Αν και ο χρόνος με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μοιάζει βιβλικός και περνά αργά και σαδιστικά, κυρίως όμως καταστροφικά για την χώρα, όλοι θυμόμαστε το 2013 τον κο Καμμένο να προτρέπει σε έξαλλη κατάσταση  τους κατοίκους της Χαλκιδικής να λιντσάρουν τον πρώην δήμαρχο Αριστοτέλη Πάχτα προσφέροντάς τους μάλιστα και πολιτική κάλυψη- ασυλία: «εμείς είμαστε εδώ». Θα ισχυριστεί κάποιος ότι εκείνη την «επαναστατική» εποχή του αντιμνημονιακού αγώνα  τα είδαμε όλα και τα ζήσαμε όλα. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, πως τα φαινόμενα ζούγκλας σε μια δημοκρατία -ακόμα και σε παρακμή- μπορούν να γίνονται ανεκτά.

Η προτροπή σε λυντσάρισμα δημόσια, μπροστά σε κάμερες, δεν είναι κάτι απλό, ούτε κάτι που δεν εμπνέει  ανησυχία και σ’ αυτό οφείλουμε όλοι να συμφωνήσουμε. Με τους γνωστούς χρόνους που διεκπεραιώνει τις υποθέσεις, η ελληνική δικαιοσύνη που κατά το σύντομο ανέκδοτο «όλοι την εμπιστευόμαστε!» (όταν δεν μας αφορά…), εξέδωσε μια αθωωτική απόφαση  που δεν καταστρατηγεί τη νομική επιστήμη αλλά τον ορθολογισμό ερμηνεύοντας συμβολισμούς και νεύματα και παραβλέποντας την εκκωφαντικά ευθεία απειλή.

Μετά από αυτό το προφανές, εύλογα αναρωτιέται κανείς τι συνιστά απειλή για να μην θεωρηθεί συμβολική; Να πυροβολείς τον άλλο απευθείας; Αν είχε απειληθεί ο πρωθυπουργός της χώρας, ο Αριστερός κος Αλέξης Τσίπρας, ιδιαίτερα εκείνες της μέρες του επαναστατικού οίστρου, τι αντιδράσεις θα ξεσήκωνε μια παρόμοια απειλή;  Αν σήμερα ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος της πολιτικής προέτρεπε να λιντσαριστεί ένας δικαστικός κατά τον τρόπο με τον οποίο το έπραξε μπροστά στο πανελλήνιο ο κ. Καμμένος, θα θεωρείτο συμβολικό;

Η χώρα βιώνει μια βαθύτατη παρακμή  κι αυτό γίνεται φανερό δια γυμνού οφθαλμού: από τη στιγμή που ο κος Καμμένος αναδεικνύεται σε βασικό ρυθμιστή της πολιτικής της χώρας, χάρη στον Αριστερό πρωθυπουργό.  Γιατί ο Καμμένος στην ουσία είναι ακροδεξιός συμβολικά, στην πραγματικότητα όμως είναι Αριστερός …σαν τον Αλέξη… 

Αλλά τι να πούμε;  Ήταν (κι αυτό)  δίκαιο και έγινε πράξη!