Μετά την απόφαση του ΣτΕ που υποστηρίζει ότι κλονίζει τη θρησκευτική χριστιανική συνείδηση η από 7/9/2016 απόφαση του τέως υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη με την οποία επήλθε ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στις τάξεις Γ΄ έως ΣΤ΄, οφείλουμε να προβληματιστούμε σοβαρά πλέον για τις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας. Το θέμα αυτό τέθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη ήδη από τον Ύστερο Μεσαίωνα, το 1250. Νομίζουμε ότι είναι καιρός να τεθεί και στην Ελλάδα του 2018. Έχουν περάσει πολλοί αιώνες  με αυτή την σκοταδιστική εκκρεμότητα της βάρβαρης και αήθους σχέσης του ελληνικού κράτους με την Εκκλησία και ιδιαίτερα τη σκοτεινή σχέση δικαιοσύνης και Εκκλησίας.

Τελευταία η πολιτική ζωή του τόπου γέμισε ράσα, μαύρα, αδιαφανή, γεμάτα πηχτό αδιαπέραστο σκότος. Αναρωτιέται κανείς μετά από τόσες και αλλεπάλληλες θρασύτητες επεμβάσεις της Εκκλησίας στις υποθέσεις της κοινωνίας αν πράγματι αυτή η χώρα είναι δυτική και όχι ένα κακέκτυπο της Τεχεράνης. Η Εκκλησία επεμβαίνει στην εξωτερική πολιτική της χώρας ωμά και εκβιαστικά. Η Εκκλησία επεμβαίνει στους νόμους που ψηφίζει η πολιτεία επιβάλλοντας εκπαραθυρώσεις πολιτικών και αλλαγές σε νόμους που έχουν επικυρωθεί από το κοινοβούλιο. Η  Εκκλησία είναι πανταχού παρούσα ασκώντας αποκλειστικά κοσμική εξουσία.

Αυτές τις μέρες ήρθε στην επικαιρότητα εκ νέου η επιεικώς απαράδεκτη δήλωση του Αρχιεπισκόπου σχετικά με τον τότε Υπουργό παιδείας κ. Φίλη «ότι πρόκειται για προβληματικό άτομο». Το ίδιο και η συμβολική κατάρα από άμβωνος του Αμβρόσιου να «σαπίσει το χέρι του Φίλη». Μελιστάλακτες δηλώσεις χριστιανικής αγάπης  και ταπεινότητας.

Εδώ να θυμηθούμε τον πρωτοφανή ιταμό εκβιασμό του κ. Καμμένου  προς την κυβέρνηση. Τότε ο κ Καμμένος είχε δηλώσει ότι αν θελήσει ο Αρχιεπίσκοπος να ρίξει την κυβέρνηση θα το πράξει.  Σε αυτόν το συνεταίρο στηρίζεται η πρώτη φορά Αριστερά.

Ο Καμμένος αν προσέξατε τότε δεν απευθύνθηκε καθόλου στο συνέταιρό του Τσίπρα να του πει πως «αν δεν κάνετε το χατίρι του Αρχιεπισκόπου θα φύγω από την κυβέρνηση». Τον απαξίωσε εντελώς, δεν ασχολήθηκε μαζί του. Απευθύνθηκε απευθείας στην κεντρική εξουσία της χώρας: τον Αρχιεπίσκοπο. Από κει παίρνει εντολές ο Καμμένος και από τους νεωκόρους και τους καντηλανάφτες τις ψήφους χάρη στις οποίες δικαιώνεται η αριστερή ιδεολογία. 

Και ερωτούμε σεμνώς τον διαμαρτυρόμενο σήμερα κο Φίλη να μας απαντήσει δια της λογικής. Κύριε Φίλη, πώς δεχτήκατε τον Καμμένο συνεταίρο, πώς τον καταπιήκατε αμάσητο και γιατί; Για να σώσετε την Ελλάδα από τα μνημόνια;  Με τον Καμμένο; Ποιος δέχτηκε να ψηφίζει τον Καμμένο, ποιος τον στήριζε τον Καμμένο;

Τι κοινό είχατε με τον Καμμένο και με τον Τέρενς Κουίκ, και με τον άλλο Καμμένο, τον Δημήτρη; Να σας βοηθήσω:  Τη νομή της εξουσίας είχατε κοινό.

Ποιος εμπόδισε τον κο Φίλη να παραιτηθεί ή σαν ιστορικό στέλεχος να αξιώσει την λύση αυτής της ανούσιας συμμαχίας που αποτελεί ιστορική ξεφτίλα της Αριστεράς; Βεβαίως υπάρχει και η παραίτηση. Έχει υποστεί ο κ Φίλης τεράστια ταπείνωση από το ίδιο του το κόμμα το οποίο τον εκπαραθύρωσε από την κυβέρνηση κατόπιν εντολής του Αρχιεπισκόπου; Γιατί δεν παραιτείται τώρα, αντί να φωνασκεί διαμαρτυρόμενος στα κανάλια; Εναντίον ποιου διαμαρτύρεται τέλος πάντων;

Κι αν οι ακραιφνείς ιδεολόγοι σύντροφοί του έχουν απορίες, να απαντήσει  ότι «δεν παραιτήθηκα από τον Τσίπρα, από τον Καμμένο παραιτήθηκα».

Αυτοί θα καταλάβουν!