Με έκτακτα δελτία τα γαλλικά ΜΜΕ ανακοίνωσαν ότι ο σεφ  Paul Bocuse, ο «βασιλιάς της γαλλικής γαστρονομίας», δεν είναι πλέον στη ζωή. Έφυγε σε ηλικία 91 ετών, έχοντας ανακηρυχθεί “σεφ του αιώνα” από τον οδηγό γεύσης με κύρος Gault et Millau αλλά και το Culinary Institute of America.

Άνθρωπος με χιούμορ, με πολλά αστέρια Michelin στο ενεργητικό του και ο σεφ που ουσιαστικά επέβαλε τη Nouvelle Cuisine, η οποία είναι λιγότερο θερμιδικά πλούσια και από την κλασική κουζίνα και τονίζει τη σημασία των φρέσκων συστατικών της υψηλότερης ποιότητας.

Το πιο διάσημο εστιατόριο του ήταν το l’Auberge du Pont de Collonges, κοντά στη γενέτειρά του, Λυόν, το οποίο κατακτά διθυραμβικές κριτικές για τα πιάτα του εδώ και δεκαετίες.

Ο Bocuse είχε επιμεληθεί το μενού που σερβιρίστηκε για την παρθενική πτήση αεροσκάφους Concorde το 1969.

Από το 1987 παρουσίαζε τον διάσημο διεθνή διαγωνισμό Bocuse d’Or , όπου 20 νεαροί και ταλαντούχοι σεφ εκτελούν τις συνταγές τους μπροστά σε μία εξέδρα με φανατισμένους οπαδούς της υψηλής γαστρονομίας. Ο διαγωνισμός πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια, στα τέλη Ιανουαρίου, στη γενέτειρά του Bocuse Λιόν, ενώ στις ενδιάμεσες χρονιές λαμβάνουν χώρα οι προκριματικοί σε διάφορα μέρη του κόσμου και τα μέλη της κριτικής επιτροπής είναι κορυφαίοι chef απ’ όλο τον κόσμο.

Ο Μποκίζ έπασχε εδώ και πολλά χρόνια από Πάρκινσον.

Ο «σταρ των σταρ» της κουζίνας, που οικοδόμησε μια αυτοκρατορία αξίας σήμερα άνω των 50 εκατομμυρίων ευρώ, ήταν πάντα έτοιμος να ποζάρει με την ποδιά και τον σκούφο του αν και τα τελευταία χρόνια ορισμένοι κριτικοί δεν δίσταζαν να δηλώνουν ότι το εστιατόριό του στις όχθες του ποταμού Σον δεν ήταν πλέον από τα κορυφαία.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν εξέφρασε τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο του Μποκίζ, τον οποίο χαρακτήρισε «ενσάρκωση της γαλλικής κουζίνας».

«Δουλεύω σαν να επρόκειτο να ζήσω 100 χρόνια και απολαμβάνω τη ζωή σαν η κάθε μέρα να ήταν η τελευταία», αστειευόταν ο ίδιος. Το πάθος του για τη ζωή εκφράστηκε και στον ιδιωτικό βίο αυτού του δεδηλωμένου πολύγαμου: αν και από το 1946 ήταν παντρεμένος με τη Ρεϊμόντ, που του χάρισε μια κόρη, μοιράστηκε τη ζωή του ταυτόχρονα με άλλες δύο γυναίκες, τη Ραϊμόν, μητέρα του γιου του Ζερόμ, επί πάνω από 60 χρόνια και την Πατρίσια, την επικεφαλής των δημοσίων σχέσεων του επί 40 χρόνια. «Λατρεύω τις γυναίκες και σήμερα ζούμε πάρα πολύ για να περάσουμε μια ολόκληρη ζωή μόνο με μία», είχε δηλώσει ο ίδιος το 2005 στην εφημερίδα Daily Telegraph.