Στάθης

Ένα βήμα μπρος

Δυο κωλοτούμπες πίσω…

Εκδόσεις: ΚΨΜ

Σελ.: 112

 

Κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ του Στάθη που περιέχει όλες τις επιδέξιες κωλοτούμπες σε εύθυμες ιστορίες με πικρή γεύση.

Ο Στάθης, μέσα από την διαβρωτική χρήση του σκωπτικού πνεύματος – το οποίο συμπυκνώνει και, ταυτόχρονα, αποφορτίζει το τραγικό –, την εύθυμη ή ευτράπελη αφήγησή του, αναδεικνύει τα σύγχρονα προβλήματα μιας χώρας καθημαγμένης, μιας κοινωνίας απελπισμένης που σέρνεται από αδιέξοδο σε αδιέξοδο.

Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς γελοιογράφους της μεταπολίτευσης, με τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα που διακρίθηκε στην πρώτη γραμμή της καθημερινότητας με τα σκίτσα του και τον αιχμηρό του σχολιασμό, ο Στάθης, κυκλοφόρησε το καινούριο του άλμπουμ με γελοιογραφίες με κύρια και στοχευμένη θεματολογία από τα μνημόνια, την αριστεροδέξια διακυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδωμένα υπό το πρίσμα μιας αντιμνημονιακής ανάγνωσης και αφομοίωσης της κρίσης.

Η αλήθεια είναι ότι στην Αριστερά δύσκολα μπορείς να βρεις αυτό που θα ονομάζαμε αυθεντικό αριστερό μέσα από μια κοινώς παραδεκτή λογική, καθώς όλοι βαφτίζουν τη φράξιά τους, την απόκλισή τους, την ιδιαιτερότητά τους ως αυθεντικό της εκφραστή. Ωστόσο, η ματιά και ο πολιτικός τρόπος επεξεργασίας των κοινωνικών γενικά προσλήψεων του Στάθη παραμένει σταθερός και αμετακίνητος ιδεολογικά όσον αφορά στην ερμηνεία και απόδοση των κοινωνικών ζητημάτων που απασχολούν την καθημερινότητα του σύγχρονου Έλληνα, με πρώτο και δυσκολότερο την ανεργία.

Ο Στάθης είναι από τους γελοιογράφους που δεν μένουν στο να εντοπίζουν το γεγονός μέσα από ένα ευφάνταστο σχόλιο. Ο ίδιος λαμβάνει την ευθύνη και το ρίσκο να εμπλουτίζει τις ιστορίες του με ένα ιδεολογικοπολιτικό «δια ταύτα». Ακόμα κι αν κάποιος διαφωνεί με το ιδεολογικό περίβλημα της κριτικής του ματιάς, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τον επί μέρους σχολιασμό του που συχνά σπάει κόκαλα με την ευθυβολία του, τη συμπύκνωση, τη δεξιοτεχνική ανατρεπτική αντιστροφή του τραγικού σε κωμικό.

Όπως και σε όλες τις μορφές του δημόσιου παρεμβατικού λόγου, αυτό που αποδεικνύεται τελικά πιο σημαντικό είναι η ολοκληρωμένη άποψη, αυτή που εν τέλει γίνεται αποδεκτή και ως αντίθετη άποψη. Τα χαρακτηριστικά σκίτσα του Στάθη αναζητούν συνήθως στις ιστορίες τους την άλλη όψη του νομίσματος, αντιστρέφοντας και τη διάθεση με τον τρόπο προσέγγισης στο θέμα.

Πρόκειται για έναν γελοιογράφο που διαθέτει το χάρισμα να σχολιάζει το εφήμερο χαρίζοντάς του μια διαχρονική αφήγηση.

Μέσα από τη διαβρωτική χρήση του σκωπτικού πνεύματος, το οποίο συμπυκνώνει και ταυτόχρονα αποφορτίζει το τραγικό, την εύθυμη ή ευτράπελη αφήγησή του, αναδεικνύει τα σύγχρονα προβλήματα μιας χώρας καθημαγμένης, μιας κοινωνίας απελπισμένης που σέρνεται από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Μιας χώρας παραιτημένης που έχει εγκαταλείψει κάθε ελπίδα, στραμμένη πεισματικά στο παρελθόν…