◆Καλημέρα στην πρώτη! Και φθονεί η δεύτερη και μετά η τρίτη. ◆Οι αριθμοί  εκλιπαρούν  την μεγαλοστομία  της διάταξης, ανατάσσονται και επαναστατούν. Η λογική της σειράς απομονώνεται.◆Η αρχή εντοπίζεται εύκολα συνήθως, όπως και το τέλος.◆Μεγάλο το τεφτέρι, επιτυχία αναγνώριση και αλλά χίλια και ένα μεγάλα ψέματα που κόβουν κομματάκια τα  αποσπάσματα του λόγου και  τα πετάνε στους μισάνοιχτους τενεκέδες του μικρού χρόνου.

◆Καλημέρα στην πρώτη! Και φθονεί η δεύτερη και μετά η τρίτη.

◆Οι αριθμοί  εκλιπαρούν  την μεγαλοστομία  της διάταξης, ανατάσσονται και επαναστατούν. Η λογική της σειράς απομονώνεται.

◆Η αρχή εντοπίζεται εύκολα συνήθως, όπως και το τέλος.

◆Μεγάλο το τεφτέρι, επιτυχία αναγνώριση και αλλά χίλια και ένα μεγάλα ψέματα που κόβουν κομματάκια τα  αποσπάσματα του λόγου και  τα πετάνε στους μισάνοιχτους τενεκέδες του μικρού χρόνου.

◆Η ματαιοδοξία των πρώτων καθισμάτων. Στις σειρές με την ταυτότητα.

◆Στην Ελλάδα των ειδώλων της πληροφόρησης, στην χώρα του Λάκη του Μάκη του Νίκου του Κώστα του Αντώνη στο παράθυρο που φτιάχνεται το αύριο της ερμηνείας, παρακολουθώντας, αναρωτιέσαι πως θα ήταν η ζωή αν για λίγο κλείναν τα κουτιά, κλείναν τα παραπόρτια κι ανοίγαν τα μεγάλα φώτα  να βγει το κρυμμένο,  να περιπλανηθεί μπροστά απ’ τις κάμερες και να τρελάνει το σύμπαν

◆Αμέλεια του χρόνου ο θάνατος.

◆Κι ο χρόνος διαχειρίζεται από τις άσπρες μπλούζες, που ντύνονται θεοί. ορίζουν και κατευθύνουν.

◆Θυμάμαι στην Τήνο απέναντι απ τη θάλασσα τον Κακαουνάκη να πίνει τη ρακή και να πειράζει την ιστορία. Και στο ψαροχώρι σχωρνάνε  τον «αγριάνθρωπο» που είχε την ικανότητα να κάνει  την αμεσότητα να μπαίνει μουσαφίρισσα στο κατώφλι του οποιουδήποτε!

◆Και οι επαγγελματίες των επικηδείων, κατέχοντες   το ταλέντο της πολυγλωσσίας,  αφήνουν το μελίρρυτο   λόγο να φτιάχνει προσωπογραφίες. Ο μέχρι πρότινος «φωνακλάς» «διαπλεκόμενος» «υβριστής» «γυρολόγος» «ο καραγκιόζης» έγινε για τους χαρακτηρίζοντες  η  μεγάλη φωνή της δημοσιογραφίας και της αλήθειας. Κι ακόμα ακούγονται τα μπινελίκια από το μισάνοιχτο λευκό, στα ερτζιανά τα βουβά κι απόμακρα.

◆Και το τελευταίο ρεπορτάζ για την υγεία ίσως να ειναι συγκλονιστικό φτάνει να μη το πάρει ο βαρκάρης με τη βάρκα  κι αυτό όπως  τα άλλα.

◆Και η διάθεση παίρνει στροφή και εκεί που άλειβες μια φρυγανιά με βούτυρο και μέλι, ξαφνικά, άκουσες τον εκφωνητή

◆Ω, οποία συγκίνηση και ρίγος, ομίλησε ο ανυπέρβλητος Μητσοτάκης! Τόσο καιρό ριγμένος στη σιωπή και ενώ κατάφερε στην κυριολεξία, να μην κάνει αρχηγό την αγαπημένη του Κόρη, επιλέγει τώρα την κατάθεση της μοναδικής στα χρονικά, ευφυούς και συνάμα πρωτοφανούς  σκέψεως.

◆Προτείνει για πρωθυπουργό της χώρας, τον πρωθυπουργό της χώρας.

◆Και κανένα φιλότιμο δεν διακρίνω στο ήρεμο βλέμμα του Γεωργίου Παπανδρέου ο οποίος  σεβόμενος τουλάχιστον την ιστορία του τόπου και της παρατάξεως του, έπρεπε ταχέως να έχει παραιτηθεί και να κατευθυνθεί καταβαραθρωμένος  στο περιθώριο της πολιτικής λησμονιάς.

◆Ντολμαδάκια με λάχανο τα προκείμενα.

◆Ο ψηλός θα πάρει την εκδίκηση του σιγά σιγά. Το όνομα του αποχώρησε από τη σκηνή και δεν μπορεί να αντέξει το παραπονεμένο βλέμμα του σπλάχνου του. Ο Σαμαράς είναι της σχολής Γιωργάκη. Θα περιμένει, θα προβάλλει εκείνο το γλυκό του καλού δεξιού παιδιού, του τίμιου, του σοβαρού, που κοιμάται και στο προσκεφάλι του έχει ακουμπισμένη  την  τη θρησκεία, την οικογένεια και τη Μακεδονία.

◆Που βλέπει στον ύπνο του τα μυστικά του βάλτου κι ονειρεύεται.

◆Δύσκολα όμως τα όνειρα μέσα στους βάλτους. Από τη μια η λάσπη, τα κουνούπια, η υγρασία κι απ την άλλη  οι σκιές  που παραμονεύουν στις φυλλωσιές έτοιμες  να σου πετάξουν εκείνα τα αθόρυβα δηλητηριώδη βέλη

◆Και οι εφιάλτες ζουν πολλά χρόνια κι έρχονται πάντα όταν κλείνεις τα μάτια κι ονειροπολείς.

Μυογράφημα

Μεγάλη ανάγκη οι γιορτές. Πολλές χειραψίες και πολλά χαμόγελα. Ανοικτές κουρτίνες οι αγκαλιές και σκορπισμένες  οι ευχές και οι συμπάθειες.

Εφεύρεση της θλίψης οι μέρες με ονοματεπώνυμο, κατευθύνουν τη διάθεση κάνοντας το πραγματικό να απομακρύνεται. Λίγο τα πολλά φώτα, λίγο το κρασί, λίγο τα παιδιά με τα δώρα, τα καινούργια ρούχα και εκείνος ο Άγιος που θέλουμε να κατεβαίνει και να κτυπά τη κλειστή πόρτα.

Τα καταστολισμένα τραπέζια τα καλά μαχαιροπίρουνα τα πλούσια φαγητά το μεγάλο πράσινο δέντρο στο κεντρο κι από κάτω εκείνα τα κουτιά με τις κορδέλες.

Η  χαρά να πηγαινοέρχεται να γίνεται μεγάλη να σε κάνει να νιώθεις σημαντικός και η αγάπη να ξεχειλίζει από τα στόματα

Τόσο φως όταν φεύγει ένας χρόνος και τόση αγαλλίαση. Κανείς δεν λυπάται για το φευγιό. Πανηγυρίζουν για τον ερχομό. Στην ουσία καλωσορίζουν τον επίλογο.

Τεράστια  η σοφία αυτών που φτιάξαν τους χρόνους τα διαστήματα μεταξύ των αποστάσεων του χαμόγελου και της σταγόνας.

Σε κάθε γιορτή ονομαστή κατάματα  στο επιμύθιο, ανοίγεις τη ζωή και διώχνεις το κακό πρόβατο που δε σ αφήνει να ησυχάσεις.

Πρωτομηνιές κι αρχιχρονιές των επιλόγων της πορείας. Βαφτίσια μιας ολιγόλεπτης ζωής γεμάτης με ματαιόδοξα όνειρα.

Κι όταν περάσει η ώρα ανάμεσα στα υπόλοιπα της νύχτας κάποιες κορδέλες θα ξεχαστούν και θα χορέψουν εκείνους τους σκοπούς που δεν έχουν ανάγκη ούτε το χρόνο ούτε τις αποστάσεις των σημείων.

Των Θεοφανίων

Στο πεζοδρόμιο. Χαμηλωμένο βλέμμα. Μια σακούλα με τα απαραίτητα και μια βαλίτσα ένα ολόκληρο σπιτικό.

Στο ξενοδοχείο του δρόμου. Έξω από τους φράχτες.

Βαθυκόκκινο άμφιο  να ξορκίζει τη φτώχεια και ο άνθρωπος να γίνεται θρόνος

Το κρύο ανυπόφορο αλλά ο άρχοντας με το περιδέραιο απολαμβάνει την συντροφικότητα.

Δυο αναπνοές, δίπλα στο ποτάμι, στο χοντρό τοιχο, περιμένουν να περάσει η ζωή

Η πλαστική υποδοχή φιλοξενεί τη συμπόνια και μια ομπρελα σκήπτρο, ριγμένη στο πλάι.

Στον απόηχο των στολισμένων δρόμων, η πολυπραγμοσύνη της λεπτομέρειας ντύνει τη φτώχεια με τα γιορτινά της

Σκυμμένα τα κορμιά   περιμένουν να πέσει το σκοτάδι

να ανοίξουν τα μάτια, να ξετυλιχτεί το δικό τους φως, να φύγουν οι περιπλανώμενοι, να αρχίσουν να περπατούν και να ψάχνουν εκείνο το λευκό περιστέρι που τους εγκατέλειψε και χάθηκε.