Όπου καίγονται βιβλία μυρίζει φασισμός

Όπου καίγονται βιβλία μυρίζει φασισμός

Κακό σημάδι ο εμπρησμός της εβραϊκής συναγωγής Ετς Χαΐμ στα Χανιά και η καταστροφή, μεταξύ άλλων αντικειμένων, 2.500 βιβλίων. Οι «άλλοι» που ζουν δίπλα μας είναι ένα κομμάτι από «εμάς»

Έχετε πάρει χαμπάρι την επιστροφή του αντισημιτισμού στην Ελλάδα; Τα τελευταία χρόνια όλο και κάποια μονόστηλα εφημερίδων ή κάτι ρεπορταζάκια στην τηλεοπτική εσχατιά της ΕΤ-3 ρίχνουν στον ωκεανό της ειδησεογραφίας σταγόνες από τα κακά νέα: κυρίως μακάβριους βανδαλισμούς τάφων και αναγραφή ρατσιστικών συνθημάτων σε εβραϊκά νεκροταφεία στη Λάρισα, στην Κομοτηνή, στα Ιωάννινα και αλλού. Όμως, λίγο πριν από τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου οι τρισάθλιες ελλαδικές αντισημιτικές πρακτικές «αναβαθμίστηκαν». Άγνωστοι μπήκαν στην Συναγωγή Ετς Χαΐμ των Χανίων και της έβαλαν φωτιά για δεύτερη φορά μέσα σε δέκα μέρες! Προφανώς την πρώτη φορά, στις 5 Ιανουαρίου, η αστυνομία «θορυβήθηκε» τόσο που δεν έκανε απολύτως τίποτα για να βρει τους δράστες ή για να προστατεύσει το κτίριο. Η στάση της, μαζί με το ημιτελές έργο των εμπρηστών, ήταν αρκετό προσκλητήριο για να επιχειρηθεί το δεύτερο πλήγμα. Από τους δύο μισαλλόδοξους εμπρησμούς κάηκαν ξύλινα αρχιτεκτονικά στοιχεία (σκάλα, πάτωμα και οροφή), τέσσερις υπολογιστές, 300 cd και, μερικώς ή ολοσχερώς, 2.500 βιβλία. Όπου καίγονται βιβλία μυρίζει φασισμός. Η βρωμερή οσμή του όμως αναδύεται χρόνια τώρα, ειδικά στην Κρήτη. Αρκεί να θυμηθούμε τις υστερικές αντιδράσεις πολλών τοπικών αρχόντων και παραγόντων, ήδη από τη δεκαετία του 1990, όταν ο έλληνας ισραηλίτης Νίκος Σταυρουλάκης με προσωπική πρωτοβουλία κατάφερε να βρει χορηγούς και να αναστηλώσει το ερειπωμένο κτίριο. Το έκανε κυρίως εντάσσοντας τη Συναγωγή, το 1996, στον κατάλογο του World Monument Fund με μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς τα οποία κινδυνεύουν. Κι όποιος σπεύσει να πιπιλίσει την καραμέλα των «αμερικανών σιωνιστών» ας μάθει ότι το WMF συγχρηματοδοτεί, μεταξύ άλλων, την αναστήλωση χριστιανικών εκκλησιών στη Λέσβο και ενός μακεδονικού τάφου στην Πέλλα. Φτάσαμε στο σημείο το 1999, όταν εγκαινιάστηκε η αναστηλωμένη συναγωγή, να παραστεί στα εγκαίνια ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (προς τιμήν του!) και να απουσιάσουν επιδεικτικά ο τότε νομάρχης Χανίων Γιώργος Κατσανεβάκης και ο τότε μητροπολίτης  Κυδωνίας και Αποκορώνου Ειρηναίος – ο νυν αρχιεπίσκοπος Κρήτης, υπέρτιμος και έξαρχος πάσης Ευρώπης. Ο μεν κ. Κατσανεβάκης (του Συνασπισμού, παρακαλώ…) είχε βγάλει κάτι κορώνες περί «επιδρομής του εβραϊκού κεφαλαίου στην Κρήτη», απαιτώντας να λειτουργεί η συναγωγή μόνον ως μουσείο, να μη γίνονται θρησκευτικές τελετές – λες και τον καλέσανε να του κάνουν περιτομή. Ο δε κ. Ειρηναίος είχε καταγγείλει οργισμένος ότι δεν του ζήτησαν την άδεια για να λειτουργήσει ο λατρευτικός χώρος. Τυπικά μάλιστα είχε δίκιο, διότι, ως γνωστόν, στην ορθόδοξη Ελλάδα ο νόμος επιβάλλει να δίνει άδεια η ναοδομία (δηλαδή ο τοπικός μητροπολίτης) για την ανέγερση οπουδήποτε ναού άλλης θρησκείας, μουσουλμανικού τεμένους, εβραϊκής συναγωγής, βουδιστικού ή ανιμιστικού ναού. Κι αυτό δεν στέκει απέναντι σε καμία κριτική και, λογικά, ούτε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Είναι κατάλοιπο Μεταξάδων και Παπαδόπουλων. Ασφαλώς στη σύγχρονη Κρήτη δεν υπάρχουν πλέον κοινότητες ελλήνων εβραίων. Οι τελευταίες εκατοντάδες εβραίοι Κρητικοί πνίγηκαν τη φοβερή νύχτα της 6ης Ιουνίου 1944 στα ανοικτά της Μήλου, όταν αεροπλάνα βομβάρδισαν και βύθισαν το πλοίο «Δανάη» στο οποίο τους είχαν μαζέψει οι Γερμανοί, μαζί με χριστιανούς αντιστασιακούς Κρητικούς. Αίνιγμα παραμένει ακόμη αν τα βομβαρδιστικά ήταν γερμανικά ή συμμαχικά. Υπάρχει όμως η μνήμη τους. Υπάρχουν τα σημάδια τους, τα πολιτιστικά μνημεία του περάσματός τους. Και, αλίμονο, αυτά καμία σχέση δεν έχουν με την κρανιακή τρικυμία και προκατάληψη που χαρακτηρίζει τόσο μερίδα της Αριστεράς όσο και άπασα την Ακροδεξιά και θέλει κάθε Ισραηλίτη (το θρήσκευμα) ισραηλινό υπήκοο και σιωνιστικό γουρούνι. Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι έσχατο: η δολοφονική στάση του κράτους του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστινίους, η μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας (η οποία πέρυσι τέτοιον καιρό βομβαρδιζόταν ανηλεώς, ας μην ξεχνιόμαστε) σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, η κατοχή αραβικών εδαφών, η κατασκευή του νέου τείχους του αίσχους στη Μέση Ανατολή και οι παράνομοι εβραϊκοί εποικισμοί δεν σβήνουν τις πανάρχαιες πολιτισμικές παραδόσεις της εβραϊκής διασποράς. Όποιος βάζει κι άλλες νάρκες στο απέραντο ναρκοπέδιο του αντισημιτισμού παίζει (και) το παιχνίδι των σκληροπυρηνικών σιωνιστών.

Γιώργος Ι. Αλλαμανής [[email protected]]