Υπάρχουν γωνιές ξεχασμένες… Χωριά ολόκληρα που μαρτυρούν το μεγαλείο του παρελθόντος. Χωριά που εγκαταλείφθηκαν αλλά επιμένουν να αντιστέκονται στο χρόνο. Τα σπίτια έγιναν ερείπια, οι πλατείες γέμισαν δέντρα, τα σχολειά και οι εκκλησιές με ορθάνοιχτα παράθυρα και πόρτες. Τόποι που αποκτούν ζωή για λίγη ώρα.

 

Oδοιπορικό στο Μαυρονόρος από την εκπομπή «Διαδρομές» του τηλεοπτικού σταθμού Ήπειρος TV

Από τα βαριά βήματα κάποιων που έρχονται να συναντήσουν τις αναμνήσεις τους ή άλλων που θέλουν να αφουγκραστούν τα κρυμμένα μυστικά τους. Μύθοι κι ιστορίες ανταμώνουν στα βράχια. Σε σωρούς από πέτρες, σμιλεμένες από τα χέρια κάποιου μάστορα που χάθηκε.

 

 

Είναι τα ξεχασμένα χωριά της Ηπείρου. Τα βήματα σήμερα σταματάνε. Χάνονται ανάμεσα σε ένα λαμπρό παρελθόν, σε ένα ανύπαρκτο παρόν και σε ένα αβέβαιο μέλλον.

 

 

Στα ίδια σοκάκια που κάποτε ήταν γεμάτα από φωνές και λουλούδια. Στις σχολικές αυλές που άλλοτε ξεχείλιζαν από παιδικές φωνές. στις πλατείες που γέμιζαν στα πανηγύρια και στις μεγάλες γιορτές.

 

Στις πέτρινες βρύσες ή τις χωμάτινες δεξαμενές που αντάμωναν οι κυράδες… Άλλες φορές για να πλύνουν τα ρούχα του σπιτιού κι άλλες να γεμίσουν τις ξύλινες βαρέλες και να το μεταφέρουν στα σπίτια.

 

 

Χωριά από πέτρα, χωριά νεκρά… Ξεχασμένα, αλλά σαν από πείσμα στο χρόνο στέκουν εκεί. Μνήμη κι ανάμνηση μαζί. Στις κορυφές του Κασιδιάρη το παλιό Μαυρονόρος.

 

 

Εδώ όλα ξεκίνησαν το 1866, όταν ο τόπος πρωτοκατοικήθηκε. Ήταν ο τόπος στις κορφές του βουνού, αυτές που πρώτες μαύριζαν από τα σύννεφα.

 

 

Ήταν είκοσι οχτώ οικογένειες που ξεκίνησαν από το χωριό Γλούστα, κεφαλοχώρι της Θεσπρωτίας.. Δεν άντεχαν τους Τούρκους, κυνηγήθηκαν και για χρόνια έμαθαν να ζουν κυνηγημένοι.

 

 

Στην πλατεία του νέου Μαυρονόρους, τέσσερις διαφορετικές γενιές έχουν να αφηγηθούν. Όσοι έζησαν εκεί, στα σημερινά χαλάσματα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Την γενιά εκείνων που δεν άκουγε σαν παραμύθι την σφαγή στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού το 1909.

 

 

Πηγή: epiruspost