Η πολιτική αντιπαράθεση δεν θα γίνει με ανθοδέσμες. Και η έξοδος από τα μνημόνια δεν επέφερε κάποια σοβαρή ανάκτηση κυριαρχίας, ούτε λύθηκαν τα σημαντικά διαρθρωτικά και διαχρονικά προβλήματα της οικονομίας. Κάθε άλλο.

 

Απ’ όλα όμως τα επίμαχα θέματα στην πορεία προς τις εκλογές, κάποια δεν μπορεί να αποτελούν αντικείμενο πρόχειρων ασκήσεων επί χάρτου ή ανεύθυνων κινδυνολογικών κραυγών. Το σημαντικότερο είναι οι τράπεζες. Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός το να δημιουργηθούν αμφιβολίες για την προοπτική των τραπεζών. Ούτε για τους νυν κυβερνώντες, που επιχειρούν να εμπεδώσουν κλίμα σταθερότητας μετά την έξοδο, ούτε για τους επίδοξους, που θα βρουν μπροστά τους την όποια ζημιά γίνει σήμερα.

 

Η τελευταία επίθεση στις τραπεζικές μετοχές ήταν κατά βάση κερδοσκοπική, συνδεόμενη πιθανότατα με μελλοντικές κινήσεις στη διαχείριση «κόκκινων» δανείων. Όμως, σε μια – αναμενόμενη – επίθεση αυτού του είδους

● η κυβέρνηση εμφανίστηκε ανέτοιμη να παρουσιάσει σαφείς διαβεβαιώσεις και σχέδια για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων,

● ο Μητσοτάκης «διαπίστωσε» ότι «οι τράπεζες κλυδωνίζονται ξανά μετά τη λαίλαπα του 2015»

● και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος εμφανίστηκε με χαρακτηριστική καθυστέρηση να διαβεβαιώσει ότι «οι χρηματιστηριακές εξελίξεις του τραπεζικού κλάδου τις προηγούμενες ημέρες δεν σχετίζονται με την υγεία των ελληνικών τραπεζών, αλλά με καθαρά εξωγενείς παράγοντες».

 

Σε αυτή τη φάση κάποιοι κυβερνητικοί επιτίθενται στον Στουρνάρα, κάποιοι άλλοι δηλώνουν ότι συνεργάζονται άψογα μαζί του, ενώ ο διοικητής της ΤτΕ δηλώνει μέσω «κύκλων» ότι δεν είναι δουλειά του να παρεμβαίνει σε χρηματιστηριακά «επεισόδια» και ότι δεν εκλήθη σε σύσκεψη στο Μαξίμου.

 

Επειδή όμως οι ασθένειες των τραπεζών επιδεινώθηκαν δραματικά στη διάρκεια της κρίσης, αυτή την ώρα ο Τσακαλώτος (ως το «αφεντικό» της οικονομικής πολιτικής), ο Φλαμπουράρης (ως αρμόδιος για το τραπεζικό σύστημα και τα «κόκκινα» δάνεια) και ο Στουρνάρας (ως επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας) δεν μπορεί να ταμπουρώνονται και να πετάνε πέτρες. Οφείλουν να είναι σε διαρκή επικοινωνία.

 

Εκτός από τα «κόκκινα» δάνεια, υπάρχει και η ανάγκη για χρηματοδότηση της οικονομίας – δύο προβλήματα αλληλένδετα. Αδύναμες τράπεζες και επέκταση του δανεισμού για ανάκαμψη της οικονομίας είναι έννοιες ασύμβατες. Ο κρίσιμος ρόλος πάντως είναι αυτός του Τσακαλώτου. Είναι ο κύριος διαχειριστής της οικονομικής πολιτικής και αποδεδειγμένα ο μόνος που μπορεί να βάλει στο τραπέζι τις προτεραιότητες με πειστικό τρόπο.

 

Ας βάλει τις κατευθύνσεις και ας επιβάλλει τη συνεργασία.