Κυβέρνηση «δικών του», έτοιμη για «ειδικές αποστολές» εν όψει σκληρών πολιτικών συγκρούσεων και τριών εκλογών, αλλά και με στελέχη τα οποία θα αποτελέσουν το κυβερνητικό «αύριο» του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που ξεφούρνισε την Τρίτη το απόγευμα ο Αλέξης Τσίπρας. Αν κάποιος ψάξει για αλλαγή κομματικών «ισορροπιών», δεν θα βρει κάτι ιδιαίτερο. Είναι σαφές ότι ο σχεδιασμός αφορούσε πολύ συγκεκριμένους στόχους.

Όχι πισωγύρισμα

Ο πρώτος ήταν να δείξει στους δανειστές, τις αγορές και τους – εγχώριους και ξένους – επιχειρηματίες και μελλοντικούς επενδυτές ότι η κυβέρνηση και η χώρα δεν πισωγυρίζουν. Κρίσιμη παράμετρος αυτή, όταν θέλεις να διαπραγματευθείς εκ νέου την ακύρωση σοβαρότατων και επώδυνων ψηφισμένων μέτρων, όπως η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου.

Η προσπάθεια για ακύρωση – ή μήπως αναστολή; – των δύο αυτών μέτρων θα απαιτήσει παράλληλες διαβεβαιώσεις ότι οι σημαντικές για τα δημοσιονομικά θέματα μεταρρυθμίσεις παραμένουν και ότι οι λογαριασμοί του κράτους θα παραμείνουν σε τροχιά βιωσιμότητας.

Επίσης η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και της σταδιακής κατάργησης του υποκατώτατου μισθού των πολύ νέων εργαζομένων θα πρέπει να φανεί ότι δεν αποτελεί ανατροπή μεταρρυθμίσεων, αλλά κατάργηση ενός μέτρου το οποίο δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη.

Παράλληλα έπρεπε να δοθεί το σήμα προς τις αγορές, οι οποίες ανησυχούν για πιθανή προεκλογική στασιμότητα, ότι η Ελλάδα διψάει για νέες επενδύσεις, ότι στηρίζει τις υπάρχουσες και ότι το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων θα συνεχιστεί έως την τελευταία μέρα προ των εκλογών.

Συνεπώς η διατήρηση του διδύμου Ευ. Τσακαλώτου – Γ. Χουλιαράκη στο υπουργείο Οικονομικών, της Έφης Αχτσιόγλου στο Εργασίας, του Γ. Δραγασάκη και του Στ. Πιτσιόρλα στην ανάπτυξη και τις επενδύσεις, του Γ. Σταθάκη στην Ενέργεια, του Χρ. Σπίρτζη στις Υποδομές και Μεταφορές, ακόμη και η τοποθέτηση του εξαιρετικά ήπιου Φ. Κουβέλη στο Ναυτιλίας αποτελούν μήνυμα ότι η βασική πολιτική στην οικονομία δεν αλλάζει, ότι η προσέλκυση χρήματος παραμένει σημαντική προτεραιότητα και ότι η κυβέρνηση δεν έχει λόγους σύγκρουσης με το χρήμα εν γένει.

Ανάλογο είναι και το μήνυμα προς τις ΗΠΑ – με τη διατήρηση του διδύμου Ν. Κοτζιά και Γ. Κατρούγκαλου στο ΥΠΕΞ – ότι οι στρατηγικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική μένουν απαράλλακτες, άρα ουδείς λόγος ανησυχίας στην Ουάσιγκτον…

Κράτος πρόνοιας

Στο εσωτερικό η κυβέρνηση έπρεπε να δείξει ότι δεν αλλάζει το «κοινωνικό» της πρόσωπο, άρα η διατήρηση του διδύμου Ανδ. Ξανθού – Π. Πολάκη στην Υγεία, της Θεανώς Φωτίου και του Ν. Ηλιόπουλου στην Κοινωνική Αλληλεγγύη και την εργασιακή ασφάλεια ουδέποτε αμφισβητήθηκαν.

Σχηματισμός μάχης

Αν όμως στα κρίσιμα υπουργεία η σύνθεση παρέμεινε ίδια, τότε υπάρχει το ερώτημα γιατί ακριβώς έγινε ο ανασχηματισμός. Στην πραγματικότητα για δύο λόγους:

1. Διότι έπρεπε να υπάρξει ένα σχήμα με δυναμική παρουσία στις συγκρούσεις με την αντιπολίτευση, οι οποίες πιθανότατα θα γίνουν ακόμη πιο έντονες το επόμενο διάστημα.

Το «σχήμα» που θα χρεωθεί αυτή την αποστολή θα αποτελείται από τον «κύκλο του Μαξίμου» (Δ. Τζανακόπουλος, Χρ. Βερναρδάκης), το δίδυμο στο υπουργείο Δικαιοσύνης (ο τέως γραμματέας της κυβέρνησης Μ. Καλογήρου και ο αναπληρωτής του επί θεμάτων Διαφθοράς Δ. Παπαγγελόπουλος), μη εξαιρουμένου του Π. Πολάκη, στον χώρο αρμοδιότητας του οποίου υπάρχουν τα σκάνδαλα ΚΕΕΛΠΝΟ και Novartis.

2. Διότι έπρεπε να υπάρξει μια δυναμική παρουσία στη Δημόσια Τάξη, τομέας στον οποίο η κυβέρνηση ήταν μέχρι τώρα εξαιρετικά ευάλωτη, όχι μόνο επειδή εκεί υπάγονται κρίσιμοι μηχανισμοί πολιτικής προστασίας (Πυροσβεστική) με ανάγκη αναδιοργάνωσης, αλλά κυρίως διότι η εγκληματικότητα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη της Ν.Δ. Αυτή την καυτή πατάτα πήρε στα χέρια της η «ζόρικη» Όλγα Γεροβασίλη.

Η ΕΛ.ΑΣ. ήταν πάντα ένα δύσκολο κεφάλαιο για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εκεί το κυβερνών κόμμα είχε πάντα μια κάτισχνη παρουσία, η διαφθορά στο εσωτερικό της αστυνομίας καλπάζει, οι συνδικαλιστές της είναι σφόδρα αντικυβερνητικοί, η Άκρα Δεξιά έχει γερό «πάτημα», ενώ πλέον δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια περίοδος χάριτος σε ένα πόστο στο οποίο μόλις απέτυχε ένας… στρατηγός. Το αν η παρουσία της σχετικής με τον χώρο Κατερίνας Παπακώστα θα βοηθήσει ή όχι μένει να φανεί.

Νέο αίμα

Ένας ακόμη στόχος του ανασχηματισμού ήταν το μπόλιασμα της κυβέρνησης με νέα στελέχη, τα οποία θα αποτελέσουν όχι μόνο τη «φρουρά» του Τσίπρα, αλλά και το κυβερνητικό μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Νέοι, τεχνοκράτες και δυναμικοί στους ρόλους τους ήταν το ζητούμενο.

Στην προηγούμενη φάση το πείραμα με τους Δ. Τζανακόπουλο, Έφη Αχτσιόγλου, Αλ. Χαρίτση, Γ. Βασιλειάδη, Λ. Κρέτσο, Κ. Φωτάκη, Ν. Ηλιόπουλο και Δ. Λιάκο κρίθηκε επιτυχημένο. Μάλιστα ο Χαρίτσης, αφού πρώτα συνέβαλε τα μέγιστα στην επιτυχία των περιφερειακών συνεδρίων, προβιβάστηκε σε υπουργό Εσωτερικών, για να αναλάβει τη διοργάνωση των εκλογών. Προβιβασμός και για τον Κρέτσο, για τον οποίο δημιουργήθηκε θέση υφυπουργού.

Τώρα σειρά, πλην του Καλογήρου, πήραν οι Κατερίνα Νοτοπούλου (υφυπουργός Μακεδονίας – Θράκης), Στάθης Γιαννακίδης (υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης με αρμοδιότητα το ΕΣΠΑ), Σταύρος Αραχωβίτης και Ολυμπία Τελιγιορίδου (υπουργός και υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης).

Μένει να δούμε την τελική βαθμολογία τους.

Η «διεύρυνση»

Την πολυθρύλητη διεύρυνση προς άλλους πολιτικούς χώρους σηματοδοτούν η μετριοπαθής εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, η λαϊκοδεξιά Κατερίνα Παπακώστα ως υφυπουργός στο Δημόσιας Τάξης και η σημιτική εκσυγχρονίστρια Μυρσίνη Ζορμπά στο Πολιτισμού. Σε καιρούς σκληρής πόλωσης ουδείς γνωρίζει αν τέτοιου είδους πειράματα «διεύρυνσης» λειτουργούν, αλλά μια προσπάθεια έγινε…