Οι Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Άγγελα Μέρκελ κέρδισαν τις βουλευτικές εκλογές, αλλά η σημαντική άνοδος των Φιλελεύθερων είναι εκείνη η οποία επιβάλλει την αλλαγή στη σύνθεση του κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία.

Έτσι ο μεγάλος συνασπισμός του Χριστιανοδημοκρατικού και του Σοσιαλδημοκρατικού Kόμματος αποτελεί πλέον παρελθόν και η νέα πραγματικότητα θα διαμορφωθεί από τον συνασπισμό των Χριστιανοδημοκρατών και των Φιλελεύθερων, που πέτυχαν το υψηλότερο ποσοστό στην ιστορία τους και έτσι μπαίνουν «δυναμικά» στην κυβέρνηση.

Οι Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Άγγελα Μέρκελ κέρδισαν τις βουλευτικές εκλογές, αλλά η σημαντική άνοδος των Φιλελεύθερων είναι εκείνη η οποία επιβάλλει την αλλαγή στη σύνθεση του κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία.

Έτσι ο μεγάλος συνασπισμός του Χριστιανοδημοκρατικού και του Σοσιαλδημοκρατικού Kόμματος αποτελεί πλέον παρελθόν και η νέα πραγματικότητα θα διαμορφωθεί από τον συνασπισμό των Χριστιανοδημοκρατών και των Φιλελεύθερων, που πέτυχαν το υψηλότερο ποσοστό στην ιστορία τους και έτσι μπαίνουν «δυναμικά» στην κυβέρνηση.

Στην αντιπολίτευση

Η στροφή προς τα δεξιά δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την πανωλεθρία των Σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι συγκέντρωσαν το χαμηλότερο αποτέλεσμα από το 1949! Έτσι η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία περνά στην αντιπολίτευση, αφού έχασε μέσα στην τετραετία που συμμετείχε στον «μεγάλο συνασπισμό» πάνω από το 11% της δύναμής της, φτάνοντας στο εξευτελιστικό 23%…

Οι Χριστιανοδημοκράτες μπορεί να κέρδισαν, αλλά και αυτοί έχασαν ένα μικρό ποσοστό από τη δύναμής τους, αφού συγκεντρώνουν μόλις το 33,8%, ενώ στις εκλογές του 2005 είχαν το 35,2%.

Αν μπορεί να εξαχθεί ένα ευρύτερο συμπέρασμα από τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών, πέρα από την επαναβεβαίωση της Μέρκελ στο αξίωμά της, είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν μαζί ούτε καν το 56% των ψήφων, γεγονός που σημαίνει ισχυρό πλήγμα στον δικομματισμό και, αν συνδυαστεί με τη μεγάλη αποχή, που προσέγγισε το 30%, θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις τα επιτελεία των δύο μεγάλων κομμάτων.

Ένα δεύτερο σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι αυξήθηκε η δύναμη των τριών μικρότερων κομμάτων, του κόμματος Αριστερά και των Πρασίνων, πέρα από το κόμμα των Φιλελεύθερων. Έτσι, με ένα εντυπωσιακό 12,6%, η Αριστερά αναδεικνύεται τέταρτη δύναμη στην ομοσπονδιακή Βουλή έχοντας αποσπάσει εκατοντάδες χιλιάδες Σοσιαλδημοκράτες ψηφοφόρους, ενώ και οι Πράσινοι με 10,4% σταθεροποιούνται ως δύναμη η οποία μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο…

Δυσκολίες

Όπως ήταν φυσικό, η στροφή της Μέρκελ προς τους Φιλελεύθερους χαιρετίστηκε ιδιαίτερα από τους επιχειρηματικούς κύκλους, μολονότι η ίδια προσπάθησε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της να εξισορροπήσει ανάμεσα στις ακραίες διεκδικήσεις των νεοφιλελεύθερων και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του κοινωνικού κράτους, την οποία υποτίθεται ότι είχε στόχο το Σοσιαλδημοκρατικό Kόμμα.

Η καγκελάριος θα πρέπει τώρα να αντισταθεί στις απαιτήσεις των Φιλελεύθερων, οι οποίοι θα θελήσουν να εξαργυρώσουν τη νίκη τους εφαρμόζοντας στοιχεία του προγράμματός τους και κυρίως τη δραστική μείωση της φορολογίας, κάτι στο οποίο δεν θα μπορέσει να συνηγορήσει η Μέρκελ λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ισχυρότερη ευρωπαϊκή οικονομία.

Έτσι η νίκη της Μέρκελ συνοδεύεται αναμφίβολα από μεγάλες δυσκολίες που θα την υποχρεώσουν να αξιοποιήσει στο έπακρο τις συμβιβαστικές ικανότητες που ανέδειξε στη διάρκεια του «μεγάλου συνασπισμού».

Ο νέος συνασπισμός με τους Φιλελεύθερους μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις με τη σκληρή Χριστιανοδημοκρατία, διότι οι Φιλελεύθεροι, πέρα από τις ακραίες οικονομικές αντιλήψεις τους, σε αρκετά άλλα ζητήματα βρίσκονται πιο κοντά στην Αριστερά παρά στη Δεξιά και την Κεντροδεξιά.