Με τίτλο «η επιδημία της δυστυχίας σε έναν ελληνικό προσφυγικό καταυλισμό», οι New York Times περιγράφουν σε άρθρο τους, την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη Μόρια. Πρόσφυγες αναφέρονται στις συνθήκες που βιώνουν, με έναν εξ αυτών να παρουσιάζει την ιστορία του στην εφημερίδα. Ο λόγος για τον Michael Tamba, πρώην πολιτικού κρατούμενου στο Κονγκό, ο οποίος επέζησε τα βασανιστήρια στη χώρα του και ένα επικίνδυνο ταξίδι από την Τουρκία, για να φτάσει τελικά στην Ελλάδα.

Κι όμως, όπως λέει έφτασε: «πιο κοντά στον θάνατο μόνο αφότου υποτίθεται ότι είχε βρει καταφύγιο στον μεγαλύτερο προσφυγικό καταυλισμό της Ευρώπης». «Κολλημένος» για μήνες στη Μόρια, ο 31χρονος προσπάθησε να δώσει τέλος στη ζωή του, πίνοντας ένα μπουκάλι χλωρίνης. Ο λόγος που τον οδήγησε σε αυτή του την πράξη ήταν ο ίδιος ο καταυλισμός της Μόριας, σύμφωνα με το δημοσίευμα.

Ο κ. Tamba, που επέζησε καθώς έσπευσαν να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο, προσθέτει: «9.000 άτομα ζουν σε έναν χώρο σχεδιασμένο για μόλις 3.100. Ο συνωστισμός είναι τόσο ακραίος που οι αιτούντες άσυλο περνούν έως και 12 ώρες την ημέρα περιμένοντας στην ουρά για φαγητό, το οποίο μερικές φορές είναι μουχλιασμένο. Την περασμένη εβδομάδα, αντιστοιχούσαν περίπου 80 άτομα για κάθε ντους και περίπου 70 ανά τουαλέτα, με τους εργαζόμενους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις να διαμαρτύρονται για τη διαρροή λυμάτων σε σκηνές όπου μένουν παιδιά. Οι σεξουαλικές επιθέσεις, οι επιθέσεις με μαχαίρια και οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι συχνές».

Η Διεθνής Επιτροπή Διάσωσης, ένας οργανισμός με μικρότερη παρουσία στη Λέσβο, έκανε γνωστό ότι σχεδόν το ένα τρίτο από τα 126 άτομα που έχουν αξιολογήσει οι κοινωνικοί λειτουργοί του στη Μόρια από τον Μάρτιο, έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.

«Έχω βρεθεί σε μερικούς φριχτούς καταυλισμούς και καταστάσεις», δηλώνει η Louise Roland-Gosselin, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ελλάδα. «Πρέπει να πω ότι η Μόρια είναι ο καταυλισμός στον οποίο έχω δει το υψηλότερο επίπεδο ατόμων που υποφέρουν», πρόσθεσε.

«Σήμερα, η Μόρια είναι το πιο ορατό σύμβολο της πιο σκληρής ευρωπαϊκής στάσης απέναντι στους μετανάστες – μία στάση η οποία έχει μειώσει δραστικά την παράτυπη μετανάστευση, αλλά με ένα βαθύ ηθικό και ανθρωπιστικό κόστος, σύμφωνα με την κριτική που ασκείται», καταλήγει η εφημερίδα.