Ενωμένοι, πληγωμένοι και ευφραδείς: οι νεαροί επιζώντες του μακελειού στο λύκειο της πόλης Πάρκλαντ στη Φλόριντα έχουν ήδη καταφέρει να το διατηρήσουν στα πρωτοσέλιδα για πολύ περισσότερο καρό από άλλα παρόμοια περιστατικά στις ΗΠΑ. Επικεφαλής του κινήματος #NeverAgain (ποτέ ξανά) ελπίζουν πλέον να καταφέρουν να πιέσουν για αλλαγή στη νομοθεσία για την οπλοκατοχή.

«Ντροπή σας», φώναξε η Έμα Γκονζάλες καταγγέλλοντας τους δεσμούς μεταξύ των πολιτικών και του ισχυρού λόμπι υπέρ της οπλοκατοχής NRA, με τις φλογερές ομιλίες των συμμαθητών της κατάφεραν να κρατήσουν στη δημοσιότητα το μακελειό με τους 17 νεκρούς στο λύκειο Μάρτζορι Στόουνμαν Ντάγκλας στις 14 Φεβρουαρίου.

Οι millenials επικρίνουν πλέον την αδράνεια των πολιτικών μπροστά στη μάστιγα της οπλοκατοχής και αυτή τη φορά η φωνή της αγανάκτησής τους φαίνεται να διαρκεί.

«Είναι αρκετά νεαροί για να αντιμετωπίζονται ως αθώα θύματα, αλλά αρκετά ώριμοι ώστε να μπορούν να μιλούν από μόνοι τους», εκτιμά ο Φρανκ ΜακΆντριου καθηγητής ψυχολογίας στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Knox και ειδικός σε τέτοιου είδους περιστατικά.

«Εκφράζουν το σοκ τους, την οργή τους, τη θλίψη τους και πολλά συναισθήματα αθώα και αυθόρμητα που δεν κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες», κάτι που αποδίδει «ιδιαίτερη ειλικρίνεια» στον λόγο τους, συνεχίζει.

Μεταξύ αυτών των νέων, ηλικίας 16 με 18 ετών, ξεχωρίζουν εκτός από την Έμα Γκονζάλες, ο Κάμερον Κάσκι που ξεκίνησε το hashtag #NeverAgain, ο Ντέιβιντ Χογκ που πήρε συνέντευξη από τους συμμαθητές του στη διάρκεια του περιστατικού και ο Κρις Γκρέιντι ένας από τους διαχειριστές του λογαριασμού στο Twitter @neveragainMSD.

Υποστηριζόμενοι από τις δηλώσεις αλλά και τα εκατομμύρια δολάρια του Τζορτζ και της Αμάλ Κλούνεϊ, της Όπρα Ουίνφρεϊ και του Στίβεν Σπίλμπεργκ, οι «νέοι του Πάρκλαντ» σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν μια «Πορεία για τις ζωές μας» στην Ουάσινγκτον στις 24 Μαρτίου.

Κινήματα στήριξης έχουν ήδη αναπτυχθεί σε όλη τη χώρα, με τους μαθητές να εγκαταλείπουν τα μαθήματά του για να διαδηλώσουν, όπως έκαναν πάλι χθες Τετάρτη.

«Όλος ο κόσμος θέλει να δράσει και να αλλάξει πράγματα στη χώρα αυτή», εξηγεί η δημιουργός του λογαριασμού @studentswalkout, μέσω του οποίου συντονίζονται οι μαθητές για να διαδηλώσουν.

Η 19χρονη αυτή μαθήτρια, που φοιτά σε άλλο σχολείο, προτιμά να παραμείνει ανώνυμη. «Αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν τίποτα είναι επειδή δεν έχουν δει τα βίντεο» που τράβηξαν οι μαθητές στη διάρκεια του μακελειού, στα οποία τη σιωπή τους σπάνε τα ουρλιαχτά των συμμαθητών τους που δέχονται τους πυροβολισμούς και ο ήχος από το αυτόματο όπλο του δράστη.

Λας Βέγκας 58 νεκροί τον Οκτώβριο του 2017, Ορλάντο 49 νεκροί σε νυχτερινό κέντρο για γκέι το 2016, δημοτικό σχολείο Σάντι Χουκ 26 νεκρούς εκ των οποίων 20 παιδιά το 2012, 32 νεκροί φοιτητές στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια το 2007: παρά τον βαρύ απολογισμό όλων αυτών των μακελειών δεν έχει αλλάξει κάτι στη νομοθεσία για την οπλοκατοχή.

Για ποιο λόγο η συζήτηση φαίνεται να διαρκεί αυτή τη φορά;

Σύμφωνα με την Ντάνα Ρ. Φίσερ, κοινωνιολόγο στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και ειδική σε κινήματα διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ, «η σπίθα» ξεκίνησε με την «Πορεία των Γυναικών» μία ημέρα μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ.

«Μία από τις παράπλευρες επιπτώσεις της Αμερικής του Τραμπ είναι ότι πλέον ο κόσμος ασχολείται πολύ περισσότερο με την πολιτική από οποτεδήποτε άλλοτε», εξηγεί, «μεταξύ αυτών και οι νέοι».

Αν και συγκρίνει το κίνημα #NeverAgain με το #MeToo, το οποίο ξεκίνησε μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης για να καταγγείλει τη σεξουαλική παρενόχληση, η κοινωνιολόγος σημειώνει ότι οι μαθητές έχουν «ένα πιο οργανωμένο κίνημα το οποίο προσπαθεί, μεταξύ άλλων, να αλλάξει τη νομοθεσία και όχι τη νοοτροπία».

Οι millenials μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης παρουσιάζουν και ένα ιδιαίτερα ενωμένο μέτωπο.

Οι επιζώντες του Σάντι Χουκ ήταν πολύ νεαροί σε ηλικία για να μπορέσουν να εκφραστούν με αυτό τον τρόπο. Οι θαμώνες του νυχτερινού κέντρου Pulse στο Ορλάντο ή οι λάτρεις της μουσικής κάντρι στο Λας Βέκγας βρέθηκαν τυχαία στο ίδιο σημείο.

Αντίθετα στο Πάρκλαντ «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ομάδα που έχει κάτι κοινό», εξηγεί ο ΜακΆντριου. «Σε πολλά άλλα περιστατικά με πυροβολισμούς, τα θύματα δεν γνωρίζονταν και δεν είχαν αυτό το αίσθημα της συνοχής και του ανήκειν, το οποίο έχουν οι μαθητές αυτοί», συνεχίζει.

Από την πλευρά του ο καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Τζ. Ρέιντ Μέλοϊ επισημαίνει ότι «αυτοί οι νεαροί προέρχονται από ευκατάστατες οικογένειες», γεγονός που τους προσφέρει «μια πραγματική εξουσία».

«Δεν τρομοκρατούνται από τους γηραιούς λευκούς άνδρες της πολιτικής και από το NRA. Και έχουν βαρεθεί να είναι απαθή θύματα».