Έχω μπερδευτεί. Σωθήκαμε; Θα σωθούμε; Δεν υπάρχει ελπίδα; Δεν έχει κανείς ιδέα τι θα γίνει; Αλλάξαμε πορεία ή εξακολουθούμε να πηγαίνουμε στον γκρεμό κι απλώς αλλάξαμε οδηγό;

Έχω μπερδευτεί. Σωθήκαμε; Θα σωθούμε; Δεν υπάρχει ελπίδα; Δεν έχει κανείς ιδέα τι θα γίνει; Αλλάξαμε πορεία ή εξακολουθούμε να πηγαίνουμε στον γκρεμό κι απλώς αλλάξαμε οδηγό;

Η κυβέρνηση Παπαδήμου ονομάζεται κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Διαφωνώ. Διότι έχει επιλεγεί σαν όνομα αυτό που πρέπει να είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ας σωθούμε πρώτα, που εύχομαι σύντομα να συμβεί, και βλέπουμε. Αλλά είναι βέβαιο ότι θα επιτευχθεί ο στόχος; Όχι. Τουλάχιστον με βάση την ικανότητα της πλειοψηφίας των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτή την κυβέρνηση, οι οποίοι έχουν δώσει δείγματα γραφής σε προηγούμενες κυβερνήσεις.

Κανονικά θα έπρεπε να ονομάζεται κυβέρνηση με στόχο την εθνική σωτηρία ή κυβέρνηση ελπίδας ή κυβέρνηση πάμε και βλέπουμε.

Κάποιοι είπαν ότι το εγχείρημα τους θυμίζει ανασχηματισμό, μόνο που ανασχηματίστηκε και ο πρωθυπουργός. Κατ’ επέκταση αυτό σημαίνει ότι πριν είχαμε λάθος ανθρώπους σε λάθος θέσεις. Τώρα έχουμε το αντίστροφο!

Οι ανακατατάξεις στις οποίες συμμετέχουν οι ίδιοι άνθρωποι ως επί το πλείστον, για μένα είναι σαν να έχεις μία μπάντα από ανθρώπους που δεν ξέρουν μουσική και να τους ζητάς να αλλάξουν όργανα μεταξύ τους.

Είναι σαφές ότι το πρόγραμμα και τα μέτρα που έχουν επιβληθεί δεν αναιρούνται. Άρα τι; Έπρεπε να βρούμε κάποιον που να τα επιβάλει και να είναι πιο συμπαθητικός; Αυτό μου θυμίζει τη διδακτέα ύλη στο σχολείο. Όποιον καθηγητή και να είχαμε πάνω – κάτω τα ίδια θα έκανε. Λίγο καλύτερα ή λίγο χειρότερα όσο κακό κι αν ήταν το βιβλίο.

Σημασία έχει ότι ελπίζουμε κι ελπίζω να μην αποδειχθεί ότι ακόμα κι η ελπίδα κάποτε τελειώνει. Γιατί τότε εμφανίζεται η πραγματική αγανάκτηση. Κι όπως μου είπαν δύο ηλικιωμένες κυρίες που συνάντησα πρόσφατα στο θέατρο και πιάσαμε κουβέντα για την πολιτική σάτιρα, «νεαρέ μου, εμείς δεν θέλουμε να γελάσουμε με τους πολιτικούς μας, θέλουμε να τους δείρουμε»! Τους συνέστησα να κάνουν λίγη υπομονή μέχρι να βγάλει ο Πάγκαλος το βιβλίο του με τίτλο «Μαζί τα φάγαμε». Ίσως αυτή να είναι η τελευταία απόπειρα της παλιάς φρουράς να μας κάνει να γελάσουμε με την καρδιά μας.