Πολλά, πάρα πολλά βραβεία μοιράζονται σ’ αυτήν τη χώρα, ακόμα και την ώρα που καταρρέει.

Πολλά, πάρα πολλά βραβεία μοιράζονται σ’ αυτήν τη χώρα, ακόμα και την ώρα που καταρρέει. Τι βραβεία για «ευφάνταστες» και «ευφρόσυνες» σκηνοθεσίες (λες και είναι σκηνοθεσίες πρωινάδικων ή καλλιστείων), τι τιμητικές πλακέτες σε φεστιβάλ και δισκογραφικές εργασίες (δηλαδή σε ανθρώπους που κάνουν απλώς καλά τη δουλειά τους), τι βραβεία αλλά και έπαινοι σε πλήστες ανθυποκατηγορίες νέων δημιουργών και ηθοποιών… Και ο κατάλογος κάθε χρονιά δεν έχει τελειωμό. Για τα βραβεία Κάρολος Κουν και Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής μιλάμε, που δεν άφησαν και φέτος κανέναν παραπονεμένο. Σχεδόν όλοι έφυγαν με ένα μπράβο στα χέρια, χωρίς κανένας να κατανοεί το αυτονόητο, ότι δηλαδή η «βροχή» των βραβείων ακυρώνει στην πραγματικότητα τους άριστους ρίχνοντάς τους στο ίδιο τσουβάλι με τους μέτριους. Ή, όπως είπε ο θεατρικός κριτικός Γιώργος Χατζηδάκης, «πώς μπορεί να θεωρηθεί έγκυρο ένα βραβείο όταν έχουν φθάσει να ανεβαίνουν κάθε χρόνο στις αθηναϊκές σκηνές 500 παραστάσεις και να ερμηνεύουν ρόλους 3.000 με 4.000 ηθοποιοί; Πόσες προλαβαίνει να δει μια επιτροπή;». Α.Α.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.