«Τα αδιέξοδα στο Κίνημα Αλλαγής και τι μπορεί να γίνει τώρα», τιτλοφορείται το άρθρο του Νίκου Μπίστη στην εφημερίδα «Έθνος», με το οποίο εκφράζει τη βεβαιότητα -όπως ο ίδιος γράφει- «ότι υπάρχουν πολλοί σοβαροί άνθρωποι στο ΚΙΝΑΛ που καταλαβαίνουν τι γίνεται, μπορούν να διαβάσουν τις μετρήσεις και αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η παράταξη. 

Κάποιοι είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει ότι η αλλαγή γραμμής που πραγματοποιήθηκε ξαφνικά μεσοκαλόκαιρο -με την προσχώρηση στο νεοδημοκρατικό αίτημα για «εκλογές τώρα» παράλληλα με την απορριπτική στάση στην Συμφωνία για το Μακεδονικό- είναι αυτοκτονική και θα πληρωθεί πανάκριβα».

Μάλιστα ο πρώην υπουργός υποστηρίζει ότι «το ΚΙΝΑΛ μέχρι την αλλαγή γραμμής, την απίσχναση του μετώπου προς την ΝΔ και τον μονομέτωπο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ προχωρούσε καλά. Είχε επιτευχθεί σημαντική συσπείρωση, είχαν προσέλθει 210.000 πολίτες στην εκλογή της Προέδρου και οι μετρήσεις είχαν ανοδική τάση σταθερά πάνω από το 10%. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της προσήλωσης σε μια γραμμή αυτονομίας που συνδύαζε την ισορροπημένη κριτική στάση απέναντι στην κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση με την φιλοδοξία για την ανάδειξη ενός σύγχρονου προγραμματικού λόγου».

Ακολούθησε η αλλαγή γραμμής -σύμφωνα, πάντα, με τον κ. Μπίστη- στο αίτημα της ΝΔ για εδώ και τώρα εκλογές, αλλά στο ονοματολογικό. Τούτων δοθέντων, ο Ν. Μπίστης γράφει: «Τι μπορεί να γίνει τώρα; Σε κεντρικό επίπεδο τίποτε. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, για το ΚΙΝΑΛ ισχύει το μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. 

Η συνέχιση στην γραμμή “Φύγετε” ενισχύει τον δικομματισμό, αλλαγή γραμμής αυτή την στιγμή σε αναζήτηση όρων συγκρότησης προοδευτικού πόλου δεν είναι εύκολο να γίνει. Ούτε πολιτικό προσωπικό, ούτε πολιτικός χρόνος υπάρχει ενώ έχουν καταρρεύσει με αμοιβαία υπαιτιότητα οι γέφυρες επικοινωνίας και στοιχειώδους εμπιστοσύνης. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μερτικό μεγάλο στην διαμόρφωση αυτού του πολιτικού και ψυχολογικού χάσματος. Διακηρύσσει μεν την ανάγκη συγκρότησης προοδευτικού μετώπου αλλά την ίδια στιγμή στοχοποιεί στελέχη και περιόδους του ΠΑΣΟΚ ενώ αφήνει στο απυρόβλητο την περίοδο Καραμανλή .

Το μόνο πρόσφορο πεδίο για την οικοδόμηση από τα κάτω, με ενθάρρυνση όμως από τα πάνω, μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης είναι αυτό των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Με υπόδειγμα την συσπείρωση γύρω από τον Μπουτάρη, μπορούν να αναζητηθούν παρόμοιες υποψηφιότητες σε κρίσιμους δήμους και σε περιφέρειες. 

Πέρα από το άμεσο αποτέλεσμα για την Αυτοδιοίκηση μια τέτοια πολιτική θα ξαναφέρει τους ανθρώπους κοντά και θα αποτελέσει το πρόπλασμα για τον αυριανό μεγάλο προοδευτικό πόλο σε εθνικό επίπεδο», καταλήγει το άρθρο.