Ο Σκαμπαρδώνης με την περιπολούσα φαντασία του εν εγρηγόρσει κινούμενος, αυτοκινούμενος ή υπνώτων, παρατηρεί αυτό που εξέχει ανεπαισθήτως: τη μικρή εμπλοκή της ραφής στο κουστούμι της καθημερινότητας. Έτσι, πολύ απλά, προσδίδει στην απλότητα ένα μεγαλείο, στη λεπτομέρεια ουσία, στο ακαριαίο συμβάν την περαιτέρω περιπέτειά του. Με τη ματιά του συγκροτεί μιαν απέραντη οικειότητα με το περιβάλλον του, καθώς επεμβαίνει στην αρχιτεκτονική του μέσα από την τέχνη της βιωματικής αφήγησης, φωτίζοντας τους πολύτιμους λίθους τιμαλφών εντυπώσεων που συνήθως δεν γίνονται αντιληπτοί διά γυμνού οφθαλμού. Με κατοχυρωμένη προ πολλού την ταυτότητά του, ο συγγραφέας δεν παραλείπει σε κάθε του βιβλίο να μας συστηθεί δίχως περιστροφές από τον τίτλο: «Περιπολών / περί πολλών / τυρβάζω».

Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελ.: 268

Ο Σκαμπαρδώνης με την περιπολούσα φαντασία του εν εγρηγόρσει κινούμενος, αυτοκινούμενος ή υπνώτων, παρατηρεί αυτό που εξέχει ανεπαισθήτως: τη μικρή εμπλοκή της ραφής στο κουστούμι της καθημερινότητας. Έτσι, πολύ απλά, προσδίδει στην απλότητα ένα μεγαλείο, στη λεπτομέρεια ουσία, στο ακαριαίο συμβάν την περαιτέρω περιπέτειά του. Με τη ματιά του συγκροτεί μιαν απέραντη οικειότητα με το περιβάλλον του, καθώς επεμβαίνει στην αρχιτεκτονική του μέσα από την τέχνη της βιωματικής αφήγησης, φωτίζοντας τους πολύτιμους λίθους τιμαλφών εντυπώσεων που συνήθως δεν γίνονται αντιληπτοί διά γυμνού οφθαλμού. Με κατοχυρωμένη προ πολλού την ταυτότητά του, ο συγγραφέας δεν παραλείπει σε κάθε του βιβλίο να μας συστηθεί δίχως περιστροφές από τον τίτλο: «Περιπολών / περί πολλών / τυρβάζω».

Έτσι και τώρα, η παιγνιώδης διάθεση του τίτλου μάς κλείνει το μάτι και μας καλεί στην ανάγνωση των είκοσι έξι διηγημάτων που συνθέτουν τη συλλογή των εντυπώσεων και φαντασιώσεων του συγγραφέα την τελευταία τριετία. Πρόκειται κυρίως για ιστορίες της πραγματικότητας, τις οποίες ο συγγραφέας αντλεί κατά κύριο λόγο από τον χώρο της γενέθλιας πόλης, αλλά και σκέψεις που γίνονται αυτόνομες ιστορίες. Στα διηγήματα αυτά παρελαύνουν πρόσωπα και τόποι αλλοιωμένοι από τον τρέχοντα και παρελθόντα χρόνο, έτσι που η διάρκεια κερδίζει τον δικό της χώρο στην αφήγηση. Οι διηγήσεις επικεντρώνονται σε θεμελιώδεις παραμέτρους της ζωής: τον αιφνιδιασμό, το αναπάντεχο, το ανατρεπτικό στην ουσία του· κι όλα συνθέτουν μια συνταγή όπου η πραγματικότητα αφαιρεί φαντασία και η φαντασία αλλοιώνει την πραγματικότητα.

Ξενοφών Μπρουντζάκης [email protected]