Μπαίνοντας στον αστερισμό μιας προεκλογικής περιόδου – μάλλον μέχρι τον Μάιο του 19 – θα έχουμε καταιγισμό από δημοσκοπήσεις.

Ερωτήματα:

– Τις πιστεύει ο κόσμος; Ανάλογα με ποια ματιά τις διαβάζει και τι… διάθεση έχει την ώρα που απαντάει.

– Επηρεάζουν το πολιτικό σκηνικό; Πολύ λιγότερο από ότι στο παρελθόν.

– Είναι αξιόπιστες; Αν τηρούν τους κανόνες που διέπουν τις έρευνες.

– Είναι “πιασμένες”, “τσιμπημένες” εξαρτώμενες από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα;Ενίοτε (και φυσικά όχι όλες).

– Εφαρμόζουν όλες σύγχρονα μέσα μέτρησης;  Όχι όλες.

 

Τώρα μετά από αυτά τα υπαρκτά ερωτήματα, όχι φιλοσοφικού χαρακτήρα, μια ερώτηση που η σωστή απάντηση αξίζει πολλά… λεφτά: Ανταποκρίνονται αυτά τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις αυτές τις μέρες στην πραγματικότητα;

Μπορεί. Ανάλογα ποιους ρωτάς, με ποιο τρόπο, και σε ποια χρονική στιγμή.

Τουλάχιστον σε ότι αφορά στην διαφορά ΝΔ με ΣΥΡΙΖΑ (πάνω κάτω 10 μονάδες) μπορεί να είναι και λογική, αν απαριθμήσει κανείς τα τόσα ανοικτά μέτωπα που έχει η κυβέρνηση, την δυσαρέσκεια των πολιτών, την φορολογία και και και.

Μπορεί να ανατραπεί αυτή η διαφορά; Ναι, άνετα (λέω εγώ).

Από τι εξαρτάται; Από το πόσο έχουν πέσει έξω οι εταιρίες ερευνών εδώ και τέσσερα πέντε χρόνια. Κάποιοι θα έπρεπε να τις είχαν κλείσει.

Από ένα απρόοπτο γεγονός που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.

Από την έντονη πόλωση που θα υπάρξει όπου τα δυο κόμματα θα έχουν μεγάλα ποσοστά.

Από το κλίμα που θα έχει διαμορφωθεί στην οικονομία μετά την έξοδο από το πρόγραμμα.

Από την… διάθεση του Τσίπρα να μην πηγαίνει στις εκλογικές αναμετρήσεις με στυλ τσιριμπιμ- τσιριμπομ, αλλά με σύγκρουση. Αυτή τη φορά δεν ξέρουμε αν η σύγκρουση θα είναι με τους “μέσα” η με τους “έξω”. Μπορεί να ισχύσουν και τα δυο.

Έχουμε δρόμο ακόμα…