– Αποχή και από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης επέλεξε μερίδα των σκηνοθετών ταινιών τεκμηρίωσης που ανήκουν στους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη, μια που παρά τις υποσχέσεις όχι απλά κανένα νομοσχέδιο δεν έχει ψηφιστεί, αλλά ούτε έχει αναρτηθεί στο Διαδίκτυο προς «συζήτηση» όπως είχε υποσχεθεί ο υπουργός Πολιτισμού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Οι απέχοντες δηλώνουν ξεκάθαρα ότι…

ΠΛΗΝ

– Αποχή και από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης επέλεξε μερίδα των σκηνοθετών ταινιών τεκμηρίωσης που ανήκουν στους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη, μια που παρά τις υποσχέσεις όχι απλά κανένα νομοσχέδιο δεν έχει ψηφιστεί, αλλά ούτε έχει αναρτηθεί στο Διαδίκτυο προς «συζήτηση» όπως είχε υποσχεθεί ο υπουργός Πολιτισμού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Οι απέχοντες δηλώνουν ξεκάθαρα ότι η πράξη τους δεν θέλει να πλήξει το Φεστιβάλ, αλλά είναι ένα απαραίτητο βήμα προκειμένου να ασκηθεί και πάλι πίεση σε μια εξουσία που δυστυχώς δεν επέδειξε τα αντανακλαστικά που απαιτούν οι περιστάσεις και που παρά τις ελπίδες για το αντίθετο εξακολουθεί να μη δίνει τη σημασία που θα έπρεπε στον ελληνικό κινηματογράφο.

– Ο Θάνος Μικρούτσικος άφησε –για λίγο, να υποθέσω;– τις διασκευές στον Καββαδία και έβγαλε cd με τα πολιτικά του τραγούδια, διασκευασμένα χωρίς οίστρο από τα Υπόγεια Ρεύματα. Η θεμιτή επιθυμία ενός συνθέτη να φροντίσει το έργο του, όταν συνοδεύεται από συνεχείς εκδόσεις με χωρίς λόγο «επαναδιατυπώσεις», «νέες ματιές» και «καινούργιες αναγνώσεις» του παλιού του υλικού καταντάει αγωνία για την επικαιρότητα.

– Συναυλιακή ένδεια στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να βλέπουμε μόνο ξεχασμένα ονόματα όπως οι Stranglers, οι Therapy? κ.ά. Το κακό ωστόσο είναι ότι αυτό τους βολεύει όλους. Καταρχάς, το απαίδευτο κοινό που έχει πάψει να ενδιαφέρεται για τα καινούργια ονόματα, παραμένοντας προσκολλημένο στους ήρωές του από το παρελθόν. Κατά δεύτερον τους διοργανωτές που επιμένουν στα δοκιμασμένα και σίγουρα χωρίς να ρισκάρουν το παραμικρό. Και τρίτο και χειρότερο τους δημοσιογράφους (δημόσιους υπάλληλους) που παίρνουν βαρετές συνεντεύξεις από το γραφείο τους μηρυκάζοντας τις ίδιες πληροφορίες. Πλήξη!

– Στον πρώην ποδοσφαιριστή και νυν βουλευτή του ΛΑΟΣ (τονίζεται στο «λα», ο λαός είναι άλλο πράγμα…) Γιώργο Ανατολάκη, ο οποίος «σκανδαλίστηκε» γιατί οι Λέσχες Ανάγνωσης του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου περιέλαβαν σε λίστα βιβλίων προς βράβευση το μυθιστόρημα του Βασίλη Γκουρογιάννη «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή», που καταγράφει μερικές σκληρές αλήθειες για τον πόλεμο στην Κύπρο το 1974. Μήπως κρυβόταν κι αυτός ανάμεσα στους θερμοκέφαλους που διέλυσαν με τη βία την παρουσίαση του βιβλίου πριν από λίγο καιρό στη Στοά του Βιβλίου;

– Λέγεται Βαλεντίνο, είναι dj και γράφει τραγουδάκια για τον Μαρτάκη, τον Χολίδη ή τον Πλούταρχο. Άσματα αστεία, σχεδόν νηπιακού επιπέδου, κι όμως παίζονται από το ελληνικό ραδιόφωνο. Ο… δημιουργός τους, βλέπετε, είναι και διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού Sfera κι έτσι, όταν φτιάχνει το play list του σταθμού του, τα προτιμάει ιδιαίτερα.

– Άρχισαν στα έντυπα οι ανασκοπήσεις για τους νικητές και τους χαμένους της σεζόν. Κάποιοι έβγαλαν ήδη κερδισμένα τα μεγάλα μπουζουκομάγαζα. Τα πούλμαν που είναι παρκαρισμένα απ’ έξω δεν τα είδαν άραγε;

– Τα φτηνοριάλιτι του Alpha. Σε γλιτώνουν από τα χρέη, σου μαγειρεύουν, σου αλλάζουν το εστιατόριο, σου αλλάζουν το σπίτι, σου βρίσκουν νύφη. Μόνο κανάλι δεν σου αλλάζουν, δυστυχώς.

– Στον Βασίλη Λέκκα, διότι έχει μία μάλλον ιδιόρρυθμη αντίληψη για τον χρόνο και το «σύγχρονο» τραγούδι. Στην ερώτηση: «Ποιος στίχος σας έχει συγκινήσει τελευταία;», απάντησε: «Με πρόδωσες και μ’ έφτυσες / ήσουν χαρά και ξέφτισες» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου απ’ την ταινία «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη. Πότε βγήκε η ταινία; Το… 1983!

– Στον Λευτέρη Καπώνη, τον σεναριογράφο του «Κι οι παντρεμένοι έχουν ψυχή», ο οποίος δηλώνει πλέον θεατρικός συγγραφέας. Μια και στην τηλεόραση οι δουλειές του δεν έχουν τύχη θεώρησε ότι το θέατρο ήταν η «εύκολη» (επόμενη) λύση. Λίγο τηλεοπτικό χιούμορ, κάτι μπερδέματα, μερικές έξυπνες ατάκες κι έτοιμο το εργάκι, «Τρεις φόνοι και ένα θαύμα». Μόνο που το θέατρο δεν είναι τηλεόραση. Και το κριτήριο του θεατρικού κοινού διαφέρει κατά πολύ του τηλεοπτικού.

– Στον Θοδωρή Αθερίδη. Ο οποίος δεν φτάνει που θεωρεί τον εαυτό του θεατρικό συγγραφέα, δεν φτάνει που κατακρεούργησε την επιθεώρηση φέτος τον χειμώνα, ακούγεται ότι το καλοκαίρι ετοιμάζεται να εξοντώσει τον… Σαίξπηρ. Θα παρουσιάσει τη «Στρίγγλα που έγινε αρνάκι» με την υπογραφή του. Από… μακριά!

ΣΥΝ

+ Στην υψηλής αισθητικής «Όπερα της πεντάρας» που παρουσίασε στο Παλλάς το Μπερλίνερ Ανσάμπλ, σκηνοθετημένη από τον Μπομπ Γουίλσον. Ιδιαίτερη μνεία σε δύο σπουδαίους ηθοποιούς, τον Στέφαν Κουρτ που ερμήνευσε έναν α λα Μάρλεν Ντίτριχ Μακίθ και στην Άνγκελα Βίνκλερ (Καταρίνα Μπλουμ στην ταινία «Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ» του Σλέντορφ, παραγωγής 1975) που «έχτισε» μια σπαρακτική Τζένη.

+ Πάνω από 40.000 κομμάτια πούλησε ήδη το νέο cd της Χάρις Αλεξίου «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ’σαι». Πρόκειται για νούμερο αξεπέραστο την τελευταία τριετία, πλην Χατζηγιάννη. Τη δισκογραφία που πήγε να γκρεμίσει ο Πάριος διανέμοντας δωρεάν το νέο του cd με εφημερίδα, την αναστηλώνει η Αλεξίου. Είναι απλά τα πράγματα. Όποιος καλλιτέχνης εξακολουθεί να έχει εμπορική αξία θα πηγαίνει στα δισκοπωλεία να αναζητεί ακροατές. Οι υπόλοιποι θα ψάχνουν… αναγνώστες.

+ Ο (εύστροφος) τίτλος που επέλεξε η (εύστροφη) Μάρθα Φριντζήλα για το νέο της cd, που είναι ζωντανή ηχογράφηση από το Αίθριο των Μουσών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Άλλος θα διαφήμιζε: «Live στο Μέγαρο». Εκείνη έγραψε: «Δύο νύχτες στα Μέγαρα».

+ Ωραία φωνή και καλό, πολυεθνικό, ρεπερτόριο. Οι εμφανίσεις της Μαργαρίτας Ζορμπαλά την προηγούμενη εβδομάδα στο Half Note έμοιαζαν να έχουν στέρεο καλλιτεχνικό υπόβαθρο. Χωρίς αναμασήματα, χωρίς ευκολίες. Και ο κόσμος την τίμησε με το παραπάνω.

+ Στην ελληνικής καταγωγής τραγουδοποιό και ερμηνεύτρια Marina Diamandis από την Ουαλία. Διότι ο πρώτος της δίσκος, το «Family Jewels», έκανε αίσθηση και οι παραγωγοί του BBC συμπεριέλαβαν την 24χρονη εναλλακτική ροκ καλλιτέχνιδα στα δέκα πιο ελπιδοφόρα ονόματα της περασμένης χρονιάς. Και μάλιστα στη δεύτερη θέση.

+ Παρόντος του Παντελή Βούλγαρη η συναυλία του γιου του Αλέξανδρου, του γνωστού Boy, στον Σταυρό του Νότου. Παρατηρούσε προσεκτικά τα επί σκηνής τεκταινόμενα ο γνωστός σκηνοθέτης και προσπαθούσε να εισέλθει σε έναν ηλεκτρο-ροκ ηχητικό κόσμο με πολλά συνθεσάιζερ, περίεργα φωνητικά και post περάσματα. Το live του Boy άξιζε όπως και να έχει πάντως…

+ Στην έξοχη αναδρομική έκθεση της Αθηνάς Τάχα στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Σε επιμέλεια της Κατερίνας Κοσκινά και της Συραγώς Τσιάρα παρουσιάζονται περισσότερα από 100 έργα πάνω στη γλυπτική τοπίου και στην εννοιολογική τέχνη της σπουδαίας δημιουργού.

+ Στον δημοσιογράφο Παντελή Μπουκάλα, διότι ψυχωμένα αποφασίζει να αποδείξει ότι τα γλωσσικά εργαλεία ενός επαγγελματία διορθωτή και επιφυλλιδογράφου είναι αρκετά για να αναμετρηθεί με τη γλώσσα και τον ζοφερό κόσμο των «Τρωάδων» του Ευριπίδη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η σκηνοθεσία (για πρώτη φορά σε τραγωδία και μάλιστα σε κλειστό χώρο) είναι του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου – στον ρόλο της Εκάβης η Λυδία Κονιόρδου.

+ Άψογη επαγγελματίας η Άννα Βίσση, δεν θα μπορούσε να μην είναι καλή και στις παραστάσεις της στο Αθηνών Αρένα. Ωστόσο, δεν είναι τελικά και τόσο εντυπωσιακή, όσο τουλάχιστον επιχειρείται εντέχνως να περάσει στα lifestyle έντυπα. Κόσμο μαζεύει πάντως, γεμίζει αυτό το απέραντο μαγαζί. Και η Μαριώ φαίνεται να το διασκεδάζει αρκούντως – εμφανίζεται επί σκηνής γύρω στις 3 τη νύχτα. Το διασκεδάζει όμως το ντουέτο της με τη Μαριώ και η ίδια η Άννα Βίσση. Ίσως γιατί δίπλα της δείχνει μικρότερη…

+ Στον μπουζουξή Κώστα Καλαφάτη, ο οποίος εμφανίζεται στην ταβέρνα Άλλη Σκάλα στα Καμίνια, διότι σε συνέντευξή του θυμήθηκε μια φοβερή φράση του Μάνου Χατζιδάκι: «Χωρίς τον μπαγλαμά και το ασιχτίρ του μπουζουκιού, χωρίς τον χασικλίδικο καημό της μάγισσας και τον χορό μιας αλεξανδρινής φελάχας, θα ’χαμε γίνει πρόβατα έτοιμα για σφαγή, στ’ όνομα του Πατρός, παντός Υιού και κάθε μορφής έθνους».

+ Στους μαθητές και την εμπνευσμένη φιλόλογο Αθηνά Πέππα του Α΄ Γενικού Λυκείου στο Μαρκόπουλο Αττικής, γιατί χτύπησαν κατακέφαλα τη σχολική αμηχανία: δημιούργησαν ένα Εργαστήρι Μετάφρασης και μεταφράζουν από ποιήματα του Πάβλο Νερούδα μέχρι τραγούδια των Doors. Από κοντά και κάποιοι συμμαθητές, παιδιά μεταναστών, που μεταφράζουν από τα αλβανικά ή τα ουκρανικά. Υπάρχει ελπίς…