◆ Σάλιο!◆ Υγρή ουσία κατευθυνόμενη από το εσωτε ρικό των σπλάχνων και μετά από απίστευτες συμπιέσεις εκστομίζεται για να ορίσει ποικίλες αντιδράσεις με ποικιλότροπα νοήματα.◆ Το παράλογο της γλώσσας στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά έχει κάνει μέχρι και τον Δεκέμ βρη να μυρίζει καλοκαίρι.◆ Οι διακοπές συνεχίζονται στη χώρα με τα πολλά λόγια.

◆ Σάλιο!

◆ Υγρή ουσία κατευθυνόμενη από το εσωτε ρικό των σπλάχνων και μετά από απίστευτες συμπιέσεις εκστομίζεται για να ορίσει ποικίλες αντιδράσεις με ποικιλότροπα νοήματα.

◆ Το παράλογο της γλώσσας στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά έχει κάνει μέχρι και τον Δεκέμ βρη να μυρίζει καλοκαίρι.

◆ Οι διακοπές συνεχίζονται στη χώρα με τα πολλά λόγια.

◆ Ο πρωθυπουργός, διαψεύδοντας την ορατό τητα, βλέπει εκείνο το μπαούλο με τις λίρες στην άκρη της αφήγησης και σπρώχνει την κατανόηση στο ακρόπρωρον του γκρεμού.

◆ Κι από πίσω το ρέμα με πολλές φυσαλίδες και αγριωπό βλέμμα ετοιμάζεται για το τελει ωτικό κτύπημα.

◆ Άνευ σιέλου, ο Γεώργιος Παπανδρέου, μεταχει ριζόμενος την ασυλία και την πολυσημασία μιας πρότασης, αποφαίνεται ότι υπάρχουν τα χαρτονο μίσματα.

◆ Και έρχεται ο Αντρέας Λοβέρδος να υπερτο νίσει την ασάφεια του προϊσταμένου του μετα χειριζόμενος φράση παραδοσιακώς ερωτικού περιεχομένου. Kαι παίρνοντας βαθιές ανάσες ιχνογραφεί την ορατότητα του σεντουκιού, ξε φωνίζοντας: «Δεν υπάρχει σάλιο».

◆ Κάποιος δεν βλέπει καλά σ’ αυτόν τον τόπο! Ο πρωθυπουργός είναι βεβαίως αθλητικού διαμε τρήματος και συνήθως τα όργανα των αισθήσεων λειτουργούν καλύτερα στους αθλητικούς σωμα τότυπους.

◆ Άρα μάλλον ο Αντρέας δεν βλέπει επαρκώς. Αλλιώς θα διέκρινε το πασιφανές. Ότι και ο πρωθυπουργός βλέπει ακριβώς το ίδιο πράγ μα.

◆ «Υπάρχουν λεφτά». Βεβαίως και υπάρχουν! Όλα υπάρχουν. Αλλά πού είναι; Είναι εδώ; Είναι εκεί; Είναι παραπέρα; Το μυστήριο του χαμένου χαρτο νομίσματος!

◆ Και ανυψώνεται το βλέμμα στον επουράνιο Παντοκράτορα για να συγχωρέσει το αμάρτη μα που δραπέτευσε υπό τη μορφή κακόφημων λέξεων.

◆ Το σάλιο, η υγρή αυτή μορφή αντίδρασης, πό σες θύμισες επαναφέρει στο μυαλό.

◆ Σάλιο, χωρίς σάλιο, με σάλιο, δεν υπάρχει σάλιο, εκφράσεις με υβριστική και σεξουα λική δυναμική. Οι οποίες εξαρτώνται από τον έλεγχο που ασκεί το συμπαθητικό και παρα συμπαθητικό αυτόνομο πολιτικό σύστημα του οργανισμού.

◆ Και ο Λεωνίδας Κύρκος σε φανερό δείπνο με όλους μαζί να μονολογεί τη συναίνεση και τη δη μιουργία της μεγάλης Αριστεράς. Και η Αριστερά απούσα από τους άρτους και τα εδέσματα, σχολι άζει την επικαιρότητα.

◆ Και στην άγνωστη δημοκρατία των κενών λόγων εκρηκτικός μηχανισμός κάνει μπαμ σε κάλαθο αχρήστων έξω από το κτήριο με τους πολυσήμαντους.

◆ Και «η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται», φω νάζει ξανά ο πρωθυπουργός. Σιγά μην τρομοκρα τηθεί η δημοκρατία, κοτζάμ γυναικάρα με τα όλα της, με τις καμπύλες της, με τα φτιασίδια της, με τα τσαλιμάκια της και τα μασκαρέματά της. Α, ρε δημοκρατία των δημοκρατών που με φοβίζεις με τις γκριμάτσες σου και τα κουνήματά σου!

◆ Και εγώ είμαι φοβητσιάρης, μη δω γυναίκα πλουμιστή, τρέχω να κρυφτώ πίσω από την πόρτα. Εκεί που γεννήθηκα.

◆ Χωρίς σάλιο λοιπόν προσπαθούμε να ανέβουμε την κλίμακα.

◆ Στέγνωσαν τα χείλια, η φωνή τρέμει και πα ραδόθηκα.

◆ Βαριά ανάσα και άρχισε να βρέχει στη διπλανή σελίδα.

◆ Έλα, τι περιγραφή είναι αυτή! Σαν βουκολι κό ερωτικό μελόδραμα με κρυφές ματιές και πρόβατα.

◆ Δεν μπορώ την αντίθεση αν δεν είναι προϊόν των ενστίκτων, όταν όμως είναι αποτέλεσμα ωρίμου σκέψεως και σχεδίου, δυσανασχετώ και τρομο κρατούμαι. Γιατί η δημοκρατία, κύριοι, δεν είναι αόριστη έννοια για να αναφέρεστε σ’ αυτήν στο τρίτο πρόσωπο. Δημοκρατία είναι ο Σπύρος, ο Γι άννης, η Μαρία και η Ναυσικά. Κι εσείς απλώς την εκφωνείτε.

◆ Χωρίς σάλιο.

◆ Και οι άνθρωποι σκυφτοί, μαζεύουν αποδείξεις. Συλλέκτες χαμένων τυποποιημένων αριθμών.

◆ «Δεν υπάρχει σάλιο, πώς αλλιώς να σας το πω», Κυρίες και Κύριοι.

◆ Βρε, μήπως πρέπει να φτύσουμε όλοι μαζί μπας και μαζευτεί ο σίελος και αλλάξουν τα νοήματα;

Μυογράφημα

Η αλήθεια, το ψέμα και το αληθι νό ψέμα είναι έννοιες ταυτόσημες όσον αφορά στην υποψία που διαφαίνεται όταν γνωρίζεις τα δεδομένα.

Κοιτάς τον συννεφιασμένο ουρα νό και αποφαίνεσαι.

Σήμερα ίσως βρέξει, αλλά ίσως και να μη βρέξει.

Μια σειρά από λογικούς συνειρ μούς αποκρυπτογραφεί την πρόταση. Ό,τι και να συμβεί, είσαι κατοχυρωμέ νος από το σκουρόχρωμο του ορίζοντα.

Έτσι και οι πολιτικές προτάσεις που καθηλώνουν το εύλογο και σε αφήνουν εμβρόντητο να σηκώνεις το βλέμμα ψηλά .

Ο ένας φωνάζει ότι τα λεφτά υπάρχουν κι ο άλλος ότι δεν υπάρχει πτύελο και το στόμα είναι στεγνό.

Στην ουσία εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Το αληθινό ψέμα.

Από τη μια η φωνή του πρώτου να προσφέρει την ανάσα και του ακόλου θου να τρώει ωμό το κρέας γδυμνό από τα κόκαλα.

Και από κει και πέρα έρχεται η επεξεργασία της πρότασης. Ακολουθείς την απάντηση που βολεύει το μυαλό και το κορμί.

Ταχέως αναμοχλεύεις την ωραιό τητα των παιχνιδισμάτων της γλώσσας και τσακίζεις το ορατόν.

Άμα θέλεις, βέβαια, αλλιώς κάθε σαι ανακούρκουδα και γυρίζεις το πανί γύρω απ’ το κεφάλι σου κραυγάζοντας ανελέητα.

Έτσι κάπως είναι η εικόνα της παράνοιας όταν περιφέρονται οι λέξεις μέσα στην υγρασία των σπηλαίων και έτσι οδηγείσαι ταχέως στο διπλανό ψυχιατρείο για να αναζητήσεις την καταγωγή της ιδιοσυγκρασίας σου.

Και τυλιγμένος στο άσπρο σεντόνι με τα χέρια πισθάγκωνα συνεχίζεις να χειροκροτάς τα κείμενα!

Σημεία και πέρατα

Έβαλε τα γιορτινά της η μαγκιό ρα η γυναίκα, η στολισμένη, η καπάτσα, και βγήκε στ’ άσπρο χαλί για τις προγραμματικές δηλώσεις τις χειμωνιάτικες. Άμα είσαι κοκέτα και αισθαντική τύφλα να έχει ο χιονιάς και το παγω μένο έδαφος.

Με τα ροζούλια να δίνουν τη διά σταση της κρεβατοκάμαρας στους τοίχους, με το παιχνιδιάρικο ύφος το γεμάτο υποσχέσεις και εκείνες οι πατημασιές των παρελθοντικών χρόνων με ένα μοναχικό φύλλο για λεπτομέρεια.

Μοναχιά η κυρία, άγνωστη, αλλοιώ νει την κυριολεξία και κάνει το τουρ τούρισμα χαμόγελο ανακούφισης. Στο βάθος βέβαια, πίσω από το περι τύλιγμα, το μελαγχολικό καστανό των ματιών παρουσιάζει τη μοναδι κότητα της ματαιόδοξης πόζας του εφήμερου.

Χωρίς ανάσες που θα θόλωναν την ακινητοποίηση της στιγμής, ο υπαινιγμός της εικόνας κατεβάζει το θερμόμετρο και ανεβάζει τη χαμένη αίσθηση της αφαίρεσης. Η τρομοκρατία της λεπτομέρειας για τους αφηρημένους της ζωής.