search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 13:33
MENU CLOSE

Μουσική: Indie καταιγίδα

11.01.2010 04:17

Σήμερα που όλα είναι «ελεύθερα» και «ανεξάρτητα», οι όροι indie και alternative δρουν περισσότερο κατατοπιστικά. Επεξηγηματικά. Όχι ως ανάμνηση μιας περασμένης εποχής, αλλά ως ορισμός μιας «do it yourself» αισθητικής και φιλοσοφίας. Έστω κι αν τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Άλλωστε, στη σύγχρονη κοινωνία ποιος μπορεί να πει με σιγουριά τι ακριβώς θεωρείται alternative και τι mainstream;

Σήμερα που όλα είναι «ελεύθερα» και «ανεξάρτητα», οι όροι indie και alternative δρουν περισσότερο κατατοπιστικά. Επεξηγηματικά. Όχι ως ανάμνηση μιας περασμένης εποχής, αλλά ως ορισμός μιας «do it yourself» αισθητικής και φιλοσοφίας. Έστω κι αν τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Άλλωστε, στη σύγχρονη κοινωνία ποιος μπορεί να πει με σιγουριά τι ακριβώς θεωρείται alternative και τι mainstream;

Θυμάστε από πότε σημειώναμε στο «Ποντίκι Art» την ανοδική πορεία της εγχώριας indie σκηνής; Από πολύ παλιά και σίγουρα πολύ πριν αρχίσει να γίνεται φανερή η indie –πείτε τη και alternative, το ίδιο είναι– στροφή της αγοράς. Όταν παρατηρείς τις μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες να εγκαταλείπουν τα ποπ ονόματα τύπου Χατζηγιάννη και να στρέφονται προς καλλιτέχνες και συγκροτήματα της εγχώριας indie σκηνής καταλαβαίνεις πως κάτι συμβαίνει, κάτι σίγουρα καλό. Τώρα πλέον αποτελεί κοινό τόπο. H alternative έκρηξη είναι δεδομένη. Πείτε μου πόσους καλούς δίσκους από τον χώρο του… έντεχνου που κυκλοφόρησαν το 2009 μπορείτε να αναφέρετε; Ελάχιστους. Αντιθέτως, απαριθμούμε πολλά πολύ καλά «ανεξάρτητα» άλμπουμ που βγήκαν πέρυσι ή, ακόμα περισσότερο, τα δύο τελευταία χρόνια. Καταιγισμός. Συγκροτήματα καινούργια, τραγούδια που ανεβαίνουν στο MySpace κατά εκατοντάδες, μικρές και ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες, με έδρα διάφορες απομακρυσμένες πόλεις της Ελλάδας. Και καλλιτέχνες πολλοί και ως επί το πλείστον νεαροί, με όνειρα, φιλοδοξίες και μεράκι. Στην κορυφή βρίσκεται βέβαια η Μόνικα με το «Avatar». Όχι μόνο διότι είναι το άλμπουμ που κατάφερε και πέρασε σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, κάνοντας τη νεαρή τραγουδοποιό σημείο αναφοράς για την ελληνική μουσική των τελευταίων ετών, αλλά και γιατί το εξαιρετικό όντως άλμπουμ της αποδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες που μπορεί να έχουν τα ονόματα της σκηνής. Αρκεί να καταφέρουν να ξεπεράσουν τους underground περιορισμούς και τις προσωπικές τους ιδεολογικές ενστάσεις. Και δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο άλμπουμ των Night On Earth, που αποτελούν το πιο δυνατό χαρτί της ελληνικής post rock σκηνής, κυκλοφορεί και στο εξωτερικό. Σε γενικές γραμμές το τετράπτυχο έχει ως εξής: Καλλιτέχνες, δισκογραφικές εταιρείες, live club, Ίντερνετ. Για τους καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα θα χρειαζόμασταν πολλές σελίδες. Σταχυολογώ από μνήμης: Οι ευαίσθητοι ποπ Kερκυραίοι Κόρε Ύδρο. Ο σκληροπυρηνικός Αλέξανδρος Βούλγαρης που ως Τhe Βoy κυκλοφόρησε το δυνατό «Please Make Me Dance». Οι αβανγκάρντ 2L8 με τις θεατρικές τους εμφανίσεις. Ο Lolek που θυμίζει Tindersticks στις καλές τους εποχές. Οι Film με το πολύ καλό «Persona». Οι αειθαλείς Last Drive και Nightstalker που κυκλοφόρησαν δύο από τους πιο ενδιαφέροντες ροκ δίσκους του 2009. Ο ρομαντικός Lumiere Brother, οι ποπ επαγγελματίες Matisse, οι πρωτοποριακοί Zebra Tracks και The Callas, η «μαύρη» Sugahspank και όλη η παρέα της κ.ά. Ύστερα είναι οι δισκογραφικές εταιρείες. Η δραστήρια Archangel που προωθεί αποτελεσματικά τους καλλιτέχνες της, η Spinalonga Records, η Cast A Blast με τα φανκ και τα σόουλ, η Klik Records που κρατάει ψηλά τη σημαία της ηλεκτρονικής σκηνής, η θεσσαλονικιώτικη Zoltan Tribe που κυκλοφορεί χιπ-χοπ (σημειώστε το άλμπουμ των Λόγος Απειλή, το πιο καλό ελληνικό χιπ-χοπ άλμπουμ του 2009), η καλαίσθητη Inner Ear με έδρα την Πάτρα που κυκλοφορεί δισκάκια σε εξαιρετικές εκδόσεις. Εδώ έβγαλαν και οι Film το «Persona», το τελευταίο cd τους. «H Inner Ear διατηρεί ουσιαστικά τον ρόλο μιας δισκογραφικής εταιρείας που αναζητά, κυκλοφορεί και προτείνει καλή μουσική» μας λένε. «Αυτό αποτελεί το βασικό κίνητρο της εταιρείας και το κάνει με αξιοπρέπεια, ποιότητα και με σημαντικό κόστος για την εποχή μας, από τη στιγμή που η προτεραιότητά της είναι να διατηρήσει την αισθητική. Λειτουργεί πραγματικά με ρομαντισμό». Και ακολουθούν, τρίτα στη σειρά, τα live club. Επειδή η πεμπτουσία της μουσικής είναι οι συναυλίες, επειδή ο χώρος ανέλιξης μιας μπάντας είναι βασικά το stage, οι καλλιτέχνες της εγχώριας indie σκηνής πρέπει να νιώθουν ευτυχείς που έχουν πλέον τη δυνατότητα να παίζουν live. Και αλλού μάλιστα, πέραν των συνηθισμένων χώρων. Σκεφτείτε πως μέχρι και οι παραδοσιακές μουσικές σκηνές φιλοξενούν κάποιες μέρες της εβδομάδας alternative group. Μέχρι και το Hard Rock Café στο Σύνταγμα, το οποίο συνήθως γεμίζει με αμερικανούς τουρίστες που τρώνε τεράστια στέικ, διοργανώνει συναυλίες. Και ο Σταυρός του Νότου παρουσιάζει κάθε Τετάρτη το Indie Bands’ Festival, με ονόματα της εγχώριας ανεξάρτητης σκηνής. «Δεν θεωρούμε πως κάναμε κάποιο άνοιγμα», λένε οι υπεύθυνοι. «Ο Σταυρός του Νότου είναι ένας χώρος που φιλοξενούνται οι καλλιτέχνες που μας αρέσουν και που τους αρέσουμε». Το τέταρτο σημείο του τετράπτυχου αποτελεί το Ίντερνετ. Το αφήσαμε τελευταίο γιατί είναι από τα ευκόλως εννοούμενα. Το Διαδίκτυο, με τα θετικά και τα αρνητικά του, αποτελεί μια εστία πραγματικής μουσικής δημοκρατίας. Χωρίς υπερβολή, μπορείς να περάσεις όλη σου την υπόλοιπη ζωή μέσα στο MySpace ακούγοντας μουσική και τραγούδια, με τα ακουστικά μπροστά σε έναν υπολογιστή. Υπάρχει κι έξω κόσμος; Αλήθεια; Δεν το είχα καταλάβει…

ΣΕ ΕΝΑΝ INDIE ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ…

Το πρόγραμμα του Indie Bands’ Festival στο Σταυρό του Νότου έχει ως εξής για τις επόμενες Τετάρτες του Ιανουαρίου. Στις 13 παίζουν ο (The) Boy και ο Felizol, ενώ νωρίτερα στη σκηνή θα ανέβει και ο Chronik. Στις 20 τη σκυτάλη παίρνουν οι Zebra Tracks και Playground Noise, ενώ στις 27 Ιανουαρίου αναλαμβάνουν τα ηνία οι Film και ο τυπάκος από το ευφυές πρότζεκτ «Fantastikoi Hxoi». Ξεχωριστές alternative βραδιές, για έναν χώρο που έχει ταυτιστεί με το έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Βραδιές που ξεκίνησαν από την έναρξη της σεζόν, τον Οκτώβριο. «Κάποιες πήγαν καλά, κάποιες πάρα πολύ καλά και κάποιες μέτρια», εξηγούν οι ιθύνοντες της μουσικής σκηνής. «Η γενική εικόνα είναι θετική κι ελπιδοφόρα. Από κει και πέρα επιθυμούμε οι συναυλίες να πηγαίνουν καλά και δουλεύουμε σκληρά γι’ αυτό». Υπάρχει, λογικά, και η εμπορική πτυχή του θέματος. Δεν μπορεί, θα είδαν και αυτοί εκεί όντως πως κάτι συμβαίνει. «Ο κανόνας που ισχύει στο Σταυρό από την πρώτη μέρα που άνοιξε είναι ο εξής: Πρώτα πληρώνεται ο καλλιτέχνης και μετά εμείς». Και το κοινό; Ήταν και είναι διαφορετικό από αυτό άλλων εμφανίσεων που πραγματοποιούνται στο Σταυρό; «Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται για πρώτη φορά, εξαιτίας των καλλιτεχνών του φεστιβάλ. Υπάρχουν όμως και θεατές οι οποίοι βλέπουν για πρώτη φορά τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο φεστιβάλ, εξαιτίας του Σταυρού». Το είπαμε. Κάτι έχει αλλάξει ήδη. Καλή, πολύ καλή η Δήμητρα Γαλάνη π.χ., αλλά καλοί επίσης και οι Modrec. Και μη νομίζετε πως είναι τυχαίος ο παραλληλισμός. Η Γαλάνη είναι που πήρε μέλη των Modrec να τη συνοδεύουν στις φετινές της εμφανίσεις στην Ιερά Οδό. Κάτι παραπάνω θα γνωρίζει, ε; Να δούμε τους Last Drive να αλώνουν τη σκηνή του Διογένη και τι στον κόσμο…

Δημήτρης Κανελλόπουλος

 

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 13:32