Είθισται η προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα να ξεκινάει 18 μήνες πριν από την εκπνοή της τετραετίας. Πιστοί λοιπόν στις… παραδόσεις, έχουμε ήδη αρχίσει εδώ και αρκετό καιρό τα «πονταρίσματα» σχετικά με το πότε θα στηθούν οι κάλπες. 

Ο πρωθυπουργός ακολουθεί κι αυτός την πεπατημένη. Μιλάει – ως οφείλει – για εξάντληση της τετραετίας τοποθετώντας τις εκλογές στο τρίτο τρίμηνο του 2019. Διατηρεί με αυτόν τον τρόπο για τον εαυτό του το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και το δικαίωμα να καταφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία όποτε εκείνος πιστεύει ότι θα είναι η ευνοϊκότερη συγκυρία. 

 

Στο παρασκήνιο, βέβαια, η «δουλειά» έχει ήδη ξεκινήσει. Με την πολιτική του ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να «διεισδύει» ολοένα και περισσότερο στην ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας προσδοκώντας ότι μέχρι την Κυριακή των εκλογών θα έχει στερήσει από τον βασικό πολιτικό αντίπαλο τη δυνατότητα να προτείνει στον ελληνικό λαό «κάτι διαφορετικό», τουλάχιστον στο μέτωπο της οικονομίας. 

 

Δεν είναι τυχαίο ότι στην πολιτική φρασεολογία της κυβέρνησης αρχίζουν να μπαίνουν ολοένα και περισσότερο έννοιες και υποσχέσεις όπως είναι η «μείωση φόρων», η «έξοδος στις αγορές», η «αναπτυξιακή ρήτρα για το χρέος», το νέο «δικό μας μοντέλο ανάπτυξης», αλλά και η «τόνωση των επενδύσεων για να δημιουργηθούν ακόμη περισσότερες θέσεις εργασίας».

 

Η στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας υπαγορεύει μέχρι στιγμής την άσκηση σκληρής κριτικής στην κυβέρνηση για 

την υπερφορολόγηση, 

τη ζημιά που προκλήθηκε στην οικονομία από την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, 

την επιβολή πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων, που φτάνουν ακόμη και τα 14,5 δισ. ευρώ μέχρι το 2021, 

και για τη δέσμευση των επόμενων κυβερνήσεων να παράγουν υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι και το 2022 ή το 2023.

 

(Το μνημόνιο ορίζει ότι μέχρι το 2022 πρέπει να παράγονται πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του 3,5% και στη συνέχεια ο πήχης να κατέβει κατά μέσον όρο στο 2%. Από το τεχνικό μνημόνιο όμως προκύπτει ότι και το 2023 το πρωτογενές πλεόνασμα θα πρέπει να διαμορφωθεί στο 3% και να αποκλιμακωθεί μετά το 2024, ώστε να διαμορφώνεται κατά μέσον όρο στο 2,2% σε ετήσια βάση για την περίοδο μέχρι και το 2030). 

 

Η Νέα Δημοκρατία έχει από τώρα εξαγγείλει ότι, αμέσως μόλις αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, θα προχωρήσει σε άμεση μείωση των φορολογικών συντελεστών τόσο για τα φυσικά πρόσωπα όσο και για τις επιχειρήσεις, ενώ στην ατζέντα έχει μπει και η μείωση των συντελεστών του ΕΝΦΙΑ, ώστε η επιβάρυνση, σταδιακά, σε βάθος δύο ετών, να περιοριστεί κατά 30%. 

 

Η λογική της είναι ότι το δημοσιονομικό κόστος από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών θα καταστεί δυνατόν να χρηματοδοτηθεί από την περιστολή των δαπανών. Στο σκεπτικό υπάρχει και η επαναδιαπραγμάτευση των δημοσιονομικών στόχων του μνημονίου, ωστόσο αυτό το επιχείρημα φαίνεται να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα προς το παρόν. 

 

Ο λόγος δεν είναι άλλος από τη στάση των δανειστών. Τα στελέχη της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης συζητούν με τους εκπροσώπους των θεσμών και έχουν λάβει το ίδιο μήνυμα που έχει σταλεί και στην κυβέρνηση: «Μην ζητήσετε να ανοίξει εκ νέου η συμφωνία του Ιουνίου του 2017, ειδικά τώρα που αρχίζει η συζήτηση για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους».

 

Με αυτή την ατζέντα, εμπλουτισμένη και περισσότερο «κοστολογημένη», η Ν.Δ. αναμένεται να πορευτεί μέχρι τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές. Εννοείται ότι η επιχειρηματολογία θα διανθιστεί με τις επιπτώσεις της πολιτικής που ακολουθήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια. 

Η κατάργηση του ΕΚΑΣ, οι πλειστηριασμοί των ακινήτων ακόμη και της κύριας κατοικίας, η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς για τους συνταξιούχους, η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για όσους επαγγελματίες δηλώνουν μεσαία και υψηλά εισοδήματα αλλά και η αύξηση του αφορολογήτου αργά ή γρήγορα θα λάβουν τη μορφή ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σποτ, στα οποία θα κυριαρχούν τα «συνθήματα» του είδους:

Ο Τσίπρας υποσχέθηκε 13η σύνταξη και τελικώς κατήργησε την 11η και τη 12η, σε ορισμένες περιπτώσεις και τη μισή 10η.

Ο Τσακαλώτος έλεγε ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση που θα δεχτεί να ψαλιδίσει το αφορολόγητο και τελικώς το μέτρο προχώρησε κανονικά με την ψήφο ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΛ.

Το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» μετατράπηκε σε υποχρεωτική διαδικασία ηλεκτρονικών πλειστηριασμών ακόμη και για την κύρια κατοικία (σ.σ.: στο τέλος του 2018 θα έχει εκπνεύσει και η προστασία της κύριας κατοικίας που παρέχεται μέσω του νόμου Κατσέλη).

 

Πώς σχεδιάζει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση αυτή την «επίθεση»; Με το να «υιοθετήσει» από τώρα τις βασικές υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας και με το να «πουλήσει» τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών ένα «δικό της» αναπτυξιακό σχέδιο, το οποίο θα συνδέσει τόσο με τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους όσο και με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. 

 

Επίσης βασικό στοιχείο της στρατηγικής θα είναι, σε κάθε πολιτική που θα εξαγγέλλεται ή θα ενεργοποιείται από εδώ και στο εξής, να προβάλλεται το στοιχείο ότι «κερδίζουν οι πολλοί και ζημιώνονται οι λίγοι».

 

Έτσι:

1 Στις υποσχέσεις της Ν.Δ. για μειώσεις φόρων ο ΣΥΡΙΖΑ θα προβάλλει το «ψηφισμένο» καλό πακέτο μέτρων του 2020. Αυτό περιλαμβάνει 

τη μείωση του ΕΝΦΙΑ, 

τη μείωση του βασικού συντελεστή της κλίμακας από το 22% στο 20%, 

τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων από το 29% που είναι σήμερα στο 26% 

αλλά και την ενεργοποίηση νέας, ευνοϊκότερης κλίμακας υπολογισμού της εισφοράς αλληλεγγύης, η οποία ουσιαστικά μηδενίζει τη φορολογική επιβάρυνση για τους έχοντες ετήσιο εισόδημα έως 30.000 ευρώ. 

 

Τα μέτρα αυτά είναι σαφώς μικρότερης απόδοσης σε σχέση με τις εξαγγελίες της Ν.Δ., ωστόσο η κυβέρνηση θα φροντίσει να αντιστρέψει τους ρόλους συγκριτικά με το 2014. 

Τότε η Ν.Δ. φώναζε για το δημοσιονομικό κόστος του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. 

Τώρα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα καλεί την αντιπολίτευση να τεκμηριώσει το «πώς θα βρεθούν τα λεφτά», με στόχο να αναγκάσει τη Νέα Δημοκρατία να παραδεχτεί ότι οι περικοπές δαπανών θα αφορούν και σε μισθούς και συντάξεις. 

 

Ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η ημερομηνία των εκλογών, η κυβέρνηση θα φροντίσει επίσης το επόμενο χρονικό διάστημα να ρίξει πολύ χαμηλά τους τόνους όσον αφορά στη φορολογική πολιτική. Οι αντικειμενικές αξίες που θα ανακοινωθούν στο τέλος Μαρτίου θα έχουν ήπιες αλλαγές. Η εξίσωση με τις εμπορικές αξίες αναβάλλεται για να μην προκύψει η ανάγκη ριζικών αλλαγών στους συντελεστές υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ και του συμπληρωματικού φόρου. 

 

Επίσης δεν θα αυξηθούν οι συντελεστές υπολογισμού των φόρων μεταβίβασης, ενώ δεν θα ενταχθούν τα αγροτεμάχια στον συμπληρωματικό φόρο ακινήτων. Τα όποια δημοσιονομικά κενά θα καλυφθούν με αλλαγές στον συμπληρωματικό φόρο ακινήτων, ώστε να θιγούν οι λίγοι και όχι οι πολλοί.

Όταν το καλοκαίρι θα έρθει η ώρα να καταργηθεί το ειδικό καθεστώς ΦΠΑ και στα τελευταία νησιά των Κυκλάδων, η κυβέρνηση θα ανακοινώσει το «μεταφορικό ισοδύναμο», ώστε να προβληθεί η μείωση των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, αλλά και των τιμών των καυσίμων στη νησιωτική Ελλάδα, ενώ στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς όλο το βάρος θα πέσει στο να μην μειωθεί το αφορολόγητο από την 1.1.2019.

 

2 Στο μέτωπο των πλειστηριασμών για όλο το 2018 θα επιδιωχθεί τα ακίνητα που θα βγουν στο σφυρί να φανεί ότι ανήκουν σε «στρατηγικούς κακοπληρωτές». Όλο το βάρος θα πέσει στο να μην εκπλειστηριαστεί πρώτη κατοικία και να μην υπάρξει πλειστηριασμός «λαϊκής κατοικίας» από το Δημόσιο. Φυσικά οι δανειστές θα πιέζουν ασφυκτικά προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά στην κυβέρνηση ελπίζουν ότι θα εμφανίζουν «έργο» μόνο με τα ακίνητα των «στρατηγικών κακοπληρωτών».

 

3 Διείσδυση της κυβέρνησης στη ρητορική της Νέας Δημοκρατίας αναμένεται και στο «μέτωπο» της ανάπτυξης. Όσο θα προχωρά η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης και του τρίτου μνημονίου τόσο θα ξεδιπλώνεται το «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης, το οποίο – με βάση τις κυβερνητικές προσδοκίες – θα επιτρέπει στην Ελλάδα να περιγράψει η ίδια το πώς θέλει την «επόμενη ημέρα». 

Το θέμα της ανάπτυξης θα συνδεθεί και με το χρέος, καθώς ήδη από τις επόμενες ημέρες θα ανακοινωθεί η συγκρότηση της ομάδας εργασίας η οποία θα αναλάβει να μελετήσει και να συγκροτήσει την περίφημη «γαλλική πρόταση».

 

4 Όλο το 2018 οι πολίτες θα γίνουν μάρτυρες της υλοποίησης σειράς προγραμμάτων επιδότησης για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Είναι κομβικό για την κυβέρνηση το να πάει στην κάλπη με όσο το δυνατόν μικρότερο αριθμό ανέργων (ή αντίστοιχα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων).

5 Το πέμπτο μέτωπο στο οποίο θα στηθεί το επικοινωνιακό παιχνίδι της κάλπης έχει να κάνει με τις αγορές, ένα πεδίο στο οποίο παραδοσιακά «παίζουν» οι συντηρητικές κυβερνήσεις. 

Προς το παρόν η συγκυρία ευνοεί την κυβέρνηση. Η προοπτική εξόδου από τα μνημόνια αποτυπώνεται με τα διαδοχικά ρεκόρ στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων. Μέχρι τον Αύγουστο θα έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον τρεις έξοδοι στις αγορές, κάτι που θα επιτρέψει στο οικονομικό επιτελείο να ισχυριστεί ότι άνοιξε τον δρόμο για φθηνό δανεισμό όχι μόνο για το Δημόσιο αλλά και για τις μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες ζητούν το φθηνό χρήμα όπως η έρημος τη βροχή.