Συνεχίζεται μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας η δεύτερη συνεχιζόμενη 48ωρη απεργία που κήρυξαν τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ, της ΕΠΗΕΑ και της ΕΤΕΡ για  δημοσιογράφους, τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους τεχνικούς ραδιοφωνίας, που εργάζονται στον ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο” και στην ιστοσελίδα stokokkino.gr.

Μάλιστα, όπως κατήγγειλαν εργαζόμενοι στα κοινωνικά δίκτυα μέλη του Δ.Σ. της Left Media A.E. απαγόρευσαν στους εργαζόμενους να εκπέμψουν απεργιακό πρόγραμμα.

Το  ΔΣ της Left Media A.E. εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τo ζήτημα:

«Η νέα συνεχόμενη 48ωρη απεργία στον 105,5 Στο Κόκκινο συνεχίζει μια πολύμηνη, αδιέξοδη κρίση, που επιβαρύνει περαιτέρω τα οικονομικά δεδομένα του ραδιοφώνου και συμβάλλει στην απαξίωσή  του και στην ενίσχυση ανταγωνιστικών μέσων.

Η απαξίωση δε αυτή δεν αναιρείται, αλλά ενισχύεται από κινήσεις μιας ομάδας εργαζομένων που χτες εξήγγειλε 6ωρο δικό της ενημερωτικό πρόγραμμα λειτουργώντας ως ντε φάκτο «ιδιοκτησία» και «διεύθυνση» του σταθμού, χωρίς μάλιστα καμία εξουσιοδότηση ή συνεννόηση με το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Μάλιστα, μετά από 2 ώρες συζητήσεων, απορρίφθηκε από την εκπρόσωπο των εργαζόμενων πρόταση του Διευθύνοντος Συμβούλου να γίνει εκπομπή με συμμετοχή τόσο μελών της Διοίκησης, όσο και εκπροσώπων όλων των εργαζομένων, ώστε ο διάλογος να είναι δημόσιος και πλήρης, όπως επιτάσσει και η στοιχειώδης δημοσιογραφική δεοντολογία. Τελικά, η εκπομπή πραγματοποιήθηκε χωρίς την εκπροσώπηση της Διοίκησης της εταιρείας.

Αυτές οι πρωτοφανείς και αυθαίρετες κινήσεις για αριστερό σταθμό που υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται την πολυφωνία, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Πολύ περισσότερο όταν νοοτροπίες κατάληψης της συχνότητας τορπιλίζουν τις προσπάθειες για διάλογο. Το ραδιόφωνο δεν ανήκει σε κάποιους από τους εργαζόμενους. Ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους, ανήκει στους ακροατές και τις ακροάτριες, ανήκει στον κόσμο της αριστεράς που συνεχίζει να το στηρίζει. Αν οι εργαζόμενοι συνεχίσουν σε αυτή τη λογική, κανένας διάλογος για τη βιωσιμότητα του ραδιοφώνου δεν είναι δυνατός.

Πιστεύουμε ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων κατανοεί την ανάγκη συνέχισης της λειτουργίας του ραδιοφώνου, που αποτελεί και την απαραίτητη προϋπόθεση για τη  διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας.

Επαναλαμβάνουμε τα εξής:

Οι οικονομικοί πόροι είναι δεδομένοι, το μέσο ενημέρωσης είναι μη κερδοσκοπικό, ενώ είναι και αρκετά ζημιογόνο. Έπρεπε και πρέπει με αυτούς τους πόρους να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας στην Αθήνα και στους περιφερειακούς σταθμούς.
Η λύση της μείωσης μισθών προκρίθηκε ως η λιγότερο οδυνηρή λύση και οι προϋποθέσεις που μπήκαν εξαρχής (όχι μειώσεις μισθών κάτω από 750 καθαρά, κανένας «μειωμένος» μισθός κάτω από 750, 20% στις μικτές και όχι στις καθαρές αποδοχές) είχαν ως στόχο την εξασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και αξιοπρεπών μισθών και μετά τις μειώσεις.

Εξάλλου, ο 105,5 Στο Κόκκινο είναι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μοναδικός σταθμός, όπου δεν έγιναν ποτέ μειώσεις στους μισθούς στα χρόνια της κρίσης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το σημερινό μισθολόγιο οι προτεινόμενες μειώσεις του 20% στις μικτές αποδοχές αφορούν σε  δημοσιογράφους των οποίων οι μικτές αποδοχές κυμαίνονται μεταξύ 1100 και 2371 ευρώ. Στους δε τεχνικούς οι μικτές τους αποδοχές κυμαίνονται μεταξύ 1330 και 2220 ευρώ.

Στην τελευταία τους ΓΣ οι εργαζόμενοι για πρώτη φορά μιλούν για μείωση του μισθολογικού κόστους. Περιμένουμε αυτή η πρόταση να μας γνωστοποιηθεί, αφού τίποτα απολύτως δεν μας έχει υποβληθεί μέχρι σήμερα. Αυτή η πρόταση πρέπει να ειλικρινής και όχι προσχηματική και να οδηγεί στην προϋπολογισμένη μείωση που διασφαλίζει τη βιωσιμότητα, ώστε να μπορεί να αποτελεί βάση προς συζήτηση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι

Η παρατεταμένη καθυστέρηση στην εφαρμογή του σχεδίου οικονομικής βιωσιμότητας του σταθμού οδηγεί σε χειρότερα οικονομικά δεδομένα. 
Οι απολύσεις κατέστησαν αναπόφευκτες από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν τις παραπάνω προτάσεις μειώσεων. Δεν έγιναν για λόγους άσκησης πίεσης στους εργαζομένους ώστε να αποδεχτούν τις μειώσεις, αλλά για να μειωθεί το μισθολογικό κόστος που είναι υπέρογκο για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα.

Τα παραπάνω πρέπει να τα αντιληφθούν –έστω και τώρα- οι εργαζόμενοι και να μην συνεχίσουν σε έναν τυφλό και αδιέξοδο δρόμο που πρώτα δυσχεραίνει τη συνέχιση της λειτουργίας του σταθμού».