Ευκαιρία για ενσωμάτωση κεντρώων είδε η κυβέρνηση στον ξυλοδαρμό του δημάρχου. Σε κεντρικό στοιχείο της πολιτικής ατζέντας και της αντιπαράθεσης κυβέρνησης – αξιωματικής αντιπολίτευσης αναδείχτηκε τα τελευταία εικοσιτετράωρα η επίθεση που δέχτηκε από ακροδεξιούς ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης στην εκδήλωση μνήμης ποντιακών συλλόγων για τη Γενοκτονία των Ποντίων.

Η κυβέρνηση έσπευσε να αξιοποιήσει πολιτικά το γεγονός χρεώνοντας τους επιτιθέμενους στην αντιπολίτευση και οικειοποιούμενη το θύμα της επίθεσης. Σε σημείο που, αν το προηγούμενο διάστημα υπήρχαν φήμες για στήριξη της υποψηφιότητας Μπουτάρη από τον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πλέον να επιβεβαιώνεται η σχετική πρόθεση, ανεξαρτήτως του αν θα καταλήξει σε ένα επίσημο χρίσμα ή μια έμμεση στήριξη.

Στα πρόθυρα… χρίσματος

Η πλέον ενδεικτική τοποθέτηση σχετικώς ήταν αυτή του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά στο δελτίο του Kontra Channel τη Δευτέρα: ερωτώμενος για το ενδεχόμενο μιας τέτοιας συνεργασίας στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές σημείωσε πως θα ήταν «άκομψο να προαναγγείλω το ποιος θα είναι υποψήφιος ο οποίος θα στηριχτεί και από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες δημοτικές εκλογές μέσα από το δελτίο σας».

Εντούτοις έπλεξε το πολιτικό εγκώμιο του δημάρχου Θεσσαλονίκης υπογραμμίζοντας ότι «ο Γιάννης Μπουτάρης έχει πάρει πολύ θετική θέση σε ζητήματα κομβικά για το μέλλον της βόρειας Ελλάδας και της Θεσσαλονίκης και για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να οργανωθούμε ως κοινωνία. Για την ανοχή που όλοι πρέπει να έχουμε στο διαφορετικό, για τις προοδευτικές ιδέες και τις ρυθμίσεις οι οποίες θεσμοθετήθηκαν και θα συνεχίσουν να θεσμοθετούνται και έχει μία πάρα πολύ θετική καταγραφή».

«Τα υπόλοιπα στον καιρό τους» κατέληξε αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο.

Σε ό,τι αφορά την επίθεση, το Μαξίμου έδειξε να επικεντρώνει σε αυτή από την πρώτη στιγμή: αμέσως, το βράδυ του Σαββάτου, το πρωθυπουργικό γραφείο καταδίκασε την επίθεση κάνοντας λόγο για «ακροδεξιούς τραμπούκους» που πρέπει να συλληφθούν και να τιμωρηθούν. Το πρωί της Δευτέρας ο πρωθυπουργός ξεκίνησε την εισήγησή του προς το υπουργικό συμβούλιο αναφερόμενος στην επίθεση, ενώ γνωστοποίησε την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο ίδιος με τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης για να του εκφράσει τη συμπαράστασή του και να τον διαβεβαιώσει ότι οι τέσσερις συλληφθέντες και το περιστατικό αυτό θα αντιμετωπιστούν «με την πιο μεγάλη αυστηρότητα», με την κυβέρνηση να κινητοποιεί «όλους τους μηχανισμούς της δημοκρατίας».

(Μέχρι στιγμής δύο εξ αυτών καταδικάστηκαν σε ποινή 14 μηνών και ένας σε 20, οι δύο με αναστολή και ο τρίτος με εξαγορά, ενώ εκκρεμεί η δίκη του ανήλικου τέταρτου κατηγορουμένου).

Ταύτιση Ν.Δ. με «ακραίους»

Στο πλαίσιο της ίδιας τοποθέτησης ο πρωθυπουργός έστρεψε τα βέλη του προς την αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορώντας την ότι είναι η πολιτική δύναμη που υποθάλπει, ενθαρρύνει και νομιμοποιεί τη δράση τέτοιων ακροδεξιών στοιχείων, καθώς οι αντιλήψεις αυτές βρίσκουν έκφραση στην κορυφή της Ν.Δ.

Πιο συγκεκριμένα, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι αυτοί που, με τον πιο επίσημο τρόπο, ανοίγουν τον δρόμο στη βία δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως «κάποιος δήμαρχος, νυν ή πρώην περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας της Ν.Δ.». «Εδώ πρόκειται για ένα συμπαγές, σκοτεινό και ακραίο τμήμα, δυστυχώς, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με έκφραση, το τελευταίο διάστημα, στα κορυφαία όργανά της» σημείωσε.

Και συμπλήρωσε: «Να είναι βέβαιοι όλοι όσοι στηρίζουν την ακραία μισαλλοδοξία και στρώνουν το χαλί στην Άκρα Δεξιά και συναλλάσσονται με τη Χρυσή Αυγή και προκρίνουν τη βία ως μέσο επιβολής ότι η δημοκρατία θα προστατέψει τον εαυτό της και τους πολίτες. Διότι η εποχή των Γκοτζαμάνηδων έχει παρέλθει οριστικά από αυτόν τον τόπο».

Πολιτική αξιοποίηση

Κοινώς, ξεκάθαρα χρέωσε το περιστατικό στην αξιωματική αντιπολίτευση. Με μερικές προφανείς στοχεύσεις:

1. Πριν καν κατακάτσει ο κουρνιαχτός με το θέμα της πρότασης για την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν, η κυβέρνηση είδε στην επίθεση την ιδανική ευκαιρία να αλλάξει την ατζέντα και από τους αδέξιους χειρισμούς σε ένα ευαίσθητο εθνικό ζήτημα να στρέψει την προσοχή στη λεγόμενη προοδευτική ατζέντα της υπεράσπισης των δημοκρατικών δυνάμεων έναντι των φασιστικών πρακτικών.

2. Για μία ακόμη φορά ανέδειξε τις πολιτικές και ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. και μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, που θεωρείται ουσιαστικά το διακύβευμα των προσεχών εκλογών όποτε κι αν γίνουν: πρόοδος απέναντι στη συντήρηση.

3.Υπ’ αυτό το πρίσμα, επιχείρησε με το περιστατικό της επίθεσης στον Μπουτάρη να συσπειρώσει υπό τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση το κεντρώο κοινό – ακόμα κι εκείνο που, στη γραμμή του ΚΙΝΑΛΛ, στάθηκε καχύποπτα λίγο πριν απέναντι στο προτεινόμενο έκτο όνομα για την ΠΓΔΜ.

4. Έσπευσε να δώσει ώθηση στην προοπτική της εκλογικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – Μπουτάρη, όπως προαναφέρθηκε, στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι διαστάσεις που πήρε το θέμα, με θεμελιώδη τον ρόλο της κυβέρνησης σε αυτό, ενδεχομένως στόχευσαν στο να «εξωραΐσουν» πολιτικά τον δήμαρχο και στο εσωτερικό του κόμματος, αφού κατά καιρούς έχει καταφερθεί κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, εστιάζοντας στα θεωρούμενα από ένα ευρύ κεντρώο κοινό και το Μαξίμου «δημοκρατικά» και «προοδευτικά» χαρακτηριστικά του.

5. «Στοχοποίησε» προκαταβολικά ένα μέτωπο δυνάμεων (το οποίο «επικοινωνεί» με τους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης) που με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα και υπό τον μανδύα του «υπερπατριωτισμού» αντιδρά σε οποιαδήποτε λύση στο Σκοπιανό και καταγγέλλει την κυβέρνηση για «προδοσία» και «εθνική μειοδοσία».

Σε κάθε περίπτωση, η «προσέγγιση» αυτή Μαξίμου προς Μπουτάρη διατηρεί ζωντανή και τη συζήτηση (κατ’ επέκταση και την πολιτική πίεση προς συγκεκριμένο πολιτικό χώρο) που καλλιεργεί η κυβέρνηση για την ανάγκη η κεντροαριστερά – και ειδικότερα το Κίνημα Αλλαγής υπό τη Φώφη Γεννηματά – να διαλέξει τους συμμάχους της και να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.