Υπάρχει σκάνδαλο Novartis;

Υπάρχει και παραϋπάρχει και έχει ήδη συγκαλυφθεί, αντίθετα με ότι συμβαίνει στον υπόλοιπο κανονικό κόσμο.

Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, λοιπόν, το σκάνδαλο περιορίζεται αθόρυβα  σε νοσοκομεία, γιατρούς, ιατρικά κυκλώματα και οι σοβαρές κυβερνήσεις λαμβάνουν αποζημιώσεις από τις παρατυπίες προς χάρη του δημοσίου συμφέροντος.

Στην περίπτωσή μας, η κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη αποζημιώσεων, αλλά προγραφών. Εδώ το σκάνδαλο χρησιμοποιείται για να στηθεί μια τεράστια και ακραία επικίνδυνη πλεκτάνη μιας κυβέρνησης που εκτός από τους πολιτικούς της αντιπάλους, σκοπεύει να εξοντώσει την ίδια την κοινωνία, τους θεσμούς και το δημοκρατικό πολίτευμα. Η υπόθεση Novartis έχει λάβει ήδη απρόσμενες διαστάσεις και η κυβέρνηση για μια ακόμα φορά δημιουργεί κλίμα αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας  καθώς εκτιμά,  και σωστά, ότι μόνο σε συνθήκες γενικευμένης απαξίας μπορεί να επιβιώσει παρασιτικά. Κυβερνά με καταγγελίες, συκοφαντίες,  αντιπολιτευόμενη τον εαυτό της και χρεώνοντας τις κυβερνητικές αποτυχίες στην αντιπολίτευση.

Ταυτόχρονα με τη δολοφονία των πολιτικών της αντιπάλων δοκιμάζει για πολλοστή φορά μια πρόβα πραξικοπήματος κατά των θεσμών μήπως στηθεί επί τέλους το καθεστώς, όπου δεν θα υπάρχουν εκλογές, αντίθετη άποψη, το δικαίωμα να υπερασπιστείς τον εαυτό σου σε στημένες σκευωρίες. Αρκούν μια παιδαριώδης και απαράδεκτη με όρους δημοκρατικής πολιτείας, κατηγορία, κουκουλοφόροι μάρτυρες  των οποίων οι αβάσιμες κατηγορίες –εκτιμήσεις, υπαινιγμοί- δεν στέκουν σε κανένα δικαστήριο του πλανήτη, για να μολυνθεί ανεπανόρθωτα το ευάλωτο πολιτικό μας κλίμα.

Έτσι, με την Novartis, ένα σκάνδαλο-καβάτζα για ώρα ανάγκης, εξοντώνουν  κάθε αντίπαλο, καλύπτουν τις εγκληματικές πολιτικές που έχουν εφαρμόσει, την πολιτική τους ανικανότητα να κυβερνήσουν, την ολική καταστροφή της ερασιτεχνικής-τυχοδιωκτικής τους διακυβέρνησης, το πογκρόμ των πλειστηριασμών που επίκειται, την αποτυχία τους να διαχειριστούν τα συλλαλητήρια που έλαβαν τελικά αντικυβερνητικό χαρακτήρα, την αδυναμία τους να στήσουν προεκλογικό αφήγημα για την επανεκλογή τους…  

Η ιδέα έχει βαθύτατα θεολογικό πυρήνα: ο κόσμος είναι αμόλυντος, εμείς ιερείς και ελέω εξουσίας αδιαφιλονίκητοι εγγυητές της καθαρότητας και όλοι οι άπιστοι (που δεν είναι μαζί μας) έχουν λερωμένα χέρια. Ότι πιο άθλιο και φασιστικό υπάρχει…  

Αλλά όπως και σε όλες τις πτυχές της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έτσι και το στήσιμο της Novartis αποδεικνύεται πρόχειρο, θρασύ, αυθαίρετο και επικίνδυνα απλοϊκό.

Εμφανής χειραγώγηση της δικαιοσύνης, καταστρατήγηση του τεκμηρίου αθωότητας και κατηγορίες ατεκμηρίωτες σε βαθμό κακουργήματος.

Το σκεπτικό είναι η σπίλωση δίχως εύκολη απάντηση: όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, όλοι τα παίρνουν κυρίως αυτοί που μας κουνούν το χέρι και που μας ενοχλούν. Σε αυτό το γενικευμένο παρακμιακό πολιτικό σκηνικό, όπου η κυβέρνηση αποδείχτηκε όλη κάλπικη και ως εκπεσόντες άγγελοι οι λόγοι της στράφηκαν εναντίον της, ήρθε στο φως εξ’ αποκαλύψεως η Novartis πριν καν λαλήσει πετεινός την επόμενη του συλλαλητηρίου. Και ευθύς, μέγα θαύμα συνετελέσθη:  στους πολιτικούς αιθέρες  εμφανίστηκαν σε πλήρη δόξα και τιμή, απαστράπτοντες στην  λευκότητά τους, ως όραμα, ο Τσίπρας, ο Παπαγγελόπουλος, ο Πολάκης με άλλοι καβαλάρηδες, ως αρχάγγελοι της κάθαρσης.

Σε αυτή την επιθεώρηση όπου το έργο έχει ξαναπαιχτεί  και έμεινε στην ιστορία ως βρώμικο, καλείται σήμερα το εξουθενωμένο πολιτικό σύστημα να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας και ότι αυτά δεν  μπορούν να συμβαίνουν ούτε στο Μαδουριστάν. Σε παρόμοιες καταστάσεις κοινωνικής απορρύθμισης, κερδισμένοι ευελπιστούν να βγουν οι καθεστωτικοί του ΣΥΡΙΖΑ και οι Ναζί της Χρυσής Αυγής, οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος και του ίδιου έργου που είδαμε στην πλατεία όπου γκρεμιζόταν το πολιτικό σύστημα για να επέμβουν οι Κατρούγκαλοι, οι Καρανίκες , οι Λαγοί και οι Παναγιώταροι να το εξυγιάνουν…  

Η σκευωρία θα καταπέσει. Ωστόσο,  η κυβέρνηση χρεώνει έναν ακόμα δυσβάσταχτο λογαριασμό την κοινωνία που θα κληθούμε να πληρώσουμε πολύ ακριβά, όπως πληρώσαμε το τρίτο και τέταρτο μνημόνιο, τους Βαρουφάκηδες, τους Λαφαζάνηδες, τις Κωνσταντοπούλου, τις διάφορες σκληρές διαπραγματεύσεις – όλη αυτή την ιστορική αποτυχία εξ αιτίας του ακατάστατου θυμικού μας.