Για να εκτιμήσει κανείς σωστά την ένταξη της χώρας σε μια Συμμαχία και πιθανώς τις τυχόν αδικίες σε βάρος της, καλό είναι να αρχίζει να λογαριάζει αυτά που θα έχανε ή την επισφάλεια που θα υφίστατο σε περίπτωση που δεν συμμετείχε σε αυτή. Υπάρχουν, με άλλα λόγια, τα κέρδη που φαίνονται και τα κέρδη που δεν φαίνονται . 

Η χώρα μας συμμετέχει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, έχει δηλαδή τους  ισχυρότερους συμμάχους. Και μόνο αυτό αποτελεί μια μεγάλη επιτυχία που είναι λάθος να εκτιμάται ως αυτονόητη. Με όρους πραγματικότητας,  η χώρα μας εκτός αυτών των Συμμαχιών, με τα θετικά και αρνητικά που μπορεί κανείς φιλολογώντας να προσάψει, δύσκολα θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στις ιστορικές προκλήσεις των καιρών. 

Αν διατρέξει κανείς το απώτερο και πρόσφατο παρελθόν θα διαπιστώσει ότι όποτε η Ελλάδα έκανε την σωστή επιλογή συμμάχων, κέρδισε τεράστια οφέλη. Πριν απ’ όλα, και για να μην κουραζόμαστε, στους Συμμάχους της οφείλει την απελευθέρωση της. 

Μεγαλύτερο πάθημα και μάθημα για μας αποτελεί η περίοδος μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Βενιζέλος, θριαμβευτής του Μεγάλου Πολέμου, είχε με τη Συνθήκη των Σεβρών ανοίξει τον δρόμο για τη δημιουργία της «Ελλάδος των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών».  Την ίδια εποχή δεν κατάφερε να εκλεγεί ούτε βουλευτής! Η αλλαγή συμμαχιών,  από την Αντάντ σε αυτή του γερμανόφιλου Βασιλιά, κόστισε την Μικρασιατική καταστροφή. Εγκαταλείψαμε του νικητές του πολέμου για να συμμαχήσουμε με τους ηττημένους…  Άρα, το να είσαι στην σωστή συμμαχία, ακόμα κι όταν αισθάνεσαι ότι θεωρητικά αδικείσαι, είναι προτιμότερο από το να είσαι «ανεξάρτητος», μοναχικός  καβαλάρης. 

Οφείλει λοιπόν να γίνει κατανοητό και να εμπεδωθεί πως η Ελλάδα ανήκει στις ισχυρές χώρες και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στις σωστές Συμμαχίες της όσο κι αν αυτές για εσωτερική κατανάλωση δοκιμάζονται από σκληρή και συχνά άδικη ή άκριτη κριτική. Να συνεκτιμήσουμε επίσης ότι πολλές φορές λανθασμένες εσωτερικές πολιτικές  χρεώθηκαν εύκολα στον «ξένο παράγοντα», όπως αρεσκόμαστε σε παρόμοιες περιπτώσεις να αποκαλούμε τους Συμμάχους μας. 

Σήμερα διανύουμε μια περίοδο που όλα δείχνουν ότι έχει ανοίξει κατά κάποιο τρόπο εκ νέου το Ανατολικό Ζήτημα και στην ευρύτερη περιοχή μας που μας αφορά άμεσα τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν δυσοίωνη τροπή. Έχουν δρομολογηθεί εξελίξεις που δύσκολα θα ανακληθούν. Η χώρα μας και αυτή τη φορά είναι στην σωστή Συμμαχία, πράγμα για το οποίο έχει πειστεί και η ελληνική κυβέρνηση και το σύνολο σχεδόν των κομμάτων και του λαού. Η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου συμφωνεί ότι πρέπει να τοποθετηθούμε στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και αυτό είναι πέρα για πέρα θετικό για την χώρα μας. 

Μένει να δούμε και στην πράξη την αδιασάλευτη θέληση τόσο της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ να υπερασπιστούν από την μεριά τους τις Διεθνείς Συνθήκες στις οποίες είναι και εγγυητές, το Διεθνές Δίκαιο,  την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή μας απέναντι στο επεκτατικό παραλήρημα της τουρκικής πολιτικής που απειλεί με αλλαγές συνόρων και την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…  Η σαφής άμεση και κυρίως έμπρακτη ενεργοποίησή τους είναι καθοριστικής σημασίας ώστε να αποτραπούν τα χειροτέρα. Σε αυτό, οι ευθύνες τόσο της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ δεν απλώς είναι μεγάλες, είναι και ιστορικές. 

Μόλις πριν λίγες μέρες, σημαντική υπήρξε η τοποθέτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν ο οποίος τόνισε με  έμφαση ότι η Γαλλία «βρίσκεται ανά πάσα στιγμή στο πλευρό οποιασδήποτε χώρας – μέλους, η κυριαρχία της οποίας δέχεται επίθεση». […] «Είναι μια θέση που πήραμε ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή για τη Βρετανία σχετικά με την υπόθεση Σκριπάλ, είναι η θέση που έχουμε διαρκώς για την Ελλάδα για τις απειλές στην Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που είπα πριν από λίγες μέρες στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα».
Αυτή τη στιγμή έχουμε, κακώς ή ατυχώς,  ανοιχτά ταυτόχρονα πολλά εθνικά μέτωπα και εκ των πραγμάτων είναι εξαιρετικά δύσκολο και  άβολο να τα χειριστείς όλα μαζί. Η κυβέρνηση κάνει ότι είναι δυνατόν να κλείσει το Σκοπιανό, πράγμα εξαιρετικά πολύπλοκο λόγω των εσωτερικών αντιδράσεων στο Μακεδονικό, και να το χρησιμοποιήσει σαν μοχλό πίεσης και διαπραγμάτευσης για τα σοβαρότερα ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.  

Κοντολογίς είμαστε για μια ακόμα φορά σε μια κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας, όσο κι αν δυσκολευόμαστε να το συνειδητοποιήσουμε και να το πιστέψουμε.  Είμαστε επίσης με τους πιο δυνατούς Συμμάχους και αυτό πρέπει να το χειριστούμε εμείς με όρους πραγματικότητας και εθνικού συμφέροντος και όχι με ιδεολογικές  φαντασιοκοπίες. Και αυτό πράττει η κυβέρνηση σήμερα που κινείται και ενεργοποιείται προκειμένου να εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατόν από μια σωστή Συμμαχία.