Μαζί με το καρναβάλι εγκαινιάζεται άτυπα και η προεκλογική περίοδος. Η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση (ούτε και διαθέτει αυτοκτονικές τάσεις…) να προχωρήσει  σε απολογισμό τού …έργου της και με βάση τα πεπραγμένα της να ζητήσει την  ανανέωση της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος.

Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει: από την άβυσσο των μνημονίων, τις σκληρές περικοπές, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, τις κλειστές τράπεζες, τους πλειστηριασμούς, τους  κομματικούς διορισμούς με παππού αντάρτη, τη φίμωση των ΜΜΕ, τη Μαδουροποίηση της πολιτικής μας ζωής, την ακραία πόλωση και τον διχασμό, τις μαφιόζικες μεθόδους στοχοποίησης των πολιτικών αντιπάλων,  τη θεσμική κατρακύλα, τη βάναυση υπονόμευση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, την αντιστροφή όλων των υποσχέσεων, τη ζημιά των 200 δις που υπέστη η χώρα σε κατάσταση οικονομικού στραγγαλισμού. Πρόκειται για μια τραγωδία που θα καταγραφεί ιστορικά σαν εθνική καταστροφή.

Άρα ο Αλέξης δεν θα παίξει με καθαρά χαρτιά, θα παίξει με λερωμένα, στημένο ματσάκι από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό σε γήπεδο-βούρκο. Θα παίξει ξεκάθαρα το σύστημα «σκάνδαλα και τα μυαλά στα κάγκελα» ώστε η λάσπη να καλύψει την εθνική τραγωδία της διακυβέρνησής του.

Η υπόθεση Novartis, με τα άπειρα ερωτηματικά που εγείρονται από τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση θυσιάζει ένα πραγματικό σκάνδαλο προκειμένου να εξαπολύσει κυνήγι μαγισσών κατά των πολιτικών της αντιπάλων, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Ποια θα είναι η κατάληξη αυτής της αήθους πολιτικής ενέργειας, κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Το σίγουρο είναι ότι θα πληγωθεί και θα απαξιωθεί ακόμα βαθύτερα το τραυματισμένο πολιτικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα η κοινωνία  και οι υποθέσεις της να βαλτώσουν ακόμα περισσότερο.

Η εξυγίανση της πολιτικής μας ζωής απομακρύνεται  δραματικά και επανέρχεται το διχαστικό πνεύμα και η πόλωση. Η αριστερή κυβέρνηση -το είχαν προβλέψει πολλοί- δεν θα παραδώσει «αναίμακτα» την εξουσία. Θα δημιουργήσει συνθήκες διάλυσης, το μόνο πολιτικό κλίμα στο οποίο αισθάνεται άνετα. Ο ελληνικός λαός θα πληρώσει πολύ περισσότερο από ότι φαντάζεται την αριστερή εμπειρία στην εξουσία…  

Θα προχωρήσουμε μέσα σε ένα απίστευτα νοσηρό κλίμα προς τις εκλογές όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αφήσει κανένα περιθώριο για να του ασκηθεί κριτική για τα εθνικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην καταστροφική του διακυβέρνηση. Οι εκπλήξεις θα είναι συνεχόμενες  και τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά δεν θα ξεπερνούν αυτά των λημμάτων τριτοκοσμικής χώρας. Μέσα σε αυτό το δύσοσμο σκηνικό και το βλέμμα καρφωμένο παρανοϊκά στο παρελθόν και στον διαστροφικό διχασμό, θα πορευτούμε σε μιαν ακόμα εκλογική αναμέτρηση για το αν θα κρατήσουν την εξουσία οι Αλέξηδες, οι Πολάκηδες, οι Καμμένοι, και οι Καρανίκες, αυτή η τρομερή πρωτοπορία που θα αναμορφώσει το πολιτικό σκηνικό της χώρας.    

Το πρόβλημα πλέον είναι ότι η ελληνική δημοκρατία  και οι θεσμοί της στο υπόλοιπο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα  βρεθούν απέναντι σε καθεστωτικές νοοτροπίες που θα θυμίζουν αντίστοιχες πρακτικές Λατινοαμερικάνικων μοντέλων διακυβέρνησης που στον ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν έπαψαν να θαυμάζουν. Ίσως η μόνη αλήθεια που εκστομίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ είναι ο θαυμασμός τους στο καθεστώς Μαδούρο. Πρόκειται για μια πικρή αλήθεια την οποία θα κληθούμε να την ζήσουμε ως το τέλος…