Πριν λίγες μέρες, την Τρίτη 13 Μαρτίου, στην Προανακριτική για τη Novartis προκάλεσε αλγεινή αίσθηση αλλά και απορίες για τη φύση του …πολιτεύματος, ένας διάλογος που διημείφθη μεταξύ  του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κωνσταντίνου Δουζίνα και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν στον τύπο, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κύριος Δουζίνας -που δεν είναι κι από τον σωρό τρίτης διαλογής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα πρόκειται για καθηγητή πανεπιστημίου του Birkbeck του Λονδίνου ο οποίος διδάσκει μάλιστα στους μαθητές του ηθική και πολιτική- παραδέχτηκε ευθαρσώς ότι η δίωξη εναντίον του Βενιζέλου δεν στηρίζεται σε στοιχεία αλλά έγινε με γνώμονα τις πολιτικές του πεποιθήσεις! Πρόκειται για τρομερή παραδοχή που αν μη τι άλλο προσβάλει βάναυσα τους θεσμούς, το πολίτευμα και καταστρατηγεί κάθε έννοια και αντίληψη της δημοκρατίας. Όπως ακριβώς συνέβαινε όταν διώκονταν οι αριστεροί …για τις πεποιθήσεις τους!

Η υπόθεση αυτή θα καταλήξει να αποτελεί το μεγάλο στίγμα της Αριστεράς, μια ενέργεια πραξικοπηματική και μισαλλόδοξη, μια πράξη προγραφών και εξόντωσης των πολιτικών της αντιπάλων. Η υπόθεση Novartis παρουσιάστηκε με καθεστωτικό θράσος και απολυταρχική προχειρότητα – όνειδος και τραγέλαφος ταυτόχρονα…

Πρόκειται για μια υπόθεση πρωτοφανούς χειραγώγησης της δικαιοσύνης. με στημένες κατηγορίες, ανύπαρκτο κατηγορητήριο, αδιανόητες ανακολουθίες, κουκουλοφόρους μάρτυρες, όπου καταστρατηγείται κάθε δημοκρατική αρχή και θεσμός. Αλήθεια, πόσο συμβολικό είναι το ψευδώνυμο Μάξιμος[1] Σαράφης[2] του ενός εκ των τριών μαρτύρων; Τι προσπαθεί να ανακαλέσει στη μνήμη άραγε;

Η βάναυση  καθεστωτική επίθεση και οι τραμπουκισμοί εναντίον του κράτους δικαίου δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα. Έτσι, η στημένη υπόθεση Novartis θα λάβει πράγματι μορφή τερατώδους σκανδάλου σε βάρος των σκευωρών. Η σκανδαλολογία αυτή  εντάσσεται στα πλαίσια μιας οργανωμένης και συνειδητής κυβερνητικής επιλογής που έχει σαν στόχο να καλύψει τα πολλαπλά πολιτικά εγκλήματα που έχουν διαπράξει οι κυβερνώντες σε βάρος της χώρας και της κοινωνίας μέσα από τον αήθη διασυρμό των πολιτικών της αντιπάλων.

Ο Βενιζέλος διώκεται γιατί είναι …ο Βενιζέλος  που σε κάθε ευκαιρία τους γελοιοποιεί και τους διασύρει, τους σαρκάζει και τους μέμφεται, τους αποδομεί και τους συντρίβει, τους αποκαλύπτει και τους εκθέτει, είναι ο Βενιζέλος  που κάνει λόγο για «ένα διαρκές πραξικόπημα σε βάρος των θεσμών της δημοκρατίας», αλλά και για  «την πιο πρόχειρη πολιτική και δικαστική σκευωρία των τελευταίων 50 ετών».

Όσο θα περνούν οι μέρες, η πόλωση θα εντείνεται, κάθε πολιτική αποτίμηση θα παραβλέπεται εκκωφαντικά και στην αρένα θα μείνουν οι δυο πραγματικοί μονομάχοι δίχως πλέον κανένα πρόσχημα: ο απολυταρχισμός και η δημοκρατία.