Μετά τη συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων για το ονοματολογικό της γείτονος, η πολιτική αντιπαράθεση κυβέρνησης – αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζεται έχοντας χτυπήσει κόκκινο, αλλά οι κραδασμοί διαχέονται σχεδόν σε όλους, δηλαδή και στο εσωτερικό της κυβέρνησης, λόγω του Καμμένου και της διαλυτικής πορείας στην οποία δείχνουν να εισέρχονται οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Για την ακρίβεια, οι τριγμοί μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων,

όπως φαίνεται μετά τις Πρέσπες, είναι τόσο ισχυροί ώστε επηρεάζουν την κυβερνητική συνοχή και σταθερότητα και υπονομεύουν τη δυνατότητα για ελιγμούς και μια ελεγχόμενη σύγκρουση στην οποία να διασώζονται πολιτικά και οι δύο εταίροι με αξιόπιστο τρόπο και χωρίς να διακυβεύεται η διακυβέρνηση από εδώ και πέρα. Εν τέλει δημιουργούν ερωτήματα ως προς τη βιωσιμότητά της.

Συνοπτικά, ο μικρός κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος, ο οποίος στη συζήτηση για την πρόταση μομφής εμφανίστηκε να υπερασπίζεται την κυβέρνηση – με τη συμφωνία της οποίας είναι σφόδρα αντίθετος και προτίθεται να την καταψηφίσει – υποχρεώθηκε να σκληρύνει περαιτέρω τη στάση του προκειμένου να υπερβεί αυτή την αντίφαση που προκάλεσε παραιτήσεις σε κόμμα και οργανώσεις, δημιουργώντας όμως μια… μεγαλύτερη.

Αρχικώς είπε ότι οι ΑΝΕΛΛ θα δώσουν τη μάχη για μη κύρωση της συμφωνίας, λέγοντας ουσιαστικά ότι θα ρίξει την κυβέρνηση όταν έρθει εκείνη η στιγμή, ενώ χθες προέβη σε νέα δήλωση πως, όταν έρθει η συμφωνία, θα ζητήσει την κύρωσή της με ενισχυμένη πλειοψηφία 180 ψήφων, παρ’ ότι λίγο πριν η κυβέρνηση, διά του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου, «άδειαζε» αυτό το σενάριο.

Τα εκλογικά σενάρια

Η στάση Καμμένου, στην πράξη, αφαιρεί την πρωτοβουλία κινήσεων για τον χρόνο των εκλογών από τον πρωθυπουργό και τον καθιστά υπό προθεσμία. Τον εξαναγκάζει δε να διαλέξει είτε να πάει σε εκλογές πολύ νωρίτερα από το σχεδιαζόμενο με τη συμφωνία ανοιχτή είτε να τη φέρει προς επικύρωση όσο το δυνατόν πιο κοντά σε εκλογικό ορόσημο, π.χ. τον Μάιο του 2019 (δεδομένου ότι έτσι κι αλλιώς η προθεσμία για τη συνταγματική αναθεώρηση στη γείτονα έως το τέλος του έτους επιτρέπει το «άπλωμα» του χρόνου από κει κι έπειτα ώστε η κύρωση να έρθει και να «κουμπώσει» με τις εκλογές).

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τον χρόνο των εκλογών, η κατάσταση που διαμορφώνεται στο κυβερνητικό στρατόπεδο μοιάζει να «καίει» πλέον το σενάριο των διπλών εκλογών το φθινόπωρο του 2019 και να ξανανοίγει το σενάριο για το φθινόπωρο του 2018, με την κυβέρνηση να ελπίζει για τον Μάιο του 2019 με τις ευρωεκλογές.

Πάντως η εικόνα αυτή τη στιγμή δείχνει ότι τα πράγματα κρέμονται από μια κλωστή, με την κυβέρνηση να ποντάρει στην εκτόνωση τις επόμενες εβδομάδες.

Η πίεση που δέχεται ο Πάνος Καμμένος, μετά τη διαδικασία της πρότασης μομφής της Ν.Δ. και την υπογραφή της συμφωνίας ακολούθως, τον καθιστά «αχίλλειο πτέρνα» ολόκληρης της κυβέρνησης – παρ’ ότι η συμφωνία απέφερε πολύ μεγάλη συσπείρωση στον ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια ώρα το ΚΙΝΑΛΛ, αλλά και το Ποτάμι, ως τμήμα του που διαφοροποιείται στο θέμα της συμφωνίας, έχουν διαμηνύσει ότι, αν ο Καμμένος ρίξει την κυβέρνηση, ο μόνος δρόμος είναι οι εκλογές. Ειδικά ο Σταύρος Θεοδωράκης, για τον οποίο δημιουργήθηκαν υπόνοιες άμα την αναγγελία της πρόθεσης αποχώρησής του από το ΚΙΝΑΛΛ, έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν προτίθεται να στηρίξει την κυβέρνηση υπό την παρούσα Βουλή αν αυτή «τα σπάσει» με τον Καμμένο.

Κατόπιν όλων αυτών, το Μαξίμου δείχνει να βρίσκεται σε αμηχανία. Χθες, στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος επέμεινε ότι η συμφωνία θα ψηφιστεί από «διευρυμένη πατριωτική και προοδευτική πλειοψηφία», απορρίπτοντας ωστόσο το σενάριο της αυξημένης πλειοψηφίας 180 βουλευτών, καθώς, όπως είπε, δεν υπάρχει συνταγματική ανάγκη για κάτι τέτοιο. Παρέπεμψε ουσιαστικά στην πλειοψηφία των 151 βουλευτών. Ακόμη υπαινίχθηκε ότι τη συμφωνία θα στηρίξουν ακόμη και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δεν θα ακολουθήσουν την ηγεσία στην εθνικιστική της στροφή.

Κύρωση με 151

Επιπλέον διεμήνυσε ότι, εφόσον οι ΑΝΕΛΛ καταψηφίσουν τη συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων, ο πρωθυπουργός θα ζητήσει στη συνέχεια – «και θα λάβει» – ψήφο εμπιστοσύνης, χωρίς όμως να είναι σε θέση να δώσει περαιτέρω διευκρινίσεις για το τι σημαίνει η βεβαιότητα αυτή (ότι θα λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης). Μάλιστα, ερωτώμενος σχετικά, απέρριψε ότι αυτή η αναφορά φωτογραφίζει το Ποτάμι και τον Θεοδωράκη.

Με άλλα λόγια, ο Καμμένος εμφανίζεται να «απειλεί» τον πρωθυπουργό ότι θα ζητήσει η συμφωνία να περάσει με 180 βουλευτές και το Μαξίμου δείχνει να επιστρέφει την απειλή με ψήφο «εμπιστοσύνης», την οποία πάντως οι ΑΝΕΛΛ λένε ότι δεν θα δώσουν, οδηγώντας τα πράγματα σε εκλογές.

Το ερώτημα είναι αν αυτή η προαναγγελθείσα μελλοντική σύγκρουση, που τώρα μοιάζει να είναι συμφωνημένη μεταξύ των δύο εταίρων με στόχο να διασωθούν και οι δύο (σ.σ.: άλλο το αν αυτό επιτυγχάνεται), πέρα από τον παραλογισμό που εκπέμπει, θα επιτρέψει τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά ή θα οδηγήσει σε πραγματική σύγκρουση μεταξύ των δύο εταίρων και, άρα, σε πολιτικές εξελίξεις νωρίτερα από το υπολογιζόμενο.

Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα που βγαίνει είναι όχι μόνο ότι ένα μείζον εθνικό θέμα δεν έχει ενιαία στήριξη από την κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά και ότι το διαζύγιο μεταξύ των δύο εταίρων έχει στην ουσία συντελεστεί και μένουν οι υπογραφές.