Έχω επανειλημμένως και επιμόνως τονίσει την πολιτική απάτη που υφιστάμεθα, με τους     όρους «δεξιά» και «αριστερά»[i]. Από δίπλα, ο όρος  «κέντρο», όρος  περισσότερο δημαγωγικός και περισσότερο ασαφούς νοήματος.  Όροι που ντύνουν ψευδεπίγραφες κομματικές παρατάξεις, με  τις οποίες κυριολεκτικά δεν ξέρεις  «πού πατάς και πού πηγαίνεις» -όπως θάλεγε ο Σαββόπουλος. Αλλά με περισσότερο ύπουλο τρόπο δρουν οι ταλαιπωρημένοι όροι «φιλελευθερισμός» και «κρατισμός», με τις  δημαγωγίες περί λιγότερου ή περισσότερου κράτους.  Οι κατευθύνοντες το πονηρό πολιτικό σύστημα στο οποίο έχουμε παγιδευτεί, χρησιμοποιούν και τους όρους αυτούς εντέχνως και παραπλανητικώς. Ενώ στα σημαινόμενα των δύο αυτών όρων αυτών εδράζεται η πολιτική θεωρία και πρακτική,  η χρήση τους  γίνεται με τρόπο που συσκοτίζει τους πολίτες από το πραγματικό νόημά τους.  Π.χ. φιλελεύθερη πολιτική θεωρούμε να πληρώνει το κράτος μεγαλοεργολάβους να φτιάχνουν δρόμους στο τριπλάσιο  κόστος  απ’ ότι φτιάχνονται στην υπόλοιπη Ευρώπη.  Φιλελεύθερη θεωρούμε την πολιτική πώλησης σε «ιδιώτες» όλων των λιμανιών και αεροδρομίων της χώρας.  Φιλελεύθερη πολιτική θεωρούμε την πώληση του τρόπου υδροδότησής μας και ηλεκτροδότησής μας, κ.ο.κ. Ας διαβάσουν οι δήθεν φιλελεύθεροι όλες τις σελίδες του «Πλούτου των Εθνών» του Άνταμ Σμίθ και όχι μόνο τις πρώτες. 

Εκεί όμως που τα πράγματα φτάνουν σε εξωφρενικό σημείο, είναι ο τρόπος που πουλάει το κράτος –δηλαδή όλοι εμείς- τα τηλεοπτικά κανάλια: πλειοδοτικά, όποιος δώσει τα περισσότερα χρήματα .   Ακόμα όμως και για τους   δυό-τρείς μεγαλοεργολάβους των δρόμων, γίνεται κάποια περαιτέρω αξιολόγηση, σχετική με την ικανότητά τους να φτιάχνουν δρόμους που δεν σκοτώνουν (λέμε τώρα), ενώ για τους καναλάρχες κρίνουμε μόνο πόσα χρήματα (και χωράφια)  έχουν. Τα κριτήρια των διαγωνισμών για τις τηλεοπτικές άδειες είναι αποκλειστικώς οικονομικά.

Έχουμε όμως καταλάβει τι σημαίνει να δίνουμε σε κάποιους τη δυνατότητα να εκπέμπουν τηλεοπτικά ότι θέλουν; Ως μωρές παρθένες αντιδρούμε στην ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων –ενώ καταδήλως το σύστημα παιδείας και εκπαίδευσης στη χώρα μας είναι ιδιαιτέρως ταξικό και μάλιστα υπόπτως συντηρούμε, με διάφορους και ενίοτε πονηρούς τρόπους αυτήν την ταξικότητά τους[ii]. Εν πάση περιπτώσει ας είναι έτσι. Δεν θέλουμε ιδιωτικά Πανεπιστήμια  ας μη τα θεσμοθετήσουμε (αν και εμμέσως ήδη υπάρχουν πολλά στη χώρα μας…. αλλά είπαμε, φερόμαστε ως μωρές παρθένες). Η τηλεόραση όμως,  είναι απείρως πιο παιδευτική από τα όποια σχολεία και πανεπιστήμια. Αυτή γιατί να είναι ανεξέλεγκτα ιδιωτική; Δεν βλέπουμε πως τα ιδιωτικά κανάλια έχουν αποδυθεί, δυστυχώς με ιδιαίτερη επιτυχία, σε πειράματα απόλυτης εξηλιθίωσης των παιδιών μας;    Τα πρότυπα της σημερινής νεολαίας μεθοδικά και ύπουλα τείνουν να γίνουν οι «μαχητές» του Survivor,  ο Μέσι  και ο Ρονάλντο, οι τραγουδιστές των τηλε-«ακαδημιών» και αυτοί που θα ψήσουν καλλίτερα τις μπριζόλες στα   τηλε-μαγειρέματα. «Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει», έλεγε παλιά ο Σαββόπουλος, σήμερα αναστενάζει πάνω από τις μπίλιες του «τροχού της τύχης» και της χυδαιότητας του δωματίου της τηλε-αναζήτησης ερώτων, δηλαδή λαβ, για να μιλάμε και σωστά. Βέβαια, αν επισημάνουμε στα κανάλια αυτήν την επιτυχημένη προσπάθεια εξηλιθίωσης μας, θα μας αντιτείνουν πως έχουν και καλές εκπομπές. Η πρώτη διδάξασα «μωρή παρθένα» θα μας πεί πως έχει και την πράγματι καλή εκπομπή «ιστορίες», αλλά και διάφορες καλές κινηματογραφικές ταινίες. Ναι, αλλά τις εκπέμπει από τις 11.00 και εξής και μέχρι τις 02.00 το πρωί, δεδομένου των ατέλειωτων  διαφημίσεων,  όταν θα πρέπει να ξυπνήσουμε την άλλη μέρα στις 06.00…..τι υποκρισία!   

Με άλλα λόγια, πλειστηριάζοντας κανάλια, πλειστηριάζουμε την παιδεία των παιδιών μας. Σε πολλά δημοτικά σχολεία συζητείται η επίδοση την «μαχητών» και των «διασήμων» του survivor, λες και είναι μάθημα. Θα μου πείτε, τι να κάνει το κράτος, λογοκρισία; Εκτός του ότι δεν θα είχα ουδεμία σε αυτό αντίρρηση, θα έλεγα γιατί δεν κάνει, π.χ., αυτό που κάνει όταν πλειστηριάζει την κατασκευή δημοσίων κτηρίων. Για να αναλάβει κάποια εταιρία ένα δημόσιο έργο, πρέπει να αποδείξει -και αξιολογείται γι’ αυτό- ότι έχει το κατάλληλο επιστημονικό δυναμικό που θα μελετήσει και θα διαχειριστεί την κατασκευή. Γιατί λοιπόν να μη ζητάμε να αποδείξουν και οι καναλάρχες πως το κανάλι τους θα διοικείται από συγκριμένη ομάδα επιστημόνων; Και να προτιμάμε –αυτό λέγεται «αξιολόγηση προσφορών», που γίνεται στα περισσότερα δημόσια έργα- αυτούς που θα έχουν εγκυρότερη Επιστημονική Επιτροπή, δηλαδή μια Επιτροπή των οποίων τα μέλη θα ντρέπονται να προκρίνουν για τη «κύρια ζώνη»  survivors και δωμάτια με εσώκλειστους εραστές και  τηλεπαιχνίδια όπου με χυδαιότητα ρίχνονται στο τραπέζι μάτσα τα  χιλιάρικα. Νομίζω   θα ντρέπονται να υπάρχουν τέτοιες εκπομπές.

Δεν νομίζω πως είμαι υπερβολικός,  είμαι απλώς αηδιασμένος με τα τεκταινόμενα στον τόπο αυτόν. Ίσως να  είχε δίκιο ο Σαββόπουλος, όταν μας διαβεβαίωνε πως   «…η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη…» και «….πέντε αιώνες δύσης, εθνικής θα ζήσεις, από δω και μπρος,  με αγγλικές αλφαβήτες…» και άλλα. που δεν γράφονται, αλλά παρακαλώ ανατρέξτε στους στίχους αυτούς.