Αριστερά, Πολιτική και ποδόσφαιρο.

Τίτλος βιβλίου, του δημοσιογράφου Θανάση Κάππου, που μόλις εκδόθηκε; Τρίτο μέρος μιας τριλογίας με θέμα το ποδόσφαιρο, που ο συγγραφέας υπόσχεται να γίνει τετραλογία με πολλές εκπλήξεις στον τέταρτο τόμο; Ή μήπως τρεις λέξεις, τρεις έννοιες: Αριστερά – Πολιτική – Ποδόσφαιρο που διαπλέκονται και συμπλέκονται, συναιρούνται και διαιρούνται, συμβαδίζουν και ξεχωρίζουν στη ζωή, στην κοινωνία, εντέλει στην Ιστορία, όσο διάστημα τουλάχιστον συνυπάρχουν σ’ αυτήν η Αριστερά, η Πολιτική και το Ποδόσφαιρο.

Η πολιτική σαν άθροισμα ενεργειών που καθορίζουν τη ζωή των πολιτών, του λαού, η Αριστερά σαν εξ ορισμού προασπιστής των λαϊκών συμφερόντων, τέλος το ποδόσφαιρο, παιχνίδι (παίγνιο), άρα μοντέλο άσκησης πολιτικής στρατηγικής, όμως μαζί και το πιο λαϊκό θέαμα/άθλημα στον κόσμο. Ίσως το βιβλίο του Θανάση Κάππου δίνει απαντήσεις σε αυτές και άλλες ανάλογες απορίες ή δίνει το κλειδί που μπορεί να μας οδηγήσει σε απαντήσεις, ιδίως τώρα που το ποδόσφαιρο στη χώρα μας, ακόμα μία φορά, δοκιμάζει την αντοχή του σε πολλαπλές πιέσεις, επειδή ακριβώς είναι το πιο λαϊκό θέαμα/άθλημα στον κόσμο. 

Τελικά, έχει θέση η πολιτική στο ποδόσφαιρο. Ο Θανάσης Κάππος είναι κατηγορηματικός, ενώ αναφέρεται και στο «καυτό» θέμα των ημερών: «Το ποδόσφαιρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πολιτική. Πάντα θα υπάρχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Από πού να ξεκινήσουμε; Από το 1942 που φίλοι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού έσπασαν τα πάντα στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και στη συνέχεια έκαναν μαζί πορεία για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της γερμανικής κατοχής. Δε νοείται ποδόσφαιρο χωρίς πολιτική.

Λέμε τώρα ότι μας έκανε εντύπωση το γεγονός της προηγούμενης Κυριακής με τον Ιβάν Σαββίδη. Είναι κάτι που το έχουμε ξαναδεί και θα το ξαναδούμε. Το ζήτημα είναι τι θέλουμε από το ποδόσφαιρο και πώς μπορούμε να το προσεγγίσουμε ως λαοφιλές άθλημα. Και γι΄ αυτό πρέπει να ανατρέξουμε πολλά χρόνια πίσω, το 1979 όταν ηττήθηκε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο από το επαγγελματικό. Από τη στιγμή εκείνοι διάφοροι κέρδισαν οικονομικά, κέρδισαν πολιτικά, κέρδισαν επιχειρηματικά. Δεν χρειάζεται να μας εκπλήσσουν όλα αυτά, συμβαίνουν παντού. Δεν είναι κάτι καινούριο».
 

Ο «ποδοσφαιρικός» Αλέξης Τσίπρας

 Ίσως το πιο «δυνατό» σημείο του βιβλίου είναι η συνέντευξη με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, που πάρθηκε τον περασμένο Νοέμβριο. Ο Θανάσης Κάππος αναλύει την εμπειρία και το προφίλ του «ποδοσφαιρικού» πρωθυπουργού: «Το κλειδί του βιβλίο που προσωπικά με εξέπληξε, είναι ο ποδοσφαιρικός Αλέξης Τσίπρας. Ένας άνθρωπος που -όσο μίλησα μαζί του- κατάλαβα ότι γνωρίζει το ποδόσφαιρο όσο λίγοι. Ένας φίλαθλος με βαθιά αυτοκριτική σκέψη.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Μου έδωσε με απόλυτη ακρίβεια, σαφήνεια και λεπτομέρεια την ιστορία της Ράγιο Βαγεκάνο. Ένας άνθρωπος που οι ποδοσφαιρικές του επιλογές συνάδουν με των περισσότερων ανθρώπων που ανήκουν στην αριστερά. Το παράδειγμα της Ράγιο είναι ιδιαίτερο. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει την εθνική Αργεντινής, τη Μπαρτσελόνα, τη Σανκτ Πάουλι, τη Βαγεκάνο. Κάνει και… φάουλ, όμως, αφού αγαπά τη Γιουβέντους, αλλά καταλαβαίνεις ότι έχεις πράγματα να πεις μαζί του.

Είναι τρομερή συγκυρία το γεγονός ότι η έκδοση του βιβλίου και οι τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα συνέπεσαν με τα γεγονότα της Κυριακής (11/3/2018) στην Τούμπα. Πέσαμε σε ένα σημείο το οποίο βοήθησε στο να κατανοήσουμε τι πραγματικά πιστεύει για το ποδόσφαιρο. Μάλιστα, στην τελευταία σελίδα του βιβλίου αναφέρει την επιθυμία του και την προσδοκία του για το τι πρέπει να γίνει».

Αλ. Τσίπρας: «Με αποφασιστικότητα, πράξεις και έργα»

Το σημείο στο οποίο αναφέρθηκε ο συγγραφέας, αποτελεί και τον επίλογο του έργου. Ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του τονίζει χαρακτηριστικά: «Το στοίχημα είναι να σταματήσουμε να αδιαφορούμε για τον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα τού σήμερα, ένα χώρο που ενεργοποιεί και συγκινεί εκατομμύρια φιλάθλους. Με αποφασιστικότητα, πράξεις και έργα. Αλλιώς θα έχουμε χάσει μια σημαντική ευκαιρία για την απαραίτητη εξυγίανση, που θα επιτρέψει στους χιλιάδες εραστές του ποδοσφαίρου να επανέλθουν, με νέους όρους, στην τόσο όμορφη και δυνατή συγκίνηση της Κυριακής».