Οι Αιγύπτιοι άρχισαν να ψηφίζουν και θα συνεχίσουν να ψηφίζουν μέχρι τα μέσα Μαρτίου! Είναι η πρώτη φορά που ψηφίζουν μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ και τις παρωδίες των εκλογών, που έδιναν πάντα πάνω από 90% στο κόμμα του! Όμως θα είναι τελείως ελεύ­θερες και δημοκρατικές; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που συνδέεται άμεσα με όσα συμβαίνουν πάλι τις τελευταίες μέ­ρες στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου και στις πλατείες των μεγάλων πόλεων.

Οι Αιγύπτιοι άρχισαν να ψηφίζουν και θα συνεχίσουν να ψηφίζουν μέχρι τα μέσα Μαρτίου! Είναι η πρώτη φορά που ψηφίζουν μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ και τις παρωδίες των εκλογών, που έδιναν πάντα πάνω από 90% στο κόμμα του! Όμως θα είναι τελείως ελεύ­θερες και δημοκρατικές; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που συνδέεται άμεσα με όσα συμβαίνουν πάλι τις τελευταίες μέ­ρες στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου και στις πλατείες των μεγάλων πόλεων.

Ο λαός ξεσηκώθηκε πριν από δέκα μήνες και κατάφερε να διώξει τον λαομίσητο Μουμπάρακ. Όμως η εξουσία πα­ραμένει πάντα στα χέρια του στρατού, ο οποίος δεν θέλει να εκχωρήσει σε κανέναν την υπέρτατη εξουσία και τα προ­νόμια που απολαμβάνει εδώ και 60 χρόνια. Η επανάσταση – όπως ονομάστηκε – του Ιανουαρίου ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση του λαού και, μέσα στον μεγάλο αναβρασμό που ακολούθησε, φάνηκε ότι η πιο οργανωμένη και συγκροτη­μένη δύναμη είναι οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» και οι ισλαμιστικές παραφυάδες τους…

Συντηρητικά καλούπια

Έτσι έχουμε από τη μια πλευρά μια πειθαρχημένη και οργανωμένη δύναμη και από την άλλη μια πανσπερμία δη­μοκρατικών, φιλελεύθερων, εθνικιστικών ή αριστερών δυ­νάμεων, με κύριο χαρακτηριστικό τους την επιδίωξη εγκαθίδρυσης ενός κοσμικού και όχι θρησκευτικού καθεστώτος. Εκεί παρεμβαίνει ο στρατός και αξιοποιεί την πολυδιάσπα­ση των κοσμικών και τον οπορτουνισμό των ισλαμιστών, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να αναγνωρίσουν στον στρατό το δικαίωμα της υπέρτατης εξουσίας, φτάνει να τους αφή­σει να διαφεντεύουν τα μυαλά των ανθρώπων, δηλαδή να τους έχουν περιορισμένους στα συντηρητικά καλούπια της θρησκείας και της κοινωνικής συμπεριφοράς των ακραίων ισλαμιστών.

Στόχος του στρατού, δηλαδή του Ανώτατου Συμβουλίου Ενόπλων Δυνάμεων, είναι να διαιωνίσει τη λαβή του πάνω στα κρίσιμα θεμέλια του κράτους και να διασφαλίσει τον κυ­ρίαρχο ρόλο του. Στόχος των «Αδελφών Μουσουλμάνων», να καταγράψουν ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό σε αυτές τις εκλογές, ώστε αφενός να κατοχυρώσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους και αφετέρου να επηρεάσουν από θέση ισχύος τη σύνταξη του νέου συντάγματος που έχει χρεωθεί αυτή η Βουλή που θα εκλεγεί τώρα! (Πρόεδρος και νέα Βουλή θα ακολουθήσουν).

Ο εξεγερμένος λαός κατάλαβε πολύ γρήγορα ότι ο στρα­τός θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην εγκαταλείψει την εξου­σία και γι’ αυτό ξαναβγήκε στους δρόμους. Όμως τα όπλα και οι μηχανισμοί δεν ανατρέπονται εύκολα ούτε απλώς με διαδηλώσεις και νεκρούς διαδηλωτές!…

Σε αυτήν την άνιση μάχη η κάθε πλευρά ρίχνει όλες τις δυ­νάμεις της και επιστρατεύει τους συμμάχους της. Οι διαδη­λωτές έχουν σίγουρα την πλειονότητα του λαού στο πλευρό τους, όμως ποτέ μια κρίσιμη αναμέτρηση δεν κρίθηκε με τις διαθέσεις απλώς του κόσμου.

Αυτοί που είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν και να σκοτωθούν, είναι πάντα μικρές και δυναμικές μειονότητες. Από την άλλη πλευρά, οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» έχουν σίγουρα μια ισχυρή λαϊκή βάση, που μπορεί να φτάνει και το 25%-30%, αλλά δεν αποτελούν την πλειονότητα – πέρα από το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας τους άρ­χισε να αντιδρά για την τυχοδιωκτική γραμμή της ηγεσίας.

Ο στρατός έχει με το μέρος του ολόκληρο το βαθύ κρά­τος και τους μηχανισμούς των μυστικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών ασφαλείας που είχε φτιάξει ο Μουμπάρακ. Αυτό το κράτος και το πα­ρακράτος δεν άλλαξε ποτέ, δεν ανατρά­πηκε ποτέ!

Αφού λοιπόν η επανάσταση του Γενά­ρη ήταν λειψή, λογικό είναι και η σημερινή δημοκρατία στην Αίγυπτο να είναι λειψή. Οι εκλογές πάντως για τη Λαϊκή Εθνοσυνέλευση, που θα ολοκληρωθούν τον Γενάρη του 2012 με την εκλογή συ­νολικά 498 μελών, και για την Άνω Βου­λή, που θα ολοκληρωθούν τον Μάρτη με την εκλογή 390 μελών, θα δώσουν μια ει­κόνα του πολιτικού φάσματος. Θα φανεί δηλαδή αν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» μπορούν να κυριαρχήσουν ασφυκτικά ή αν η κοινωνία δώσει ιδιαίτερα σημαντική δύναμη στις κοσμικές δυνάμεις…

 

Σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Υπάρχει βέβαια και άλλη προοπτική. Αν η επιμονή του στρα­τού να ελέγξει τις μελλοντικές εξελίξεις οδηγήσει σε νέα αιματοχυσία τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες, τότε η εξέλιξη των πραγμάτων μπορεί να είναι δραματική. Η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή συνεννόησης μπορεί να μη σχηματιστεί ποτέ και να έχουμε είτε την εκδήλωση πραξικοπήματος από ένα τμήμα του στρατού είτε γενικευμένη εξέγερση του λαού με άδηλες συνέπειες…

Σε κάθε περίπτωση, η Αίγυπτος βρίσκεται στο κρισιμότερο σταυροδρόμι της πορείας της ως ανεξάρτητη – τυπικά ή ουσι­αστικά – χώρα!