι συντελεστές έριχναν τα κασέ τους, θα προβάλλονταν φέτος περισσότερες νέες ελληνικές σειρές; Τι έχετε να πείτε για το ναυάγιο του νέου κύκλου του «Πενήντα – Πενήντα»;

Δεν νομίζω ότι αυτό είναι το θέμα, αφού κάποια στιγμή όλοι όσοι ασχολούνται με την τηλεόραση – και όχι μόνο οι ηθοποιοί – έριξαν τις αμοιβές τους, όπως και στο «Πενήντα – Πενήντα». Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι έφτασαν σε μηδενική βάση, αφού για να γυριστεί μια τηλεοπτική σειρά χρειάζεται υποχρεωτικά κάποια χρήματα! Προσωπικά, από τη μεριά του επιχειρηματία και του προγραμματιστή, καταλαβαίνω τους οικονομικούς λόγους για τους οποίους κόβονται τα σίριαλ, όμως ο τρόπος και η διαδικασία της διακοπής τους με προβληματίζουν… Είναι λογικό μια σειρά να μη βγει στον αέρα, διότι κοστίζει πολύ. Αλλά όταν η ματαίωσή της ανακοινώνεται δύο μέρες πριν αρχίσουν τα γυρίσματα, ενώ οι συντελεστές ρωτούσαν επί 4 μήνες εάν θα έχουν δουλειά ή όχι, αυτό το θεωρώ, το λιγότερο, άκομψο. Τις προάλλες έβλεπα τον Σάκη Μπουλά σε μια συνέντευξη να ειρωνεύεται το γεγονός της ματαίωσης των νέων γυρισμάτων του «Πενήντα – Πενήντα», αλλά υπάρχει και η σοβαρή όψη του πράγματος: Το γεγονός ότι ξαφνικά κάποιοι άνθρωποι μείνανε χωρίς δουλειά και είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι.

 

INFO: O Πέτρος Φιλιππίδης μετέφρασε επίσης και σκηνοθέτησε τις «Ιδιωτικές ζωές». Επίσης σκηνοθέτησε το νέο θεατρικό έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου «Το κελεπούρι».

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 15:12