Η πόλη, οι άνθρωποι και οι τέχνες συναντιούνται για ακόμη μια χρονιά στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τα 53α Δημήτρια, μια διοργάνωση που πλέον αποτελεί τον μεγαλύτερο θεσμό στη συμπρωτεύουσα.

Θέατρο, χορός, μουσική, performances, εικαστικά, συνέδρια, εκδηλώσεις και πολλαπλές παράλληλες δράσεις αποτελούν τον βασικό κορμό της φετινής διοργάνωσης, που με άξονα τη δημιουργικότητα και οδηγό την αγάπη για κάθε μορφή τέχνης θα προσφέρει στους επισκέπτες της, μέχρι τις 21 Οκτωβρίου, ένα μοναδικό ταξίδι στον πολιτισμό.

Μια σπουδαία διοργάνωση που επιχειρεί να «συγκολλήσει» δρώμενα, ανθρώπους και στιγμές από την ιστορία, μια αδιάλειπτη πεντηκονταετής διαδρομή ενός φεστιβάλ που καθιερώθηκε το 1966 από την τοπική επιτροπή του ΕΟΤ ως «μόνιμος καλλιτεχνικός θεσμός [που] επιδιώκει όχι μόνον να υπηρετήση και να προβάλη τας αιωνίας αξίας και τα ιδεώδη του Ελληνισμού, αλλά και να καταστήση την μακεδονικήν πρωτεύουσαν ακτινοβόλον εστίαν των μεγάλων σύγχρονων πολιτιστικών οραματισμών και επιτεύξεων του λαού μας», όπως είχε επισημάνει ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος στον κατάλογο της πρώτης διοργάνωσης.

Μια διοργάνωση που, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε προσανατολισμένη στους «λίγους», ήδη από τα μέσα του ’80 διατύπωνε την ανάγκη για λαϊκή απήχηση. Μια καλλιτεχνική γιορτή που τον αρχικό της στόχο για αναβίωση της βυζαντινής Θεσσαλονίκης διαδέχθηκε η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση Διεθνών Φεστιβάλ, το 1995. Μια εξωτερική πολιτιστική πολιτική που τη δεκαετία του ’70 περιλάμβανε διαφημιστικές καταχωρίσεις για να ακολουθήσουν από τη δεκαετία του ’90 έως και σήμερα τα κείμενα των καταλόγων στα αγγλικά.

Μια ακτινοβόλος εστία πολιτισμού, η οποία από τον οριακά διψήφιο αριθμό εκδηλώσεων που μετρούσε στις πρώτες της διοργανώσεις έφθασε στον τριψήφιο αριθμό αλληλοεπικαλυπτόμενων εκδηλώσεων στις αρχές του 2000.

Αλλά και από τις αμιγώς ελληνικές πρώτες συμμετοχές, η διοργάνωση κατάφερε να συμπεριλάβει από το 1968 κι έπειτα καλλιτέχνες και σχήματα από το εξωτερικό, κυρίως από τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες αρχικά, για να φθάσει λίγο αργότερα να φιλοξενεί καλλιτέχνες περισσοτέρων από 30 διαφορετικών χωρών προέλευσης, από τη Νέα Ζηλανδία έως τον Καναδά και την Ιαπωνία.

Διαφοροποίηση και επέκταση παρατηρήθηκε, όμως, και στο αντικείμενο της διοργάνωσης. Έτσι, ενώ αρχικά οι εκδηλώσεις του φεστιβάλ επικεντρώνονταν στη μουσική και το θέατρο σύντομα συμπεριλήφθηκαν και ενσωματώθηκαν πολλές καλλιτεχνικές και πολιτιστικές μορφές από ροκ όπερα και υπαίθριες εικαστικές εγκαταστάσεις μέχρι παντομίμα και Καραγκιόζης.

Παρακάτω σας παρουσιάζουμε κάποιες απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις της φετινής διοργάνωσης:

– Εικαστική Performance με τίτλο «Snow white» (Χιονάτη) από τη Γαλλίδα Catherine Baÿ (11 Οκτωβρίου – Λιμάνι, Αγορά)

Η Catherine Baÿ αναπτύσσει εντυπωσιακές performances με βάση την αναπαράσταση ενός θέματος ή ενός αντικειμένου με το οποίο ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί. Παρατηρεί σχολαστικά τους κοινωνικούς κώδικες που σχετίζονται με αυτά τα στοιχεία, επιδιώκοντας να τους χειριστεί και να τους υπονομεύσει με απροσδόκητους τρόπους.

– Θεατρική παράσταση με τίτλο «Ανθρώπινη Φωνή» του Ζαν Κοκτώ από το ΚΘΒΕ και την ΚΟΘ σε σκηνοθεσία Γιώργου Καύκα (12 και 13 Οκτωβρίου – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών)

Ένα έργο για τη μοναξιά, τον έρωτα και την ελπίδα που, αν και γράφτηκε το 1930 από τον Ζ. Κοκτώ, αντέχει στον χρόνο όντας βαθύτατα ανθρώπινο, αληθινό και ευαίσθητο.

– «Αναβλάστηση» από την εικαστική ομάδα «Eordaiart» (13 Οκτωβρίου – Αγορά και εξωτερικοί χώροι)

Εικαστικοί καλλιτέχνες δημιουργούν τις δικές τους γλάστρες, που στη συνέχεια θα φυτευθούν με αρωματικά φυτά και θα τοποθετηθούν σε διάφορα σημεία της πόλης, δημιουργώντας συνθετικές πυκνότητες. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, μάλιστα, ο κήπος θα εμπλουτίζεται με νέα έργα και workshop.

– Μουσική παράσταση με τίτλο «Iberia» της Κarin Schäfer από την Αυστρία (14 Οκτωβρίου – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών)

Ένα έργο που ενώνει το θέατρο, τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες, με την Karin Schäfer να δημιουργεί ένα οπτικό θέαμα με ιμπρεσιονιστικές εικόνες. Έτσι, τα πολυάριθμα έργα τέχνης μετατρέπονται με έξυπνο και χιουμοριστικό τρόπο σε κινούμενες εικόνες, ενώ το κοινό έχει την ευκαιρία να τα παρατηρήσει από τη δική του οπτική γωνία.

– Θεατρική παράσταση «Maria Callas. Masterclass» του Terrence McNally, από το Shota Rustaveli State Drama Theatre της Γεωργίας σε σκηνοθεσία Robert Sturua (16 Οκτωβρίου – Παλιά Δημοτικά Σφαγεία)

Ένα υπέροχο έργο του Αμερικανού συγγραφέα Terrence McNally που καταγράφει την εποχή που η Μαρία Κάλλας, στο τέλος της σταδιοδρομίας της, πραγματοποίησε εργαστήρια στη Μουσική Σχολή Juilliard (1971). Με εκπληκτικά έξυπνους τρόπους, η Κάλλας προσπαθεί να πετύχει την τέλεια απόδοση των μαθητών της ή των «θυμάτων», όπως τους αποκαλούσε, ενώ παράλληλα θυμάται το παρελθόν της. Ένα έργο που φωτίζει με εξαιρετικό τρόπο τα κωμικοτραγικά στοιχεία της μεγάλης καλλιτέχνιδος.

– Θεατρική παράσταση με τίτλο «Cold Blood» με τους Αstragales asbl – Michele Anne de Mey από το Βέλγιο (18 Οκτωβρίου – Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης)

Τελικά, τι θα θυμηθούμε από τη ζωή μας; Ποια εικόνα θα χαραχθεί στα μάτια μας όταν έρθει η τελευταία ώρα; Για τον Thomas Gunzig δεν είναι όλη η ζωή μας που περνά μπροστά από τα μάτια μας λίγο πριν από τον θάνατό μας, αλλά μόνο μια εικόνα που εξαφανίζει όλα τα υπόλοιπα. Μία ωδή στο εύθραυστο της ζωής, ένα ποιητικό ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο προβάλλεται σε μεγάλη οθόνη και δίνει μια τρυφερή ματιά στις μικρές και συνάμα τόσο πολύτιμες στιγμές της ζωής μας.

– «Από το τανγκό στο βαλς», συναυλία με την Wiener Kammer Orchester (20 Οκτωβρίου – Ορχήστρα Δωματίου της Βιέννης – Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης)

H Vienna Chamber Orchestra, μια από τις σπουδαιότερες ορχήστρες δωματίου της Ευρώπης, και ο Θεόδωρος Κερκέζος, από τους σημαντικότερους σολίστ των ημερών μας, συναντιούνται παρουσιάζοντας ένα συναρπαστικό πρόγραμμα σε ένα ευρύ κοινό.

Party Λήξης 53ων Δημητρίων (21 Οκτωβρίου)

Info

Μέχρι 21.10.2018 στη Θεσσαλονίκη

Πρόσθετες πληροφορίες / κρατήσεις:

dimitria.thessaloniki.gr/ www.facebook.com/dimitriafestival/