Με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αμεσότητα μίλησε ο Απόστολος Γκλέτσος στο περιοδικό Λοιπόν, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές του εαυτού του. Μιλά για την καριέρα του ως ηθοποιός, την ενασχόλησή του με την τοπική αυτοδιοίκηση, τα πρτερήματα αλλά και τα ελαττώματά του. Μάλιστα, αναφερόμενος σε κινδύνους που έχει συναντήσει στον δρόμο του κατά καιρούς δηλώνει με σθένος ότι δεν τον φοβίζει τίποτα, ούτε καν ο θάνατος.

Διαβάστε απόσπασμα της συνέντευξης παρακάτω

Είσαι πολυπράγμων… Πολιτικός, ηθοποιός… Πού έχεις ρίξει όμως το μεγαλύτερο βάρος της δραστηριότητας σου αυτόν τον καιρό;

«Ασχολούμαι με την τοπική αυτοδιοίκηση και με αυτή θέλω να συνεχίσω τα επόμενα χρόνια, θα είμαι υποψήφιος για να υπηρετήσω ως Περιφερειάρχης στη Στερεά Ελλάδα. Ηθοποιός… τώρα είναι ένα χόμπι, μια ψυχαγωγία την οποία είχα ανάγκη, το διάλειμμα, οι διακοπές, γιατί 8 χρόνια δεν είχα κάνει διακοπές, ήμουν με τα μούτρα σε αυτό που έκανα. Ήταν πολύ δύσκολο, στη χειρότερη φάση του, τρεις δήμοι που έγιναν ένας, αφού ξεκινήσαμε τον «Καλλικράτη» εμείς. Οι δύο ήταν μέσα στη «λαμογιά» και την κλεψιά. Αυτά τα έχω πει και με έχουν πάει στα δικαστήρια κι έχω βγει νικητής. Είμαι ένας μαχητής της καθημερινότητας, προσπαθώ για το σωστό και το δίκαιο. Υπερηφανεύομαι, γιατί δεν έχω βάλει ποτέ το χέρι μου στο «μέλι». Υπάρχει μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι όσοι πέρασαν από εδώ… και είναι αλήθεια… Το τι είδαν τα μάτια μου, γιατί άλλο το να ακούς και άλλο να μπαίνει μέσα στην καρδιά του πράγματος. Να έρχονται να σου λένε άνθρωποι για το ότι έκοβαν τιμολόγια, δεν έκαναν τη δουλειά και μοιράζονταν το ΦΠΑ… Κάποιοι έχουν βιάσει την ψυχή των Ελλήνων» τόνισε στο Λοιπόν.

Δεν «μασάς» με τίποτα. Είναι το πείσμα σου;

«Τι να πω. . . «Όλα καλά»;»

Δεν φοβήθηκες ποτέ τίποτα;

«Ποιον να φοβηθώ; Τι θα μου κάνουν; θα μου πεις να με σκοτώσουν; Με έχουν απειλήσει, με έχουν πυροβολήσει… Μέχρι και πυροβολισμό έχω «φάει». Εντάξει, ας με σκοτώσουν, ας το κάνουν, τι έγινε; Δεν μπορώ να το βουλώσω, δεν γίνεται.»

Δεν φοβάσαι για τη ζωή σου;

«Δεν μπορούν να μου κάνουν κάτι, εκτός από το να με σκοτώσουν. Αν δεν πεθάνω σήμερα, θα γίνει αύριο, μεθαύριο… Έτσι κι αλλιώς, όλοι εκεί θα πάμε, δεν το αποφεύγει κανένας. Αν ήταν κάποιοι να πέθαιναν και άλλοι όχι, τότε μπορεί και να φοβόμουν. Δύο χρόνια μπροστά, τρία χρόνια πίσω… σιγά.»

Πάντα έτσι αντιμετώπιζες τη ζωή σου;

«Ναι, πάντα.»

Παρόλο που έχεις υποχρεώσεις ως πατέρας, ως άνθρωπος με οικογένεια;

«Όχι, κανείς δεν χάνεται, επειδή «έχασε» τον μπαμπά του. Στο κάτω-κάτω, αν «χάσεις» τον μπαμπά σου για ένα ιερό σκοπό, σου μένει κι ένα ωραίο όνομα.»

Σε ενδιαφέρει η υστεροφημία σου;

«Το έχω αυτό, ναι, με ενδιαφέρει η υστεροφημία μου. Έχω ασχοληθεί με την ψυχολογία, έχω σπουδάσει, έχω περάσει υποκριτική και ψυχολογία, αυτή η υστερολαγνεία σ’ εμένα είναι πολύ μεγάλη, που καταντάει να μην μπορώ να το εξηγήσω. Με νοιάζει πάρα πολύ η υστεροφημία μου, περισσότερο από το τι θα πουν για μένα τώρα με ενδιαφέρει για το τι θα πουν μετά το θάνατο μου.

Τι θέλεις να λένε για σένα μετά το θάνατο σου;

«Μετά το θάνατο μου θέλω να πηγαίνουν κάπου τα εγγόνια μου και να τους λένε για τον παππού τους. Αυτό με τρελαίνει, ενώ το να μου πει τώρα κάποιος κάτι δεν με νοιάζει. Το θέλω αυτό, μπορεί να είναι παραλογισμός, αλλά ο καθένας κουβαλάει και μια τρέλα, εγώ έχω αυτήν.

Θέλεις να γνωρίσεις τα εγγόνια σου ή θέλεις να μάθουν πράγματα για σένα από διηγήσεις;

«Καλύτερα από διηγήσεις, γιατί ο μύθος θα είναι πιο μεγάλος, άμα δεν με ξέρουν. Αν με γνωρίσουν, ίσως με απομυθοποιήσουν. (Γέλια.)Έχω κι εγώ τα ελαττώματα μου, έχω πολλά μείον.»